1796 resultaten - Pagina 111 van 120
... 95 - 96 - 97 - 98 - 99 - 100 - 101 - 102 - 103 - 104 - 105 - 106 - 107 - 108 - 109 - 110 - 111 - 112 - 113 - 114 - 115 - 116 - 117 - 118 - 119 - 120
[9] En zie, allen namen de wetten in acht op één na! Deze ene en eerste, aan wie het grootste licht van kennis gegeven was, versmaadde de wetten van God vanuit zijn vrije wil en verzette zich daartegen, ongeacht de gevolgen!Hoofdstuk 198: Woordenstrijd tussen Johannes en Satan over Gods alomtegenwoordigheid en het ontstaan van het kwaad - Satan in zijn soort een triomf van de Schepper - Het bewijs van Johannes over de werkelijke verlossing van het kwaad - Jakob Lorber - Bisschop Martinus
[1] MARTINUS bedankt uit het diepst van zijn hart voor deze opdracht, keert zich dan tot Uhron en Shonel en zegt: 'Lieve vrienden en broeders, jullie hebben nu met je ogen gezien en met je oren gehoord, wat de Heer Zelf heeft gedaan en gezegd. Jullie bede was echter - toen jullie het begrepen hebben, dat ze noodzakelijker is dan de dank -, dat de Heer en wij allemaal voortdurend in jullie midden zouden verblijven. De Heer heeft dit gebed met welgevallen aangehoord en zal alles toestaan, wat jullie grote liefde tot Hem en ons maar wenst. Maar dat spreekt vanzelf: alleen binnen en vanuit Zijn eeuwige orde!
Hoofdstuk 203: Toespraak van Martinus, de nieuwe beschermengel, aan zijn zonnegemeente - Uhrons goede antwoord aan Martinus - Zijn verzoek aan de Heer en Diens Amen - Jakob Lorber - Bisschop Martinus
[71] Zolang de apparaten aan de grofstoffelijke materie ontspringen en de waarnemers in hun bewustzijn enkel aan de materie hangen, mag men ook in de toekomst geen definitief resultaat van het ruimteonderzoek verwachten. De exacte wetenschap maakt weliswaar gebruik van elektriciteit, licht, atomen en kosmische stralen, maar toch blijft het diepste wezen daarvan vreemd aan iedereen, die niet in staat is met een geestelijke blik door de sluier van de materie heen te dringen. Als tegenwoordig drie elkaar tegensprekende lichttheorieën om geldigheid strijden, hoe zou dan een enkele lichtstraal vanuit het heelal van de laatste waarheden moeten getuigen?
Hoofdstuk 0: Gedicht en voorwoord - Jakob Lorber - De natuurlijke zon
[11] Omdat echter de volmaakte zonneplaneet met zijn buitengewoon grote ruimte in staat is een buitengewoon groot aantal menselijke wezens op te nemen, mag het jullie echt niet verwonderen, wanneer Ik jullie vertel dat de mensen op de zon bij elkaar een duizend keer zo grote ruimte innemen dan alle mensen van de planeten, manen en kometen, die rond de zon cirkelen, bij elkaar; en dan gaan we er nog vanuit, dat het ruimtelijke volume van het lichaam van een individuele zonnemens niet groter zou zijn dan dat van een mens op jullie planeet.
Hoofdstuk 2: De zonnemens in het algemeen - Jakob Lorber - De natuurlijke zon
[12] Als nu echter iemand zou vragen: Waarom is die weg eigenlijk zo lang? - dan ligt het antwoord ook al klaar. Want zulke geesten hebben immers deze weg ook trapsgewijs afdalend vanuit de laatstgenoemde, binnenste, allergrootste centraalzon afgelegd en hebben op ieder zonneniveau nog meer materiële dingen in zich opgenomen. Om die reden moeten ze nu deze weg weer terug afleggen, om daarop van niveau tot niveau het laatste materiële atoom af te leggen, totdat ze dan pas in staat raken weer volmaakt en voor alle eeuwigheden der eeuwigheden over te gaan naar de werkelijke, allerzuiverste, hemelse zonnenwereld.
Hoofdstuk 3: De ontwikkelingsweg van de zonnemens – in strijd met of overeenkomstig de goddelijke orde - Jakob Lorber - De natuurlijke zon
[16] Die mensen echter, die met name op deze aarde in de zuivere liefde voor Mij zijn overgegaan, vanuit die liefde al het wereldse en materiële hebben afgelegd en niets anders dan alleen Mij wilden, hebben daardoor voor zichzelf de lange weg beduidend korter gemaakt: want zij zijn werkelijk Mijn kinderen en werkelijk Mijn broeders en zusters en komen dus na het vreugdevol afleggen van hun materiële lichaam onmiddellijk geheel en al naar Mij - en wel zij, die alle liefde voor Mij koesteren, in de bovenste, allerhoogste hemelen, waar Ikzelf wezenlijk woon.
Hoofdstuk 3: De ontwikkelingsweg van de zonnemens – in strijd met of overeenkomstig de goddelijke orde - Jakob Lorber - De natuurlijke zon
[72] Wie echter zijn innerlijk tot leven wekt en zijn zielekrachten verenigt met de goddelijke geestvonk in zichzelf, heeft deel aan het kosmische bewustzijn van de geest. Vanuit dit ‘blikveld van God’ ontstonden alle geschriften van Lorber, die de diepste dingen raken en die wetenschap en religie tegelijk zijn. En zo mag iedere lezer van ‘De natuurlijke zon’ een blik werpen in die wondere wereld, die middelaarster van leven is voor alles, wat binnen haar bereik beweegt en ademt. Hoe armzalig is daarbij vergeleken toch de moderne wereldbeschouwing met haar ‘dode’ hemellichamen en gloeiende gasbollen temidden van een ijzige kosmische ruimte! En hoe aanmatigend is de mens, die alleen aan zijn aardbol leven en bewoonbaarheid toekent!...
Hoofdstuk 0: Gedicht en voorwoord - Jakob Lorber - De natuurlijke zon
[6] Nu we dit weten, wordt het stralen van iedere zon jullie nog grondiger duidelijk, als Ik jullie zeg, dat desondanks iedere zon toch ook nog haar eigen licht heeft vanuit het gebied van de daar wonende geesten. Dit eigen licht is echter niet van die intense aard zoals jullie de zon waarnemen; maar het is veeleer slechts een voortdurend actief vermogen van het luchtoppervlak van het zonnelichaam, waardoor deze het van de centraalzon en van de wanden van de hulsglobe uitgaande licht en de uitstralingen van andere zonnen des te inniger en volmaakter in zich kan opnemen en daarna weer kan doorgeven. Om deze reden bestaan er op ieder zonnelichaam dan ook een groot aantal vulkanen, met name in het gebied van hun evenaar. Hoe het echter zit met deze vulkanen, die niet zelden voor het gewapende oog als zwarte vlekken zichtbaar worden, en hoe de luchtatmosfeer van de zon door hen steeds in staat wordt gehouden om licht op te nemen, zal jullie in de volgende mededeling bekend gemaakt worden.
Hoofdstuk 5: De uit zichzelf stralende hoofdmiddenzon. Het spiegellicht van de ondergeschikte zonnen - Jakob Lorber - De natuurlijke zon
[13] Zo is het ook met het organisme van de meest onbeduidende plant, die eerst een uiterlijke omhulling moet hebben, binnen welke pas een geschikt organisme geplaatst kan worden, dat op zijn beurt werkzaam is vanuit het centrum van de plant, waar de levenwekkende kracht als het licht van een centraalzon door het gehele organisme heen levenbrengend werkzaam is tot aan de uiterlijke omhulling, waar deze naar buiten toe werkende kracht zichzelf weer gevangen neemt en naar het centrum terugkeert. Zou dit bewerkstelligt kunnen worden zonder een uiterlijke omhulling? Beslist niet. Want zonder een vat kan er nog geen druppel water in huis gebracht worden, laat staan een organisch leven in stand gehouden worden.
Hoofdstuk 6: Het etherische, omvattende omhulsel van hemellichamen en stelsels van hemellichamen. De grootste verzameling hemellichamen: een hulsglobe - Jakob Lorber - De natuurlijke zon
[14] Zo moet dus ook het organisme van een dier en ook dat van een mens met een uiterlijk omhulsel omvat worden, waarbinnen pas het organisme geordend en vanuit het centrale punt ook tot leven gebracht kan worden.
Hoofdstuk 6: Het etherische, omvattende omhulsel van hemellichamen en stelsels van hemellichamen. De grootste verzameling hemellichamen: een hulsglobe - Jakob Lorber - De natuurlijke zon
[2] Deze keer moeten jullie echter een heel zeker antwoord krijgen. Maar hoe zullen we het aanleggen, dat jullie een zeker antwoord over dit verschijnsel krijgen? Jullie zeggen natuurlijk in jezelf: op de gemakkelijkste manier, want Ik hoef het jullie immers maar te vertellen, en dan zullen jullie Mij volkomen geloven. Dat is wel waar; maar wat Ik hier zeg, zou toch ook eens de wereldse geleerden onder ogen kunnen komen. Zullen die ook zo zonder meer geloven, wat Ik jullie in dit opzicht zou zeggen? - O nee, die soort heeft geen geloof. Ze geloven niet eens zonder meer of vanuit hun hart dat Ik het ben, of dat er in feite een God bestaat zoals de openbaring Hem toont, maar hoogstens zoals hun zeer wijze verstand Hem bedenkt. Daarom zouden ze dus ook, zoals gezegd, een op zichzelf staand verhaal niet geloven, maar dat allemaal uitleggen als een product van dichterlijke fantasie.
Hoofdstuk 8: Oorzaak en wezen van de zonnevlekken - Jakob Lorber - De natuurlijke zon
[8] Als jullie die echter zien, vestig Ik jullie aandacht op de tweede, glazen bol, namelijk hoe het water zich daarin bij het ronddraaien tegen de evenaar aandrong. Wat zal er ook vanuit het inwendige van de zon dus wel niet in de richting van de evenaar moeten plaats vinden? Zullen daar niet ook alle enigszins vluchtige delen onder de evenaar samendringen en daar als gevolg van de grote middelpuntvliedende kracht het streven hebben om door de bovenste korst van de zon heen te breken en zich dan met de ongelooflijkste slingerende kracht en snelheid tot in het oneindige van de zon te verwijderen?
Hoofdstuk 8: Oorzaak en wezen van de zonnevlekken - Jakob Lorber - De natuurlijke zon
[20] Wanneer echter deze wal niet muurvast, maar elastisch is, zullen de snelle en uitgebreide bewegingen en veranderingen van zo’n wal buitengewoon eenvoudig vanuit dezelfde oorzaak verklaard kunnen worden als het geleidelijke verdwijnen van de wal. -
Hoofdstuk 8: Oorzaak en wezen van de zonnevlekken - Jakob Lorber - De natuurlijke zon
[25] Zo komt bijvoorbeeld het volume van alles, wat een eikenboom herhaalde malen in de loop van een jaar laat vallen, toch zeker uit de eik zelf voort - en nog wel in het verloop van ongeveer tweehonderd jaar? Maar als hij de eik ieder jaar opmeet, zal hij zeker ontdekken dat de boom daardoor niet kleiner en magerder, maar steeds dikker, groter en hoger is geworden. - Hoe is dat mogelijk? - Het antwoord luidt: Door de constante aanvulling vanuit alle voedingsbronnen voor een boom. - En dan zeg Ik: steek diezelfde speurneus in de zon, dan zul je ook daar ontdekken, dat het verlorene zich heel goed laat aanvullen. - Nu hebben we dus ook deze tegenwerping terzijde geschoven!
Hoofdstuk 8: Oorzaak en wezen van de zonnevlekken - Jakob Lorber - De natuurlijke zon
[19] De leraren tonen hun ook, dat de mens weliswaar alles wat hij wil aan de aardbodem kan ontlokken; alleen moet hij dat niet als het ware vanuit eigen macht willen doen, maar door het gebed en de macht van de wil van de grote God. En ook dit wordt de leerlingen weer praktisch getoond.
Hoofdstuk 11: De pendel-tijdmeter van de bewoners van de middengordel. Het ambt van tijdwachter en overige ambten - Jakob Lorber - De natuurlijke zon