22349 resultaten - Pagina 1100 van 1490
... 1088 - 1089 - 1090 - 1091 - 1092 - 1093 - 1094 - 1095 - 1096 - 1097 - 1098 - 1099 - 1100 - 1101 - 1102 - 1103 - 1104 - 1105 - 1106 - 1107 - 1108 - 1109 - 1110 - 1111 - 1112 - 1113 ...
[14] Wat zeggen jullie wel van deze eerste pracht? Ik moet eerlijk bekennen dat mij deze verheven eenvoud meer aanspreekt en boeit dan alle eerder aanschouwde heerlijkheden van deze wereld. Wij vergeten bij het beschouwen van deze pracht echter helemaal dat we nog verder moeten gaan.Hoofdstuk 29: Vervolg van de tocht. Met onwrikbaar vaste wil lijnrecht op het doel af - Jakob Lorber - De Geestelijke zon (deel 2)
[13] En kijk daar eens bovenop de staven die prachtig opgestelde ronde tafel; hoe ze straalt, alsof men een echte kleine zon op deze aaneengesloten staven had gelegd. Deze staven monden aan de onderkant uit in gouden trechters, die eveneens weer in een prachtige rood en blauw glinsterende ronde kristalplaat zijn ingevoegd. Waarlijk, de aanblik van dit altaar op deze mooie ronde plek, omgeven door prachtige, keurig geordende bomen, waarvan de takken elkaar in de kruinen als reusachtige armen vastgrijpen, is op zich al zo iets betoverends, dat men het met de grootste tevredenheid geruime tijd zou willen beschouwen. Wanneer men daarbij nog de wonderbaarlijke groenfluwelen grond aanschouwt en de stammen van de bomen, die het aanzien hebben van louter machtige blauwe, halfdoorzichtige ronde zuilen, waaraan niet de geringste onregel-matigheid valt te ontdekken.
Hoofdstuk 29: Vervolg van de tocht. Met onwrikbaar vaste wil lijnrecht op het doel af - Jakob Lorber - De Geestelijke zon (deel 2)
[12] Kijk toch eens, dit altaar. Het is ongeveer een klafter hoog en bestaat uit louter ronde staven, die zijn gemaakt van een heel sterk glanzend materiaal dat met deze karakteristieke eigenschappen zeker op geen ander hemellichaam voorkomt. Kijk eens naar die staven. Ze zien er niet eens stevig uit, maar het lijkt wel of ze uit louter neerwaarts schietende waterstralen bestaan, die echter zogezegd zonder gespetter in gouden trechters neerwaarts vallen. De vlammende beweging van de stralen in deze ronde staven ziet er bijna uit alsof deze staven slechts ronde waterstralen zouden zijn, die, zoals het wel lijkt, van een of andere plaats door een zuil in het midden opwaarts gaan en hier, zoals we zien, volgens de regels van de waterbouwkunde naar beneden vallen. Om ons er echter van te overtuigen, pakken we de staven met de handen vast - en kijk, alles is slechts de karakteristieke eigenschap van het materiaal. Dat heeft een zodanig vlammende beweging in zich, dat het lijkt alsof het zuiver stromend water is; op zich is het echter hard als diamant.
Hoofdstuk 29: Vervolg van de tocht. Met onwrikbaar vaste wil lijnrecht op het doel af - Jakob Lorber - De Geestelijke zon (deel 2)
[10] Welnu, we hebben de bomenrijen al bereikt. Voorzover ik in dit woud van lanen kan kijken, ziet het er verrassend rechtlijnig uit; maar daar, heel diep erin zie ik zoiets als een opgericht altaar en dit altaar staat volgens mijn waarneming precies in het midden van deze laan. Dat doet er echter niet toe; we gaan er vastberaden op af en de weg zal precies lopen zoals wij hem willen hebben. Het zou voor een geest toch treurig zijn wanneer hij zich door natuurlijke hindernissen de weg zou laten versperren.
Hoofdstuk 29: Vervolg van de tocht. Met onwrikbaar vaste wil lijnrecht op het doel af - Jakob Lorber - De Geestelijke zon (deel 2)
[9] Ik zeg jullie: ook dat zouden we kunnen doen, maar daardoor stellen we ons bloot aan het dubbele gevaar dat we deze wereld uit ons gezichtsveld verliezen. Ten eerste omdat het omhoog bewegen nu juist een schending van de rechte lijn is en ten tweede omdat wij immers, zolang we deze wereld willen beschouwen, onze voeten niet van deze grond mogen scheiden; want scheiden we onze voeten van deze grond dan zinkt de hele wereld onder ons in haar eerste onherkenbare sterrengestalte terug. Daarom blijft ons niets anders over dan alle eventueel voorkomende hindernissen standvastig tegemoet te treden!
Hoofdstuk 29: Vervolg van de tocht. Met onwrikbaar vaste wil lijnrecht op het doel af - Jakob Lorber - De Geestelijke zon (deel 2)
[6] Wanneer de muur van deze wal naar aardse maatstaven loodrecht omhoog gaat en er beneden geen poort is aangebracht, dan zouden we inderdaad een probleem hebben met het voortdurend volgen van onze rechte lijn. Toch mogen we haar niet verlaten, want in de geest ook maar een haarbreed opzij gaan betekent zoveel als in één oogwenk deze hele mooie wereld uit ons gezichtsveld verliezen. We zijn echter nog niet bij de muur. Daarom de moed niet verliezen, dan zal alles wellicht beter verlopen dan wij verwachten.
Hoofdstuk 29: Vervolg van de tocht. Met onwrikbaar vaste wil lijnrecht op het doel af - Jakob Lorber - De Geestelijke zon (deel 2)
[3] Jullie vragen je nu wel af of wij op deze weg nog op hindernissen kunnen stuiten die ons het bereiken van ons doel zouden kunnen bemoeilijken? Dat zal onderweg wel blijken. Tot nu toe ging het nog goed. We hebben in de loop van ons gesprek al een tamelijk flinke afstand afgelegd en als ik naar de plek kijk waar dit uitzonderlijke bouwwerk staat, kan ik een en ander al goed onderscheiden en daartoe was ik eerder vanaf de bergtop niet in staat.
Hoofdstuk 29: Vervolg van de tocht. Met onwrikbaar vaste wil lijnrecht op het doel af - Jakob Lorber - De Geestelijke zon (deel 2)
[4] Zo kan ik nu al heel goed waarnemen dat dit uitzonderlijke bouwwerk uit twaalf afdelingen bestaat, die zich zodanig boven elkaar verheffen dat het net lijkt alsof jullie op aarde een uitgeschoven verrekijker, natuurlijk van de allergrootste soort en ook met precies twaalf geledingen, loodrecht hadden opgesteld is. En als jullie alles nog eens echt goed beschouwen, zullen jullie zonder veel moeite ontdekken dat elk van deze twaalf verdiepingen uit louter naast elkaar geplaatste zuilen bestaat en dat elke verdieping een andere kleur uitstraalt.
Hoofdstuk 29: Vervolg van de tocht. Met onwrikbaar vaste wil lijnrecht op het doel af - Jakob Lorber - De Geestelijke zon (deel 2)
[2] Maar weten jullie wel wat geestelijk gezien die rechte lijn betekent? De rechte lijn staat voor een onwrikbare, standvastige wil die zich door geen enkel nog zo weerzinwekkend verschijnsel laat afleiden. En juist deze rechte wilslijn wordt ook hier bedoeld.
Hoofdstuk 29: Vervolg van de tocht. Met onwrikbaar vaste wil lijnrecht op het doel af - Jakob Lorber - De Geestelijke zon (deel 2)
[24] Precies zo is ook zeker de liefde de oorsprong van alles en alles moet dan uiteindelijk weer tot deze oorsprong terugkeren wil het niet te gronde gaan. - Ondertussen hebben we de top van de berg bereikt en daarom zullen we ons ook dadelijk dieper in ons nieuwe districtsgebied wagen.
Hoofdstuk 28: Tocht door een ander zonnedistrictsgebied. Liefde, de oergrond van geloof en hoop en tevens de vrucht van beide - Jakob Lorber - De Geestelijke zon (deel 2)
[21] Deze gang van zaken laat immers met meer licht dan dat van tien zonnen tegelijkertijd zien, dat de Heer het niet nodig heeft om een kant en klare boom te scheppen, maar slechts de zaadkorrel. Wanneer die in de aarde valt ontwikkelt hij zich en krijgt dan volkomen de vorm van datgene wat de Heer nu juist in de zaadkorrel heeft gelegd.
Hoofdstuk 28: Tocht door een ander zonnedistrictsgebied. Liefde, de oergrond van geloof en hoop en tevens de vrucht van beide - Jakob Lorber - De Geestelijke zon (deel 2)
[16] Hieruit kan dus duidelijk opgemaakt worden hoe de hoop door het geloof steeds meer en tenslotte geheel en al werkelijk verzadigd kan worden. Een hongerig mens is verdrietig. Willen jullie hem echter opvrolijken, verzadig hem dan en als hij verzadigd is, zal al het verdriet over zijn honger vervlogen zijn. Blijmoedigheid zal zich van zijn gemoed meester maken en in deze blijmoedigheid zal hij zijn vrienden met de grootste en dankbaarste liefde omvatten.
Hoofdstuk 28: Tocht door een ander zonnedistrictsgebied. Liefde, de oergrond van geloof en hoop en tevens de vrucht van beide - Jakob Lorber - De Geestelijke zon (deel 2)
[1] Kijk daar nu eens, naar die wat dieper gelegen onafzienbaar grote vlakte, die links en rechts zover het oog reikt door dit beboste gebergte begrensd wordt! Wat zien jullie op die vlakte? Zeker niets anders dan ik: op een behoorlijk verre afstand rijst een trapvormige, ronde piramide buitengewoon hoog op. Men kan vanaf deze afstand behalve een glans als van briljanten nog geen verdere bijzonderheden onderscheiden. Desondanks belooft deze eerste aanblik al iets ongehoord groots en verhevens. Daarom zullen we er dan ook vlug op afstevenen om zo spoedig mogelijk dicht bij dit verheven, prachtige bouwwerk te zijn. Kijk, we hebben weliswaar geen voetpad en nog veel minder een rijweg daarheen, maar als ik deze prachtige grond bekijk, die er veel liefelijker en zachter uitziet dan het allerfijnste zijdefluweel, dan denk ik dat men geen voetpad nodig heeft, maar alleen maar op de rechte lijn hoeft te letten; we zullen ons dan met geestelijk snelle schreden weldra daar bevinden waar we willen zijn.
Hoofdstuk 29: Vervolg van de tocht. Met onwrikbaar vaste wil lijnrecht op het doel af - Jakob Lorber - De Geestelijke zon (deel 2)
[17] Kijk, precies zo vergaat het de mens die hongert naar waarheid of naar de realisering van zijn ideeën. Breng hem bij de waarachtige rivier van licht en hij zal zich daar weldra in begeven en zich naar hartelust en behoefte verzadigen. En als hij heel gemakkelijk en vlug zal merken dat dit een waarachtige verzadiging is die geschikt is om al zijn nog loze ideeën volkomen te verzadigen, dan krijgt hij ook al gauw goede moed en zal hij de grote gastheer zo vlug mogelijk met de gloed van zijn liefde omvatten. Deze liefde is op zich al een uiting van volkomen verzadiging, ofwel: in de liefde is alles van het geloof en alles van de hoop in volmaakt gerealiseerde rijpheid en verzadiging voorhanden. En zo is de liefde enerzijds de door het geloof volkomen verzadigde hoop, maar anderzijds is ze, om reden dat zij de hoop en het geloof als verzadigd in zich sluit, ook de oorsprong van beide. Jullie zeggen: hoe is dat mogelijk? Ik denk dat er nauwelijks iets natuurlijkers en begrijpelijkers bestaat dan dit.
Hoofdstuk 28: Tocht door een ander zonnedistrictsgebied. Liefde, de oergrond van geloof en hoop en tevens de vrucht van beide - Jakob Lorber - De Geestelijke zon (deel 2)
[13] De groene kleur straalt weliswaar haar groen uit en verteert al het andere van de etherische kleurenwereld, maar dat is nu juist ook het karakteristieke van de hoop. De hoop verteert eveneens alles met grote begeerte en we kunnen ons geen grotere veelvraat voorstellen dan juist de hoop. Wat hoopt een mens vaak al niet allemaal dwars elkaar heen, en in zijn fantasie stelt hij zich dat alles in de meest bonte kleuren voor; het wordt allemaal iets vanzelfsprekends. Al deze beelden verteert hij voortdurend, alleen de hoop zelf verteert hij niet. Komt hij dan in een situatie waarin zelfs zijn fantasie hem in de steek laat, dan is hij er ook allertreurigst aan toe, want dan zet hij zijn tanden in zijn eigen hoop en verteert haar. Dat is dan de potplant in het volslagen duister.
Hoofdstuk 28: Tocht door een ander zonnedistrictsgebied. Liefde, de oergrond van geloof en hoop en tevens de vrucht van beide - Jakob Lorber - De Geestelijke zon (deel 2)