16678 resultaten - Pagina 1078 van 1112
... 1066 - 1067 - 1068 - 1069 - 1070 - 1071 - 1072 - 1073 - 1074 - 1075 - 1076 - 1077 - 1078 - 1079 - 1080 - 1081 - 1082 - 1083 - 1084 - 1085 - 1086 - 1087 - 1088 - 1089 - 1090 - 1091 ...
[6] Daar ziel en zenuwgeest hier echter, evenals in de natuurlijke slaap, nog met elkaar in verbinding staan en de ziel de vormen van wat zij waarnam overdraagt aan de nog met haar verbonden zenuwgeest, kan ze zich hetgeen ze in de geesteswereld zag nog heel goed herinneren, terwijl ze niet weet wat er met haar lichaam is gebeurd.Hoofdstuk 13: Ether, zijn gebruik en zijn werking - Jakob Lorber - Geheimen der natuur
[8] Bij de ethernarcose echter is juist de ether het substituut van de zenuwgeest, zoals bij het natuurlijke droomleven de ether, die in de maag uit de spijzen komt. Daar kan de ethergeest zich wel vrij maken en geheel alleen de ziel ten dienste staan. Vandaar ook de herinnering van de ziel aan datgene wat ze in de geesteswereld zag*. (*De herinnering heeft betrekking op de opname van hetgeen waargenomen werd in de hersenen van de ziel, waarbij het veel zeldzamer gebeurt dat een verdere overdracht van deze indrukken op de fysieke hersenen plaats heeft en daardoor een bewuste herinnering aan het droomleven volgt)
Hoofdstuk 13: Ether, zijn gebruik en zijn werking - Jakob Lorber - Geheimen der natuur
[11] Een zelfde behoefte wordt ook door de ethernarcose in de ziel opgewekt; daarom zal in bepaalde perioden deze wens van de ziel om te ontsnappen zich onder veel krampachtige toestanden herhalen en dat vooral bij mensen met sterke zenuwen, hoewel het ook wel bij mensen met zwakke zenuwen kan optreden.
Hoofdstuk 13: Ether, zijn gebruik en zijn werking - Jakob Lorber - Geheimen der natuur
[14] Dit alles geldt ook voor de verhouding tussen de aarde (of andere planeten) en de zon, welke hemellichamen er alleen maarvoor het natuurlijke oog zo uitzien. Maar wie ze met de ogen van de geest zou kunnen aanschouwen, zou in plaats van hemellichamen in elke druppel water, lucht en ether overeenkomstige geesten in allerlei liefdesgradaties zien; ja, in een zandkorrel zou hij hele groepen van gelijk liefhebbende en daardoor gelijkgezinde geesten ontdekken. En hij zou tenslotte gewaar worden, dat hij zelf geheel volgestopt en omgeven is door geesten, die in liefde met hem verwant zijn: en hij zou ook in de zon geesten zien die aan de aarde verwant zijn en omgekeerd (natuurgeesten of krachten).
Hoofdstuk 13: Ether, zijn gebruik en zijn werking - Jakob Lorber - Geheimen der natuur
[16] Zo trekken dan tegengestelde polen elkaar aan, omdat de liefde alleen maar het tegenover staande kan aangrijpen, en hij trekt het naar zich toe vanwege de mooie gelijkenis; vanwege de 'gelijkenis', omdat de liefde zichzelf in het voorwerp ziet en 'mooi ' omdat elk voorwerp in zijn absoluutheid een zekere ronding aanneemt, die zijn primitieve wezen aangenaam aandoet; want dit bemerkt de leegte, daar een deel van zijn liefde zich absoluut heeftgemaakt. En zoals het primitieve wezen zijn leegte gewaar wordt, zo ondervindt ook het absolute wezen zijn zelfstandig onbestendig alleen zijn en heeft niet eerder rust dan tot het zich weer verenigd heeft met zijn eerste begin.
Hoofdstuk 13: Ether, zijn gebruik en zijn werking - Jakob Lorber - Geheimen der natuur
[4] De eitjes springen open, genoodzaakt door de ontwaakte geesten van de diertjes die aan hen voorafgingen en die zich in de gegeven ordening in die eitjes verzamelden. Deze geesten verenigen zich in de gedaante van een haast onzichtbaar klein witachtig wormpje tot één leven.
Hoofdstuk 15: Het ontstaan van de vlieg - Jakob Lorber - Geheimen der natuur
[5] Dit wormpje voedt zich dan gedurende enige dagen met het vocht, dat zich op de plaats bevindt waar het eitje werd uitgebroed. Men heeft zeker nog nooit een jonge vlieg gezien en daarin schuilt het eigenlijke wonder van dit diertje. Het is er opeens, volledig ontwikkeld en niemand weet waar het vandaan kwám. Hoe gebeurt dit wonder?
Hoofdstuk 15: Het ontstaan van de vlieg - Jakob Lorber - Geheimen der natuur
[6] Wanneer het wormpje de volwassen grootte heeft bereikt, dat is ongeveer zo groot als een kleine komma in een middelmatig groot schrift, dan barst heten daardoor komt zijn binnenste buiten te liggen. Dan rekt zich de vroegere buitenhuid uit tot het eigenlijke lichaam van de vlieg, voorzien van alle inwendige spijsverteringsorganen; de vroegere binnenkant van het wormpje brengt dan de uiterlijk zichtbare delen van de vlieg tevoorschijn. Deze geraken, zodra ze met de buitenlucht in aanraking komen, binnen de tijd van hoogstens vijf tot zeven seconden tot volledige ontwikkeling en dan is de vlieg ook geheel voltooid.
Hoofdstuk 15: Het ontstaan van de vlieg - Jakob Lorber - Geheimen der natuur
[1] Het zal je niet zijn ontgaan, dat een vlieg met haar zes pootjes net zo behendig op een gepolijst verticaal vlak trippelt als op een tafel in horizontale stand. Hoe is dat mogelijk, aangezien haar poten die in twee kleine spitse klauwen eindigen, toch uiterst glad zijn? De natuuronderzoekers hebben met sterk vergrotende microscopen ontdekt, dat de vlieg aan haar poten tussen de twee klauwen een soort elastisch stolpje heeft, dat zij -naar hun mening -als kleine luchtpomp voor het verdunnen van lucht gebruikt en wel op de volgende manier: wanneer een vlieg een poot op een verticaal staande glasschijf zet, zuigt ze de lucht die zich in het stolpje bevindt direct in, waardoor de poot met het luchtledige stolpje door de druk van de omringende lucht op het vlak wordt vastgehouden.
Hoofdstuk 16: De poten van de vlieg - Jakob Lorber - Geheimen der natuur
[2] Deze uitleg is onjuist, hoewel de vlieg heel duidelijk in het bezit is van zulke schijnbare luchtstolpjes. Maar als de vlieg zich niet, zoals de natuuronderzoekers veronderstellen, met de poten aan het vlak vasthoudt, op welke manier doet ze het dan wel?
Hoofdstuk 16: De poten van de vlieg - Jakob Lorber - Geheimen der natuur
[3] Wie een vlieg wel eens nauwkeurig heeft bekeken, moet wel opgemerkt hebben, dat ze overal op haar lijfje voorzien is van kleine haartjes en hoornachtige uitsteekseltjes. Zelfs de vleugels hebben aan de randen een onmetelijk aantal straalvormig uitlopende puntveertjes. Deze haartjes en puntjes zuigen elektriciteit op. De negatieve deeltjes van de elektriciteit die via hen worden opgezogen, zijn tevens de aantrekkende pool en ze stromen ononderbroken door de poten naar de stolpjes, waardoor deze gaan hongeren naar positieve elektriciteit. Daar deze positieve elektriciteit zich bij voorkeur op gepolijste vlakken verzamelt, is het heel vanzelfsprekend, dat de vlieg bij het lopen op elk gepolijst vlakmoet blijven vastkleven, daar tegengestelde polen elkaar aantrekken.
Hoofdstuk 16: De poten van de vlieg - Jakob Lorber - Geheimen der natuur
[2] In de hele schepping bestaat niets, dat meer dan twee polariteiten heeft, namelijk een bevestigende (positieve) en een ontkennende (negatieve). En zo is er ook alleen maar een boven en beneden, die tegenover elkaar staan: want het midden is niets anders dan een verbinding tussen boven en beneden. Eveneens is er ook buiten en binnen, materie en geest, goed en kwaad, het ware en het valse. Wanneer er dus sprake is van het doel van het bestaan van een wezen, dan kan zich dat niet verder uitstrekken dan tot één van deze twee polen. Laten we nu eens zien, waarvoor de vlieg zoal deugt!
Hoofdstuk 17: De vlieg als bewaarder van het evenwicht van de lucht elektriciteit - Jakob Lorber - Geheimen der natuur
[8] Kijk maar naar onze diertjes, hoe vlijtig ze in alle richtingen heen en weer schieten en tijdens hun snelle vlucht het teveel van de positieve elektriciteit in zich opzuigen, alwaar de polariteit onmiddellijk wordt veranderd. Want deze diertjes verbruiken het positieve op de manier zoals zuurstof. Het negatieve deel echter wordt uitgeademd, zoals de mens de stikstof van de ingezogen lucht uitademt, zodra de longen daaruit de zuurstof als voeding voor het bloed hebben opgenomen.
Hoofdstuk 17: De vlieg als bewaarder van het evenwicht van de lucht elektriciteit - Jakob Lorber - Geheimen der natuur
[9] Op een hete zomerdag zet een enkele vlieg zoveel positieve elektriciteit in zich om, dat, als het mogelijk zou zijn deze in een vat te verzamelen, ze in staat zou zijn een hele berg in as te veranderen.
Hoofdstuk 17: De vlieg als bewaarder van het evenwicht van de lucht elektriciteit - Jakob Lorber - Geheimen der natuur
[4] Zolang deze buitenste pool de binnenste poolniet overheerst, is er geen gevaar aanwezig, wat bijvoorbeeld bij een gematigde temperatuur het geval is. Maar overheerst deze buitenste pool de binnenste ook maar met een miljoenste deel, dan bestaat reeds het grootste gevaar voor het leven. Want bij deze omstandigheid zou in de mens een omkering van polen kunnen plaatsvinden, die dezelfde werking zou uitoefenen als wanneer iemand zich met een naald zou prikken, die van tevoren in blauwzuur was gedompeld.
Hoofdstuk 18: De vlieg als redder van het mensenleven - Jakob Lorber - Geheimen der natuur