2083 resultaten - Pagina 109 van 139
... 97 - 98 - 99 - 100 - 101 - 102 - 103 - 104 - 105 - 106 - 107 - 108 - 109 - 110 - 111 - 112 - 113 - 114 - 115 - 116 - 117 - 118 - 119 - 120 - 121 - 122 ...
[11] JOHANNES zegt: 'O duizendmaal nee! Want vrees voor een gedrag, waardoor men met jouw botte slechtheid aan jou gelijk zou kunnen worden, is iets heel anders dan onnozele angst voor jouw individuele wezen. De eerste zou voor een zuivere geest heel schadelijk kunnen worden, terwijl de tweede bij een sterke geest vanuit de Heer toch onmogelijk is en de zwakke geesten daarom niet kan schaden, omdat ze altijd de machtigste beschermgeesten om zich heen hebben!Hoofdstuk 197: De woede van Satan - Martinus' vrees en de rust en duidelijkheid van Johannes - De onafhankelijkheid van de kinderen Gods van Satan - Jakob Lorber - Bisschop Martinus
[8] Alle geesten kwamen zo goed en zo zuiver uit Hem voort, als Hij Zelf is. Maar Hij gaf de geesten de volste vrijheid van de in hen geblazen wil, tengevolge waarvan ze alles konden doen wat ze wilden. En om ze het gebruik van deze gaven te leren, gaf Hij met die volkomen vrije wil ook door Hem Zelf geheiligde wetten, die ze ofwel in acht konden nemen of niet.
Hoofdstuk 198: Woordenstrijd tussen Johannes en Satan over Gods alomtegenwoordigheid en het ontstaan van het kwaad - Satan in zijn soort een triomf van de Schepper - Het bewijs van Johannes over de werkelijke verlossing van het kwaad - Jakob Lorber - Bisschop Martinus
[11] Maar ten opzichte van God en ons allen die nu zuiver hemelse geesten zijn, kun jij als tegen de orde weerstrevende geest onmogelijk slecht zijn, omdat je ons eeuwig nooit schade kunt berokkenen. Kwaad en slecht ben je alleen maar tegenover jezelf, omdat je louter en alleen jezelf schaadt, zolang je je tegen de orde blijft keren.
Hoofdstuk 198: Woordenstrijd tussen Johannes en Satan over Gods alomtegenwoordigheid en het ontstaan van het kwaad - Satan in zijn soort een triomf van de Schepper - Het bewijs van Johannes over de werkelijke verlossing van het kwaad - Jakob Lorber - Bisschop Martinus
[10] Deze geest veranderde derhalve in zich de goddelijke orde door middel van zijn vrije, hem door God geschonken wil. Op deze wijze is hij vergeleken met de geesten die hun eveneens vrije wil niet hebben misbruikt, weerspannig geworden tegenover Gods ordening, en wat zich zelf betreft boos en slecht. En hij moest zich toen, door zijn eigen gedrag genoodzaakt, zo lang uit de gemeenschap verwijderen, tot hij vrijwillig zal omkeren en intreden in die orde die de Heer aan alle geesten gelijkelijk heeft gegeven, namelijk de orde van de liefde.
Hoofdstuk 198: Woordenstrijd tussen Johannes en Satan over Gods alomtegenwoordigheid en het ontstaan van het kwaad - Satan in zijn soort een triomf van de Schepper - Het bewijs van Johannes over de werkelijke verlossing van het kwaad - Jakob Lorber - Bisschop Martinus
[14] God zou echter wél onvolmaakt zijn, als Hij in de geschapen geesten slechts een gerichte en geen volmaakte vrije wil zou hebben kunnen leggen. Doch daarvan lever jijzelf immers het allerbeste tegenbewijs. Want hoe enorm vrij en volkomen God alle geesten en dus ook jou heeft geschapen, is juist daaraan zo duidelijk te zien, dat jij, alhoewel je naar buiten toe door en door gericht bent, je toch lijnrecht tegen de Schepper kunt verzetten zolang je maar wilt. Jij kunt echter ook evengoed als wij allen, volmaakt vrij naar de wil van de Heer handelen.
Hoofdstuk 198: Woordenstrijd tussen Johannes en Satan over Gods alomtegenwoordigheid en het ontstaan van het kwaad - Satan in zijn soort een triomf van de Schepper - Het bewijs van Johannes over de werkelijke verlossing van het kwaad - Jakob Lorber - Bisschop Martinus
[5] Kijk, jullie weten hoe eerst alle planeten overeenkomstig de gerichte orde uit de zon zijn voortgekomen - op dezelfde manier als zijzelf voortgekomen is uit de centrale basis- en fundamentele zonnen. Jullie weten echter ook al door vele mededelingen, wat alle materie van een planeet in de grond van de zaak is, namelijk niets anders dan de zichtbare uitdrukking van gevangen oerkrachten of geesten. - Waar zijn die eigenlijk vandaan gekomen?
Hoofdstuk 2: De zonnemens in het algemeen - Jakob Lorber - De natuurlijke zon
[13] Wat haar uiterlijk betreft is de materie van het zonnelichaam eigenlijk een enigszins steviger gemaakt zieleorgaan, waarin talloze geesten in zekere zin in een lichte gevangenschap worden gehouden. - Op het zonnelichaam is door Mijn genadevolle liefde echter ook nog een tweede, nog steviger substantieel lichaam geschapen, dat heel geschikt is om de geesten op te nemen, die in de zonnematerie gevangen zitten. Als nu dit lichaam - of veeleer een werkelijke zonnemens - verwekt wordt door de wil van een voormens, dan wordt door deze aldus verwekte mens onmiddellijk ook een geest opgenomen voor een verdere vrijheidsproef. Als die opname heeft plaatsgevonden, wat altijd onmiddellijk na de verwekking gebeurt, dan is de zonnemens er ook al, volmaakt levend en wel. Daarna worden hem Mijn wilsvoorwaarden bekend gemaakt en hem zijn eigen wilsvolmaaktheden getoond, krachtens welke hij een echte scheppende kracht bezit en niets anders nodig heeft dan alleen maar vast te willen, waarna de bodem van de zon hem ook datgene geeft, wat hij wil.
Hoofdstuk 2: De zonnemens in het algemeen - Jakob Lorber - De natuurlijke zon
[5] Maar hoe jullie in het omgekeerde geval tevens hun ouders kunnen zijn, zal waarschijnlijk niet al te moeilijk te raden zijn. Ik zeg jullie: Jullie kunnen dat in dubbel opzicht zijn. Het ene opzicht is het volgende: Wanneer jullie kinderen eventueel vroeg sterven, dan is het zo dat zulke geesten, wanneer ze van betere aard en bereidwillig zijn, eerder terugkeren - op dezelfde wijze als jullie zojuist hebben gehoord dat sommige uit de zon uitgestoten geestenmassa’s, wanneer ze in de vorm van een aanvankelijke komeet bereidwillig worden, weer door de zon worden opgenomen, zonder een volkomen planetaire rijping door harde beproeving door te maken.
Hoofdstuk 3: De ontwikkelingsweg van de zonnemens – in strijd met of overeenkomstig de goddelijke orde - Jakob Lorber - De natuurlijke zon
[9] Hier kan een vraag gesteld worden, en die luidt: ‘Wat gebeurt er met die geesten van de zon, die zich bij het gebruiken van hun volkomen vrije wil dusdanig hebben gedragen, dat zij met hun wil steeds in harmonie verkeerden met Mijn wil? - En zijn er veel geesten op de zon, die geen verdere degradatie hoeven door te maken, om vervolgens weer moeizaam naar volmaaktheid omhoog te klimmen?’.
Hoofdstuk 3: De ontwikkelingsweg van de zonnemens – in strijd met of overeenkomstig de goddelijke orde - Jakob Lorber - De natuurlijke zon
[10] Deze geesten, die reeds op de zon volmaakt zijn geworden, waarvan er zeer vele zijn, blijven na hun voleinding niet op de zon, maar stijgen op naar een hogere centraalzon, waar ze vroeger samen met de zon uit zijn voortgekomen. Daar worden ze eerst sterker gemaakt in de deemoed, waarna ze weer hogerop stijgen naar een nog verder gelegen oercentraalzon, die de vroegere zon in grootte, licht en heerlijkheid onuitsprekelijk overtreft.
Hoofdstuk 3: De ontwikkelingsweg van de zonnemens – in strijd met of overeenkomstig de goddelijke orde - Jakob Lorber - De natuurlijke zon
[12] Als nu echter iemand zou vragen: Waarom is die weg eigenlijk zo lang? - dan ligt het antwoord ook al klaar. Want zulke geesten hebben immers deze weg ook trapsgewijs afdalend vanuit de laatstgenoemde, binnenste, allergrootste centraalzon afgelegd en hebben op ieder zonneniveau nog meer materiële dingen in zich opgenomen. Om die reden moeten ze nu deze weg weer terug afleggen, om daarop van niveau tot niveau het laatste materiële atoom af te leggen, totdat ze dan pas in staat raken weer volmaakt en voor alle eeuwigheden der eeuwigheden over te gaan naar de werkelijke, allerzuiverste, hemelse zonnenwereld.
Hoofdstuk 3: De ontwikkelingsweg van de zonnemens – in strijd met of overeenkomstig de goddelijke orde - Jakob Lorber - De natuurlijke zon
[13] Dit weten we nu. Maar Ik zie alweer een verborgen vraag in jullie, en deze luidt: ‘Moeten dan ook de geesten van de mensen op de planeten deze weliswaar zeer lichte, maar toch zeer lange weg afleggen, voor ze in de hemel komen?’
Hoofdstuk 3: De ontwikkelingsweg van de zonnemens – in strijd met of overeenkomstig de goddelijke orde - Jakob Lorber - De natuurlijke zon
[15] Tussen de vroeg gestorven kinderen, die onmiddellijk op de zon worden opgenomen, en de daarna genoemde mensen, die pas later op de school van de zon worden opgenomen, bestaat het verschil, dat de op de zon opgevoede geesten van de kinderen onmiddellijk in de een of andere engelenvereniging van de eigenlijke ware hemel worden opgenomen, terwijl de mensen, die op een planeet rijp zijn geworden, zonder uitzondering de hele voorgeschreven weg moeten afleggen.
Hoofdstuk 3: De ontwikkelingsweg van de zonnemens – in strijd met of overeenkomstig de goddelijke orde - Jakob Lorber - De natuurlijke zon
[17] Kijk, dat is dus het verschil, dat er blijkt te zijn tussen de geesten van met name deze planeet aarde, na het afleggen van het lichaam. Iets dergelijks, alhoewel veel minder vaak, kan ook het geval zijn met de bewoners van de planeten Saturnus, Uranus en nog een derde, onbekende planeet4. Echter van geen van deze later genoemde planeten komen de geesten rechtstreeks in de bovenste hemel, maar alleen in de eerste wijsheidshemel.
Hoofdstuk 3: De ontwikkelingsweg van de zonnemens – in strijd met of overeenkomstig de goddelijke orde - Jakob Lorber - De natuurlijke zon
[11] Ook al komen deze geesten van de vroegere zon nog zo grondig verlicht en doorgloeid aan op deze tweede zon, de oercentraalzon, toch komen ze zichzelf enkel voor alsof ze nagenoeg helemaal donker en volkomen zonder licht zijn. Daarom worden ze hier weer van niveau naar niveau binnengeleid en door de daar heersende geesten weer zo doorstraald, dat ze daardoor in staat raken weer naar een nog dieper gelegen en vrijwel eindeloos veel grotere centraalzon op te stijgen. Deze zon is tevens de laatste materiële voorbereidende school voor de eigenlijke hemel, die het oorspronkelijke thuis is van alle volmaakte geesten. Maar op deze laatste en tegelijk ook allergrootste middenzon van een hulsglobe bestaan er zeer veel niveaus, die de geesten, voorzien van een etherisch lichaam, moeten doorlopen voordat ze pas in staat raken opgenomen te worden in de geestelijke zonnenwereld, die de hemel heet. Dat is dus in enkele woorden de weg voor de op de zon volmaakt geworden geesten.
Hoofdstuk 3: De ontwikkelingsweg van de zonnemens – in strijd met of overeenkomstig de goddelijke orde - Jakob Lorber - De natuurlijke zon