16638 resultaten - Pagina 1074 van 1110
... 1062 - 1063 - 1064 - 1065 - 1066 - 1067 - 1068 - 1069 - 1070 - 1071 - 1072 - 1073 - 1074 - 1075 - 1076 - 1077 - 1078 - 1079 - 1080 - 1081 - 1082 - 1083 - 1084 - 1085 - 1086 - 1087 ...
[15] Als jullie dit nu vergelijken met de eerste toelichting op de zonnevlekken, zal jullie daardoor veel duidelijk worden, wat anders duister voor jullie was gebleven - op zijn minst zouden jullie mettertijd op een tegenstrijdigheid gestoten zijn, die jullie niet gemakkelijk opgelost zouden hebben; en menige geleerde vos zou daarin goed voedsel voor zijn scherpe tanden, zijn scherpe ogen en klauwen hebben gekregen.Hoofdstuk 72: De inwendige zonnen en hun bewoners. - Jakob Lorber - De natuurlijke zon
[3] Maar wat is het tweede gevolg van deze toestand van absolute vrijheid? - Dat kan pas begrepen worden, als jullie weten dat iedere geest, van welke aard ook, voedsel moet hebben om krachtig en behaaglijk te kunnen voortbestaan. Als hij dat niet heeft, wordt hij steeds zwakker, en wel zodanig, dat hij tenslotte in een soort bewusteloosheid geraakt, die op een diepe slaap lijkt. - Een dergelijke toestand is dus ook het gevolg van de gewonnen absolute vrijheid van zulke ongeordende, gewelddadige geesten uit de zon.
Hoofdstuk 73: Geordend en ongeordend opklimmen van de grondlicht-geesten van de zon. Het lot van de zonnemuiters. Ontwikkeling van kometen en planeten. Het eeuwige, onmetelijke scheppingswerk. Besluit - Jakob Lorber - De natuurlijke zon
[16] Ik zal jullie slechts één zo’n tegenstrijdigheid aanduiden: Als de jullie bekende gezwellen bij de evenaar van de zon enkel zouden ontstaan door de middelpuntvliedende kracht door de draaiing van de zon om haar as, dan zou Ik graag degene kennen, die in staat zou zijn om een tempel te bouwen, en bovendien nog op een berg, waar de middelpuntvliedende kracht nog groter is dan in een dal - zonder dat zo’n tempel samen met de bewoners onmiddellijk weggeslingerd zou worden! Het is toch absoluut onvoorstelbaar om onder bovengenoemde omstandigheden een dergelijke tempel te bouwen! - De middelpuntvliedende kracht van de zon staat derhalve in de juiste verhouding tot de grote aantrekkingskracht ervan, maar desondanks kan de middelpuntvliedende kracht bij zulke geestelijke ondernemingen goed van pas komen; ze is dus bevorderlijk voor hun gewelddaad en belemmert die niet.
Hoofdstuk 72: De inwendige zonnen en hun bewoners. - Jakob Lorber - De natuurlijke zon
[5] Een gedeelte van zulke absolutisten wordt reeds bij hun doorbraak door de kracht van de geestenwereld van de zon weer tot omkeren gedwongen, waarbij een deel van hen dan in de grote zonnezeeën terugvalt om te kalmeren en af te koelen. Een groter gedeelte echter, dat zich iets verder van de zon heeft gewaagd, wordt door de machtige polariteit van de zon gegrepen en hierdoor weer naar de oertoestand teruggebracht, dat wil zeggen: naar het eigenlijke hart van de zon. Ook dat gedeelte, dat door de wateren van de zon wordt opgenomen, volgt in de loop van de tijd een teruggaande beweging door de vele poriën, aders en kanalen, dikwijls tot in de laatste inwendige zon, dat zoals jullie weten de eerste na het oppervlak van de zon is. Veel van zulke in het water teruggevallen geesten worden echter ook wel als voedsel voor en rijping van het uitwendige zonneoppervlak gebruikt.
Hoofdstuk 73: Geordend en ongeordend opklimmen van de grondlicht-geesten van de zon. Het lot van de zonnemuiters. Ontwikkeling van kometen en planeten. Het eeuwige, onmetelijke scheppingswerk. Besluit - Jakob Lorber - De natuurlijke zon
[13] Dit overzicht moet jullie echter de geruststelling geven, dat jullie goede, heilige Vader groter, machtiger en volmaakter is dan een zwakke geest van de aarde zich zelfs in zijn innigste, helderste ogenblikken kan voorstellen.
Hoofdstuk 73: Geordend en ongeordend opklimmen van de grondlicht-geesten van de zon. Het lot van de zonnemuiters. Ontwikkeling van kometen en planeten. Het eeuwige, onmetelijke scheppingswerk. Besluit - Jakob Lorber - De natuurlijke zon
[27] Volgens GJE VIII, 75: 9 de vier manen van de gebarsten planeet.
Hoofdstuk 74: Verwijzingen - Jakob Lorber - De natuurlijke zon
[51] De gehele, uit talloze groepen hemellichamen (hulsgloben) bestaande materiële schepping heeft volgens de leer van de Nieuwe Openbaring als samenhangend geheel de gestalte van een grote ‘Scheppingsmens’.
Hoofdstuk 74: Verwijzingen - Jakob Lorber - De natuurlijke zon
[3] Het derde punt is het werkelijke centrum van een lichaam dat je echter nooit met het zwaartepunt mag verwarren; daarom heeft elk lichaam twee middelpunten namelijk één volgens zijn gewicht en één volgens zijn afmetingen. Je kunt allerlei soorten lichamen onderzoeken, maar je zult nooit aantreffen dat het zwaartepunt en het gemeten centrum samenvallen, zelfs niet bij een mathematisch volkomen juist gegoten metalen kogel, omdat geen enkel lichaam uit zulke volkomen gelijke delen bestaat, dat daarin het zwaartepunt en het eigenlijke meetkundige middelpunt volkomen met elkaar zouden samenvallen.
Hoofdstuk 1: Het zwaartepunt van de aarde - Jakob Lorber - Aarde en Maan
[6] Die geesten van de inwendige zon, die zo’n teruggaande beweging al herhaalde malen hebben gemaakt, verbinden zich niet gemakkelijk opnieuw met die geesten, die weer een nieuwe doorbraak bij de evenaar willen ondernemen, maar ze proberen zich langs zijwegen in de richting van de poolstreken in zekere zin heimelijk uit de voeten te maken. Maar omdat ze daar eveneens op verzet stoten, gebeurt het dan ook dat ze met kleinere groepen hun toevlucht tot gewelddadigheden nemen en nu eens op de ene gordel, dan weer op de andere, maar meestal toch op de zich in de buurt van de poolstreken bevindende gordels komen om hun doel te bereiken. Ik hoef jullie alleen maar opmerkzaam te maken op de bekende vulkanen, dan zullen jullie gemakkelijk inzien waar er voor deze wezens nog een gaatje overgebleven is. Maar ook dit gaatje baat hun niet veel; want daardoor kunnen ze zich meestal nauwelijks even ver van de zon verwijderen als het oppervlak van de glanzende lucht vanaf de bodem reikt. Spoedig na zulke pogingen, die bijna voortdurend herhaald worden, worden zulke liberaal ingestelde geesten door de polen van de zon weer heel dringend uitgenodigd om verder geen moeite te doen en weer een klein bezoek aan de binnenste zon - eigenlijk het zonnehart - te brengen; daar moeten ze dan weer ruim voldoende tijd nadenken over wat beter is: de goede orde te volgen, of zichzelf eigenmachtig en machteloos te gronde te richten en de ordelijke toestand voor zeer lange tijden geweldig te verslechteren.
Hoofdstuk 73: Geordend en ongeordend opklimmen van de grondlicht-geesten van de zon. Het lot van de zonnemuiters. Ontwikkeling van kometen en planeten. Het eeuwige, onmetelijke scheppingswerk. Besluit - Jakob Lorber - De natuurlijke zon
[7] Kijk, zo staan de zaken. Het is enkel nog de vraag, of dit de enige geesten zijn, die door de zonnepolen weer worden opgenomen - of dat er nog andere zijn? - Ja, er zijn nog allerlei andere! - Dit zijn voor een deel deserteurs van de planeten, die de zon omringen, voor een deel ook soortgelijke gewelddadige aanvallers op andere zonnen. Zulke geesten worden namelijk, wanneer ze in het planetaire gebied van deze zon terechtkomen, heel snel door de poolkracht van de zon gegrepen en daardoor naar de zon zelf toe gezogen. Alleen als ze op een manier, die jullie al kennen, in een ver van de zon gelegen sfeer een gemeenschap vormen en vervolgens qua uiterlijke verschijning kometen worden, kunnen ze soms geruime tijd als een onaangepaste planeet rond de zon bewegen. Komen ze echter onverhoopt en ongelukkigerwijze te dicht bij de zon, dan worden ze in ieder geval met huid en haar door de zon opgegeten, zoals jullie plegen te zeggen. Ook al worden sommige mettertijd tot echte planeten, dan zijn ze er als zodanig toch niet van gevrijwaard om eens voedsel voor de zon te worden. Want wat de zon eenmaal met haar polaire kracht heeft gegrepen, is al zo goed als geheel een prooi voor haar. Want door haar kracht knaagt ze constant aan zo’n gast, verzwakt hem gedurende duizenden jaren en trekt hem tenslotte toch in haar brede, vurige schoot.
Hoofdstuk 73: Geordend en ongeordend opklimmen van de grondlicht-geesten van de zon. Het lot van de zonnemuiters. Ontwikkeling van kometen en planeten. Het eeuwige, onmetelijke scheppingswerk. Besluit - Jakob Lorber - De natuurlijke zon
[8] Dat kunnen jullie al zien aan de huidige positie van de planeten. Want vroeger, vele miljoenen jaren geleden, stond de planeet Mercurius nog op de plaats van jullie aarde, de planeet Venus ongeveer op de plaats van de huidige planeet Mars en jullie aarde ongeveer op de plaats van Jupiter. Reken maar na, hoeveel de zon door haar kracht dichter bij deze planeten is gekomen! En jullie kunnen daar heel gemakkelijk uit opmaken dat de zon, zij het ook na vele duizenden jaren, zich van deze tegenwoordig nog vrij rondzwevende planeten meester zal maken. Daar en dan zullen de hardnekkigste geesten van zulke hemellichamen pas weer hun geordende lot bereiken - soms echter ook weer hun ongeordende lot, als gevolg van hun opnieuw verkregen intelligente vrijheid.
Hoofdstuk 73: Geordend en ongeordend opklimmen van de grondlicht-geesten van de zon. Het lot van de zonnemuiters. Ontwikkeling van kometen en planeten. Het eeuwige, onmetelijke scheppingswerk. Besluit - Jakob Lorber - De natuurlijke zon
[9] Dat er in de plaats van zulke planeten, die volledig door de zon zijn opgenomen, weer andere treden, kunnen jullie al zien aan de omstandigheid, dat er alleen al rond jullie zon een leger van minstens tienduizend miljoen kometen zwermt, en uit dat niet onbeduidende aantal kan altijd deze of gene meer ontwikkelde komeet weer in de toestand van een planeet overgaan. Ja, tegenwoordig zijn er al een groot aantal goed ontwikkelde kometen in het verre gebied van jullie zon, die zelfs voor het grootste deel al bewoond zijn - zij het ook nog niet door mensen, maar toch door planten en allerlei soorten voor-dieren.
Hoofdstuk 73: Geordend en ongeordend opklimmen van de grondlicht-geesten van de zon. Het lot van de zonnemuiters. Ontwikkeling van kometen en planeten. Het eeuwige, onmetelijke scheppingswerk. Besluit - Jakob Lorber - De natuurlijke zon
[7] Men zal zich afvragen hoe dit moet worden opgevat; dan vraag ik op mijn beurt, om het jullie duidelijk te maken: waarom bevinden zich bij de staafmagneet de beide polen niet in het mathematisch middelpunt maar hoofdzakelijk aan de uiteinden?
Hoofdstuk 1: Het zwaartepunt van de aarde - Jakob Lorber - Aarde en Maan
[12] Ik hoor jullie in jezelf al vragen: Hoe ziet het zwaartepunt van de aarde er dan uit? Waaruit bestaat het? Is het een klomp diamanten of puur goud of ijzer of misschien een magneet? Of is het een holle ruimte gevuld met een eeuwig niet te blussen vuur en dient het misschien zelfs wel als verblijfplaats voor de verdoemden en voert het de respectabele titel 'hel', waarvan dan de op de aarde verspreide vuurspuwende bergen wellicht de schoorstenen zijn?
Hoofdstuk 1: Het zwaartepunt van de aarde - Jakob Lorber - Aarde en Maan
[2] Hoe groot, vragen jullie, zou dit hart wel mogen zijn? Jullie weten immers, dat bij Mij overal voor die verhouding wordt gezorgd die noodzakelijk is; zo is het ook zeker het geval bij het hart van de aarde. Zo groot als de aarde is, zo moet ook een naar verhouding groot hart of zwaartepunt in de aarde aanwezig zijn, opdat in haar talloos vele kamers die kracht kan worden opgewekt, die sterk genoeg is om al de verschillende levenssappen van de aarde in de uitgestrekte organen naar buiten te drijven en, als de sappen hun dienst verricht hebben, deze dan ter verdere verzadiging weer naar zich toe te trekken.
Hoofdstuk 2: Het hart van de aarde - Jakob Lorber - Aarde en Maan