17481 resultaten - Pagina 1138 van 1166
... 1126 - 1127 - 1128 - 1129 - 1130 - 1131 - 1132 - 1133 - 1134 - 1135 - 1136 - 1137 - 1138 - 1139 - 1140 - 1141 - 1142 - 1143 - 1144 - 1145 - 1146 - 1147 - 1148 - 1149 - 1150 - 1151 ...
[16] Zo hoeven jullie je dus ook absoluut geen zorgen te maken om de instandhouding van zulke grote wezens; want voor Mij bestaat er nergens iets groots. Dat, wat jullie groot noemen, ja onnoembaar groot, is het in Mijn ogen nauwelijks waard een atoom genoemd te worden. De Grote Scheppingsmens, die uit talloze massa’s hulsgloben, is in Mijn ogen niet groter dan het kleinste punt in de diepten van de oneindigheid51!Hoofdstuk 66: Het zevende paar gordels en de reusachtige bewoners ervan - Jakob Lorber - De natuurlijke zon
[17] Hier op de zevende gordel hebben we nergens enige uiterlijke pronk gezien; maar in plaats daarvan is het innerlijke ook het grootst. Ook al is hier de uiterlijke vorm het grootst, schaadt dat de zaak helemaal niet; want die grootte is hier alleen maar het gevolg van de enorme waarachtige, innerlijke grootte en is een teken van datgene, waar wij al over gesproken hebben. - Evenzo wordt soms de afmeting van de middengordel verschillend aangegeven; maar dat gebeurt als gevolg van de altijd daarmee verweven maatstaf van de mensen, die die gordel bewonen. - En zo is het met veel dingen van binnenuit bezien heel anders gesteld dan ze voor het uiterlijke oog lijken.
Hoofdstuk 70: Innigheid met God als grondeigenschap van religie en leven op het zevende gordelpaar - Jakob Lorber - De natuurlijke zon
[7] Als de geesten van de inwendige zon deze toestand van intelligente vrijheid echter gebruiken op een manier, die niet met Mijn orde overeenstemt, dan krijgen ze ook een wanordelijke vorm, waarbij hun vormen onuitsprekelijk verschillend van aard zijn. Als zij dan het vertrek van de ordelijke geesten zien, scholen de wanordelijken met triljoenen en triljoenen in grote groepen samen, willen zich eveneens verheffen en met geweld datgene bereiken, wat de ordelijke geesten via de kortste en juiste weg bereiken - namelijk het uiteindelijke oppervlak van de zon en daarmee de meest absolute vrijheid, die ze gewend zijn.
Hoofdstuk 72: De inwendige zonnen en hun bewoners. - Jakob Lorber - De natuurlijke zon
[16] Maar, zal iemand zeggen: waarom daar dan niet direct in de algemene aanduiding aan het begin over gesproken? - Maar Ik vraag jullie: waarom zien jullie met het ongewapende oog de vier satellieten van Jupiter niet? Als gevolg van de grote afstand moeten ze iedere waarnemer wel voorkomen als met Jupiter tot één punt samengesmolten, en pas een flinke telescoop is in staat dit uit vijf delen bestaande punt zodanig uit elkaar te trekken, dat jullie dan zowel de planeet alsook de manen ervan op de juiste wijze van elkaar gescheiden zien. - Jullie zullen zeggen: Onze ogen zijn daar de oorzaak van, want daardoor zien wij niet zelden een veelheid op grote afstand als een concrete eenheid. - En Ik antwoord jullie op de eerdere vraag: Precies zo ligt het ook in Mijn orde om dingen, die geestelijk nog ver van jullie af staan en bij elkaar genomen één geheel vormen, als slechts één ding naar voren te halen en pas in zijn veelheid te ontbinden, wanneer wij het in de geest even ver genaderd zijn als jullie Jupiter met behulp van een telescoop genaderd zijn. - Kijk, dat is toch een orde, die volgens Mijn plan volkomen passend berekend is.
Hoofdstuk 65: Innerlijke, vreugdevol actieve religie op Miron. Voortplanting en begraven van de doden. Sterrenkunde als middel tot Godskennis - Jakob Lorber - De natuurlijke zon
[14] De muziek van de geest moet immers altijd overeenstemmen met de diepste innerlijke lof, die een geest Mij vanuit zijn meest innerlijke, hemels diepte weet te brengen - zoals ook de ‘man naar Mijn hart’ en nog andere bezingers van Mijn eer hebben gedaan en zoals alle engelengeesten van de hemelen altijd doen. - Maar als de muziek beoefend wordt zoals bij jullie, zou het voor heel veel musici beter zijn als ze op de openbare feestelijke gelegenheden met ratelslangen musiceerden in plaats van met hun mooi klinkende muziekinstrumenten, waarvan de klanken, in de geest bij elkaar genomen, niets anders zijn dan een machtige oproep op de bazuin van satan tot de eeuwige dood! - Maar genoeg daarover! - Want tot wat voor ontaarding de muziek tegenwoordig bij jullie gekomen is, weten jullie toch wel.
Hoofdstuk 67: Levensomstandigheden en geestesgesteldheid van de bewoners van het zevende paar gordels - Jakob Lorber - De natuurlijke zon
[18] Zo zouden er nog heel veel enigszins grappige vragen te stellen zijn. Maar laten deze voldoende zijn om jullie en menig ander duidelijk te maken, dat Ik een groot aantal eigenaardigheden heb, waarover Ik niet altijd genegen ben rekenschap af te leggen - met name niet tegenover mensen in hun natuurlijke toestand, waarin zij - op grond van Mijn redenen, die heel specifiek en welberekend zijn - niet toegankelijk zijn voor hogere wijsheid. - Maar als deze toestand van beproeving52 volledig voorbij zal zijn, zal er altijd nog wel tijd zijn om de hele eeuwigheid door de volmaakte geesten in alle wijsheid binnen te leiden. Daarom zullen we onze grote mensen op deze mensen voorlopig maar laten zoals ze zijn. Later zal er voor de geest wel een gelegen tijdstip komen, waarop deze dat allemaal zal leren inzien.
Hoofdstuk 67: Levensomstandigheden en geestesgesteldheid van de bewoners van het zevende paar gordels - Jakob Lorber - De natuurlijke zon
[8] Laten we als voorbeeld het zaad van een boom nemen! Jullie zouden bijvoorbeeld honderd eikels met elkaar kunnen vergelijken, ja ze zelfs wegen. Als jullie verder de volmaakt mooie vruchten van deze boom bekijken, zullen er daarbij nauwelijks merkbare verschillen voorkomen. En als jullie bovendien nog de kiemen uit de zaden losmaken en die op zichzelf onder de microscoop bekijken, zullen jullie in ieder kiempuntje een en dezelfde orde aantreffen. - Maar laten we nu, Mijn geliefden, de moeite nemen om een kleine wandeling door een eikenbos te maken! - Ho, ho, zullen, daar ziet er niet één boom hetzelfde uit! Deze heeft zulke takken, die weer andere, en er zijn er geen twee in het hele bos die qua vorm op elkaar lijken! Jullie zullen wellicht menen dat er misschien in de wortels een grotere orde heerst, die steeds meer overeenkomt met die van de kiem? - Laten we de bomen maar uitgraven; want in de geest is dat heel goed mogelijk. Bekijk de wortels maar, en zie hoe ze even sterk van elkaar verschillen als de stammen en kronen van de bomen zelf!
Hoofdstuk 68: Fundamentele opmerkingen over de religie van de zonnebewoners en het wezen van goddelijke openbaringen - Jakob Lorber - De natuurlijke zon
[9] Bezie bijvoorbeeld de boom des levens of het geschreven Woord, zowel van het Oude als het Nieuwe Testament: hoeveel duizenden takken, twijgen en wortels kunnen jullie daar wel niet aan zien? - Niet één wortel, niet één tak, niet één twijg lijkt op de andere. Naar het uiterlijk schijnt alles elkaar tegen te spreken. Leerstellingen over een en hetzelfde luiden verschillend. Profetische voorspellingen over een en dezelfde gebeurtenis zijn door verschillende profeten ook verschillend aangeduid. Zelfs de vier evangeliën vertellen een en dezelfde zaak in andere woorden en verschillen ook in de verschillende aantallen die ze opgeven. Ja, zelfs menige plaats, waar feiten hebben plaatsgevonden, worden dikwijls niet volkomen overeenstemmend aangeduid, en evenzo variëren niet zelden de tijdsaanduidingen. - Wie nu van uiterlijk aanschouwen tot de innerlijke samenhang wil komen, zal de weg toch beslist kwijtraken en het centrum even moeilijk raken als iemand, die van buitenaf in een boom wil boren en wil beweren: zoals hij de boor op de boom heeft gezet, moet die tot de kern doordringen. Maar als hij naderhand de loop van zijn boor onderzoekt, zal toch zeker blijken dat hij met zijn boor de kern met verscheidene duimen gemist heeft. - Maar als hij eerst de boom splijt en dan vanaf de kern naar buitten toe boort, zal hij dan ooit de bast kunnen missen? - En waarom niet? - Omdat in de kern alles in één punt samenkomt. - Maar in het uiterlijke is de kern absoluut niet te vinden. Alleen door een blind toeval, zoals jullie zeggen, zou iemand het centrum kunnen raken. Maar wat zal hem dat baten? Zal hij daarmee nu in staat zijn bij iedere boom, die hij opnieuw aanboort, de kern te raken?
Hoofdstuk 69: De ware sleutel voor het begrijpen van alle religies en openbaringen - Jakob Lorber - De natuurlijke zon
[12] Laat niemand daar dus bezorgd om zijn. Want in Mijn oneindigheid is beslist ook ruimte voor een oneindige hoeveelheid, die die ruimte nooit zal vullen - ook al zou de voortdurende toename van het aantal wezens nog onuitsprekelijk veel groter en ontelbaarder zijn dan hij als gevolg van de bestaande orde is.
Hoofdstuk 73: Geordend en ongeordend opklimmen van de grondlicht-geesten van de zon. Het lot van de zonnemuiters. Ontwikkeling van kometen en planeten. Het eeuwige, onmetelijke scheppingswerk. Besluit - Jakob Lorber - De natuurlijke zon
[51] De gehele, uit talloze groepen hemellichamen (hulsgloben) bestaande materiële schepping heeft volgens de leer van de Nieuwe Openbaring als samenhangend geheel de gestalte van een grote ‘Scheppingsmens’.
Hoofdstuk 74: Verwijzingen - Jakob Lorber - De natuurlijke zon
[6] Waar we deze omstandigheid dus bij alle lichamen kunnen zien, geldt dat des te meer voor lichamen die niet door mensenhanden werden gevormd, maar die door Mijn kracht zo zijn gemaakt als ze gevormd moeten zijn om te bestaan. Het zwaartepunt en het meetkundig middelpunt laten zich evenmin op de zelfde plaats denken als de positieve en negatieve pool.
Hoofdstuk 1: Het zwaartepunt van de aarde - Jakob Lorber - Aarde en Maan
[7] Als dus een man van misschien honderd jaar (naar jullie tijdrekening) de dochter van een vader zodanig heeft leren kennen, dat hij in haar zijn woord en zijn wil heeft gevonden, dan gaat hij naar de vader toe en zegt tegen hem: ‘Kijk, ik heb in deze jonge vrouw mijn woord en mijn wil gevonden, dus wil de grote God, dat ik haar tot vrouw neem. Ik deel het je mee, opdat jij jouw dochter ondervraagt en daarna haar lichaam naar het mijne brengt, opdat ik haar omarm en in haar een nieuwe vrucht des levens verwek’. Na die woorden roept de vader zijn dochter en zegt tegen haar: ‘Zie, hier voor je staat de man, wiens woord en wil jij draagt overeenkomstig de wil van de almachtige God; word dus de zijne en laat je door je echtgenoot omarmen! Gods zegen zij met jullie en Zijn woord zij jullie leven nu, altijd en eeuwig!’ - Dan brengt hij zijn dochter naar de bruidegom en is het huwelijk gesloten. - Ingeval de vader van de dochter niet meer zou leven, wat evenwel zeer zelden gebeurt, wordt deze huwelijksvoltrekking overgenomen door een oudere broer van de vader, maar bij het ontbreken daarvan ook wel door een ander, aan wie de gestorven vader tijdens zijn leven gehoorzaamheid verschuldigd was. - Hiermee zijn we ook met deze handeling klaar.
Hoofdstuk 71: Voortplanting, huwelijk en sterven op het zevende gordelpaar - Jakob Lorber - De natuurlijke zon
[10] Kijk, zo is dus de orde. Voor jullie begrippen is haar tijdsduur oneindig, maar voor Mijn ogen is zowel het begin als het einde echter duidelijk. - Zoals de zon haar planeten weer oplost, zo kunnen ook centraalzonnen hun nevenzonnen oplossen en kan tenslotte de hoofdcentraalzon hele legers van zonnegebieden en zonnenallen oplossen. - In plaats van de verteerde worden dan weer nieuwe gezet, en wel zodanig, dat de loop van de orde van Mijn dingen zodoende eeuwig nooit onderbroken kan worden. Want bij dit alles moeten jullie aannemen, dat Ik eeuwig nooit meer zal ophouden te scheppen - omdat Ik als God nooit meer kan ophouden te denken. Want de wezens zijn Mijn gedachten.
Hoofdstuk 73: Geordend en ongeordend opklimmen van de grondlicht-geesten van de zon. Het lot van de zonnemuiters. Ontwikkeling van kometen en planeten. Het eeuwige, onmetelijke scheppingswerk. Besluit - Jakob Lorber - De natuurlijke zon
[7] Men zal zich afvragen hoe dit moet worden opgevat; dan vraag ik op mijn beurt, om het jullie duidelijk te maken: waarom bevinden zich bij de staafmagneet de beide polen niet in het mathematisch middelpunt maar hoofdzakelijk aan de uiteinden?
Hoofdstuk 1: Het zwaartepunt van de aarde - Jakob Lorber - Aarde en Maan
[13] Het zou een nutteloos werk zijn, deze zaak verder uitte leggen en wel omdat het onmogelijk zou zijn, jullie in je lichamelijke toestand een overtuigend beeld daarvan te geven. Stel je dus tevreden met wat er tot nu toe is gezegd over de kwaliteit van de materie van het binnenste van de aarde. In de geestelijke uiteenzetting zal dit alles toch wel duidelijker worden.
Hoofdstuk 2: Het hart van de aarde - Jakob Lorber - Aarde en Maan