16678 resultaten - Pagina 1086 van 1112
... 1074 - 1075 - 1076 - 1077 - 1078 - 1079 - 1080 - 1081 - 1082 - 1083 - 1084 - 1085 - 1086 - 1087 - 1088 - 1089 - 1090 - 1091 - 1092 - 1093 - 1094 - 1095 - 1096 - 1097 - 1098 - 1099 ...
[8] Een plaat stemt overeen met het voorwerp waarvan het een afbeelding is; het kan in de geest beleefd worden alsof het volle werkelijkheid was. Alleen moet een afbeelding met grote opmerkzaamheid bekeken worden, opdat het zich dan in het gevoel tot werkelijkheid kan maken. Is dat bij iemand gebeurd, dan kan die heel veel nuttige lessen daaruit leren.Hoofdstuk 39: De bergen als spiegel van ons innerlijk - Jakob Lorber - Geheimen der natuur
[6] Had de zieke last van zijn maag dan moest hij, naast het eerst een tijdlang blootstellen van zijn maagstreek aan het zonlicht, water drinken uit een zuivere bron die ook aan het zonlicht was blootgesteld en dan ging het spoedig beter met hem.
Hoofdstuk 2: Algemene beschouwing over de geneeskracht van de zon - Jakob Lorber - De geneeskracht van het zonlicht
[4] Voor de ogen van de weetgierigen ontvouwen de bergen ook het geschiedboek van de voorhistorische tijd en dat vertelt hen hoe het er eens moet hebben uitgezien. Hier zijn de bergen de beste en betrouwbaarste getuigen van grote wereld -en natuurgebeurtenissen. Heeft iemand hun kale top bestegen, dan zal hij zich bij de aanblik van de eigenaardige formaties de vraag stellen of de bergen er al vanaf het eerste begin waren, of dat ze later gevormd werden en hoe ze aan hun tegenwoordige vorm zijn gekomen. En de mens die zich dat afvraagt zal door de vele losgerukte stenen dadelijk het antwoord krijgen: ' We hebben sinds ons ontstaan geweldige veranderingen ondergaan. Meer dan de helft van onze voormalige hoogte heeft de diepten en de dalen allang opgevuld en rust nu aan onze voet. Als je echter de verschillende vormen van ons gesteente ziet en tussen de lagen daarvan niet zelden nog duidelijk herkenbare afdrukken van planten en dieren waarneemt, die gewoonlijk slechts in de diepere gedeelten op de aarde voorkomen, dan kun je daaruit zeker wel de conclusie trekken, dat wij zelf ook eens vlak land waren en pas door het wijze besluit van de Schepper boven het vlakke land werden verheven. Als je verder onze ravijnen, riffen en spleten beschouwt, kun je daaruit gemakkelijk afleiden, hoe eens stromen en machtige elementaire stormen hun reuzenkracht op onze harde hoofden hebben beproefd!'
Hoofdstuk 36: De bergen als liefde en wijsheidspredikers - Jakob Lorber - Geheimen der natuur
[5] Zie, zo spreken de bergen en geven de mensen te kennen, hoe ze zijn ontstaan en gevormd en waarom ze er nu zo uitzien. En wat zeggen de bergen nog meer? Als een gewekt mens op hun hoogten niets dan kaal gesteente en ook sneeuwen ijsvelden vindt, zeggen de bergen tot hem: 'Kijk mens, jij die daar altijd hebt getracht je trots boven je broeders te verheffen om over hen te heersen, hoe mager de vruchten hierboven er uitzien! Zoals je ons hier kaal, koud, gevoel en levenloos ziet, precies zo ben ook jij in je heerserswaan. Leer daarom van ons! Verneder je onvruchtbare koude verstand, net zoals wij ons vernederen. Daardoor zal je liefde groeien en je leven zal rijker worden op de plaats waar je door je Schepper bent geroepen. Laat je verstand, dat meent verte kunnen grijpen, steeds met deemoed zijn omgeven, opdat zijn begrijpen tot zegenrijk water wordt, dat omlaag vloeit in de diepte van je liefde, om die levend te maken'.
Hoofdstuk 36: De bergen als liefde en wijsheidspredikers - Jakob Lorber - Geheimen der natuur
[6] Zie, nu bestijgt een ander mens de berg, één die niets zozeer ter harte gaat als goud en zilver. Aan deze mens geven de bergen een uitstekend onderricht, ze zeggen: 'Jij dwaze mens, hoever en diep ben je gevallen. Kijk, wat jij zo liefhebt is alleen maar ons afval. Hoeveel heerlijke planten groeien niet op onze weiden en voeden de dieren. Hoeveel duizenden van de mooiste bomen groeien op ons en geven je hout voor allerlei nuttige dingen. Tel de kristalheldere bronnen eens, die wij laten ontspringen en waarmee we de vlakten en dalen zegenen! Hoe vaak zie je niet onze top in wolken gehuld en verschrikkelijke stormen eromheen woeden! Dat nemen we op ons, opdat de door ons gezegende dalen en vlakten van grote verwoestingen verschoond blijven. Jaar in jaar uit zie je onze top ondersneeuwen ijs bedolven. Daarom trekken we zoveel vorst naar ons toe, opdat de dalen en vlakten zich verheugen zullen in de levende warmte. Houd daarom op met je dwaasheid en woel in de toekomst niet meer in onze ingewanden, maar loop liever op onze weiden en hoogten rond en wees daarvan verzekerd: een plant, een druppel uit één van onze bronnen en een blik naar de dalen in de wijde omtrek waar je almachtige Vader en Schepper zijn werken verricht, zal je onuitsprekelijk meer van nut zijn dan het leeghalen van het binnenste van de berg!'
Hoofdstuk 36: De bergen als liefde en wijsheidspredikers - Jakob Lorber - Geheimen der natuur
[13] Toen begon onze gebedsman na te denken. Hij herinnerde zich de twee naar Emmaüs wandelende discipelen en vroeg daarom enigszins angstig aan de vreemde: 'Lieve vriend! Zeg mij of je een heremiet of een vroom en in de Heilige Schrift goed onderlegd mens bent; want een gewoon mens spreekt zulke woorden niet'. Op deze vraag antwoordde de vreemde niet meer, maar greep hem bij de hand en hief hem van de grond op naar de hoogste top van de berg. Hier opende Hij pas weer Zijn mond en sprak: 'Broeder, zie, degeen om wie je drie jaar lang hebt gesmeekt, die staat nu voor je. Ik alleen ben de God van hemel en aarde en buiten Mij is er geen! Blijf Me echter in je hart trouw, hoewel je Mij voortaan in je leven niet meer zult zien! Zoals je nu echter Mijn Vaderstem hoort, zul je hem steeds horen, zowel op deze berg als overal waar je je in Mijn naam zult bevinden. Je hebt het Leven gevonden en dat zal je nooit meer ontnomen worden. Waarlijk, Ik zeg je: je ziel zal de dood nooit smaken! Amen!'
Hoofdstuk 38: De bergen als plaatsen van goddelijke openbaring - Jakob Lorber - Geheimen der natuur
[7] Over het algemeen dronken de eerste bewoners van deze aarde niet gauw water dat niet van tevoren een korte tijd aan het zonlicht was blootgesteld geweest.
Hoofdstuk 2: Algemene beschouwing over de geneeskracht van de zon - Jakob Lorber - De geneeskracht van het zonlicht
[9] Kijk, in het tot nu toe aangehaalde ligt een diepe waarheid; want het licht van de zon voert, zoals men zich gemakkelijk kan indenken, de meer zuivere geesten met zich mee. Deze geesten hebben de grootste verwantschap met de substantiële delen van de ziel van de mens. Wanneer door de inwerking van zulke zuivere geesten de ziel een zekere krachtige versterking wordt toegediend, dan zal de zo gesterkte ziel een bepaalde in haar lichaam ontstane zwakte gemakkelijk en snel kunnen overwinnen, daar de gezondheid van het lichaam enkel en alleen van een voldoende krachtige ziel afhangt.
Hoofdstuk 2: Algemene beschouwing over de geneeskracht van de zon - Jakob Lorber - De geneeskracht van het zonlicht
[10] Want waar ook oorspronkelijk ergens een zwakte optreedt in de ziel, dat wil zeggen in haar substantiële delen, en de ziel zichzelf niet op de normale weg in haar verzwakte delen kan versterken, dan wendt zij zich tot haar eigen zenuwgeest* en trekt uit hem het haar ontbrekende aan. Daardoor ontstaat dan, zoals in ontladen elektrische flessen, in de zenuwen een kennelijk tekort aan dat levensfluïdum, dat nodig is om hen in de juiste spanning te houden.
Hoofdstuk 2: Algemene beschouwing over de geneeskracht van de zon - Jakob Lorber - De geneeskracht van het zonlicht
[12] Daar zich echter in de zuivere geesten* (* Zonnelichtgeesten) al de zielesubstanties bevinden waaruit de ziel zelf bestaat, is het voor de ziel heel gemakkelijk om uit deze zielesubstanties datgene te nemen wat haar ontbrak en dat als een versterking tot zich te nemen. Daardoor wordt dan weer de vroegere orde in haar zenuwgeest hersteld en hierdoor wordt in de zenuwen en in het bloed de juiste natuurlijke levensspanning verkregen.
Hoofdstuk 2: Algemene beschouwing over de geneeskracht van de zon - Jakob Lorber - De geneeskracht van het zonlicht
[2] Je hebt al gehoord hoe voor de geestelijk gewekte mens elk verschijnsel in de natuur een diepere betekenis heeft. Daarom hoeft zo'n mens alleen maar een blik op een berg te werpen en dan weet hij de geestelijke achtergrond van de verschijnselen die zich daar voordoen: hij kan zien hoe de berg is belicht, volkomen helder of door een blauwachtig waas omgeven, ook welke delen van de berg min of meer wazig zijn of dat er ergens om de berg een nevel zal opkomen, zij het in de diepte, in het midden of aan de top, of dat zich boven de top wolken bevinden en van wat voorsoort die zijn. Het zal hem dan niet ontgaan, wat voor gevoelens zich van hem meester maken als hij de berg beschouwt: of hij hem in een aangename of in een weemoedige stemming brengt, of hij daarbij de vurige wens heeft gevoeld deze berg weldra te bestijgen, of dat hij juist een tegenovergesteld gevoel in zich op voelde komen. En ook, hoe hij bij de aanblik een opgewekt morgengevoel of toch een meer vermoeiend middaggevoel of een slaperig avondgevoel of een leeg, dof middernachtgevoel in zich waarnam en hoe lang dit duurde.
Hoofdstuk 39: De bergen als spiegel van ons innerlijk - Jakob Lorber - Geheimen der natuur
[7] Maar wat de harmonische verschijnselen betreft, deze behoeven geen verdere verklaring. Want waar een opgeruimd gemoed een lichte berg ontdekt, wordt hij nog opgewekter en verlangt naar de zuivere hoogten. Als echter een verduisterd gemoed een huiveringwekkend verduisterde berg ziet, dan wordt hij nog somberder en zo'n mens verlangt zeker niet boven op de berg te zijn. Als iemand uitgaat met een opgeruimd gemoed en een donkere berg brengt hem in een slechte stemming, dan is zo'n slechte stemming niets anders dan een opwekking van de eigenlijke toestand waarin het gemoed zich heimelijk bevindt. De berg toont de mens dan wat er nog allemaal in zijn innerlijk verborgen is. Dat natuurlijk de hogere bergen en vooral de gletscherbergen, zoals onze Grossglockner er een is, zulke beelden met nog grotere duidelijkheid tonen dan de minder hoge bergen, spreekt vanzelf voor degene die in overweging neemt dat de bestemming van een berg steeds uitgebreider wordt naarmate zijn top zich hoger boven de gewone diepte van de hebzucht van de aardbodem verheft. Verder worden de bergen pas belangrijker op hun zuivere bergweiden, omdat daar ook alles meer geestelijk wordt. Dat is de oorzaak dat ze op elk gemoed een diepere indruk maken dan kleine verhogingen.
Hoofdstuk 39: De bergen als spiegel van ons innerlijk - Jakob Lorber - Geheimen der natuur
[14] Bij de allopathie echter wordt het lichaam gedwongen tevoren een arts van haar ziel te worden. En als deze in het gunstigste geval door de grote ellende van het lichaam gezond is geworden, dan eerst kan zij zich terugwerkend bezighouden met het herstel van het lichaam. Dit is zeker de meest ongeschikte weg om weer volledig lichamelijk gezond te worden, wat ieder uit de langdurige slopende reconvalescentie van het lichaam -en ook van de ziel gemakkelijk kan inzien.
Hoofdstuk 2: Algemene beschouwing over de geneeskracht van de zon - Jakob Lorber - De geneeskracht van het zonlicht
[25] Dat de zonnelichtstof zich met de meest verschillende soorten materie verbindt, is voor iedereen duidelijk als hij zijn blik laat gaan over een weideveld.
Hoofdstuk 2: Algemene beschouwing over de geneeskracht van de zon - Jakob Lorber - De geneeskracht van het zonlicht
[31] Hier zou iemand kunnen zeggen: Ja, als dus al die verschillende soorten planten, dieren en mineralen -vooral in de warme streken -zo veel van de lichtstof uit de zon in zich bevatten, dan is er geen behoefte aan deze kunstmatige voorzieningen, waarbij men uit de zon datgene opvangt, wat men langs een heel natuurlijke weg zonder veel moeite kan verkrijgen
Hoofdstuk 2: Algemene beschouwing over de geneeskracht van de zon - Jakob Lorber - De geneeskracht van het zonlicht