22349 resultaten - Pagina 1330 van 1490
... 1318 - 1319 - 1320 - 1321 - 1322 - 1323 - 1324 - 1325 - 1326 - 1327 - 1328 - 1329 - 1330 - 1331 - 1332 - 1333 - 1334 - 1335 - 1336 - 1337 - 1338 - 1339 - 1340 - 1341 - 1342 - 1343 ...
[12] Dat is daar echter absoluut niet zo, want de natuurlijke mensen van deze volmaakte planeet hebben een nog veel sterkere wilskracht dan de vegetatieve, stuwende kracht van de aardbodem van de zon. Om deze reden groeit er op de zon dan ook geen boom, geen struik, geen plant of een grashalm zonder toedoen van de menselijke wil. De menselijke wil is daar dus het enige, oneindig veelsoortige en diverse zaad voor alle vegetatie op deze volmaakte planeet. Daarom groeit er alleen daar bijvoorbeeld een boom of een plant uit de aardbodem van de zon, waar en in de vorm zoals een zonnemens die wil hebben. Daarom bestaat er op deze volmaakte planeet ook absoluut geen blijvende, gelijkvormig voorkomende soort in het rijk van alle planten, maar de soort richt zich altijd naar wat een mens op een bepaald moment wil. - Wanneer een mens echter een boom of een plant door zijn wil uit de bodem heeft geroepen, kan niemand anders die uitroeien, behalve alleen degene, die de plant tevoorschijn heeft geroepen; of alleen kan iemand anders dat doen, wanneer hij door de verwekker gevolmachtigd is.Hoofdstuk 1: De zon als compleet beeld van de planetenwerelden. Algemene dingen over aardbodem en plantengroei - Jakob Lorber - De natuurlijke zon
[13] Om deze reden bestaat er op de zonneaarde dan ook een werkelijk oneindige verscheidenheid in het plantenrijk. Want reeds bij twee naaste buren bevinden zich geen twee planten van dezelfde soort, maar ieder ontlokt aan de grond, die hij bewoont, ook andere planten. Ieder van jullie zou dus vele duizenden jaren door de wijde vlakten van de zonneaarde kunnen zwerven, en daarbij zal hij dan steeds weer nieuwe en ongelooflijk prachtige plantensoort en vormen tegenkomen; maar ook op die lange reis zou hij geen twee soorten vinden, die volkomen op elkaar leken. - Kijk, uit dit voorbeeld kunnen jullie je nu bij voorbaat al enigszins een klein idee vormen, waarom de zon een volmaakte planeet is. Want op ieder hemellichaam of kleinere planeet komen soortgelijke dingen voor, alleen onvolmaakt.
Hoofdstuk 1: De zon als compleet beeld van de planetenwerelden. Algemene dingen over aardbodem en plantengroei - Jakob Lorber - De natuurlijke zon
[14] Zo kunnen ook planten, die op jullie aarde bestaan, veranderd en veredeld worden, maar op een veel moeizamere en verreweg meer gebonden manier. - Alleen in de geest is ook op de overige planeten een soortgelijke volmaaktheid bij de mensen zichtbaar, zoals bijvoorbeeld de vruchten van dichterlijke fantasie, hetzij in de taal van begrippen, die door het woord worden uitgedrukt, hetzij in de taal van de beeldvorming, die door overeenkomstige beelden wordt uitgedrukt met behulp van kleuren of andere, voor de beeldvorming geschikte voorwerpen; heel in het bijzonder echter door de taal van de klanken, waarin zo’n componist de grootste verscheidenheid kan ontplooien, wanneer zijn geest in dit vakgebied geheel gewekt is. Maar ondanks dit alles is zelfs deze volmaaktheid van de uiterlijke vorm op de planeten slechts een zwakke afspiegeling van al die dingen, die in ieder denkbaar opzicht op de volmaakte planeet van de zon aanwezig zijn.
Hoofdstuk 1: De zon als compleet beeld van de planetenwerelden. Algemene dingen over aardbodem en plantengroei - Jakob Lorber - De natuurlijke zon
[20] Om deze reden kan de zon dus een volmaakte planeet worden genoemd, omdat alles, wat er maar op alle planeten voorhanden is, in de meest volmaakte zin ook op haar bodem in de grootste, steeds wisselende verscheidenheid als het ware levend aanwezig is. Uit wat er tot nu toe gezegd is, moet het iedereen duidelijk beginnen te worden dat de zon werkelijk een volmaakte planeet moet zijn, omdat ze een volmaakt toonbeeld is van al datgene, wat aan een planeet zelf, gerekend vanaf zijn middelpunt, in al zijn onderdelen vorm geeft en wat er aan het oppervlak ervan tevoorschijn komt. Want als dat niet zo zou zijn, hoe zouden de stralen van de zon dan soortgelijke dingen op de planeten tevoorschijn kunnen roepen?
Hoofdstuk 1: De zon als compleet beeld van de planetenwerelden. Algemene dingen over aardbodem en plantengroei - Jakob Lorber - De natuurlijke zon
[2] Jullie zullen vragen: Waarom eigenlijk? - Het antwoord is voor Mij helemaal niet moeilijk. Ook jullie zelf zouden het kunnen vinden, als jullie geest zich zijn geluier al meer afgewend zou hebben. - De reden is de volgende: Op de onvolmaakte planeten ontwikkelt alles zich, steeds hogere niveaus voortbrengend, tot aan de mens, en de mens vormt de laatste, meest volmaakte trede van de dingen en wezens. - Op de volmaakte zonneplaneet vormt de mens echter het begin van de reeks wezens en is daar de grondslag van - om reden dat deze allemaal zonder uitzondering uit hem voortkomen. Volgens de orde van zijn wil worden namelijk de laagste en diepste potenties door de stralen van het zonlicht overgedragen1 op de andere planeten, waar ze een aanvang nemen met de atomistische diertjes en wezens alsook met de zeer fijne schimmelplantjes van de ether, die tot nu toe aan iedere natuuronderzoeker onbekend zijn, en zich daarna, zoals bekend, tot aan de mens omhoog ontwikkelen2.
Hoofdstuk 2: De zonnemens in het algemeen - Jakob Lorber - De natuurlijke zon
[9] Al deze zeven zonnen zijn overal bewoond. Daarom is er ook tussen iedere zon een vrije tussenruimte van duizend tot drieduizend mijl3, waardoor ook iedere meer naar binnen gelegen zon volkomen bewoonbaar is.
Hoofdstuk 2: De zonnemens in het algemeen - Jakob Lorber - De natuurlijke zon
[14] Naast deze wilsvolmaaktheid wordt aan de zonnemens echter ook de orde van Mijn wil bekend gemaakt en tegelijkertijd het van een sanctie voorziene gebod daarbij, dat hij met de scheppende volmaaktheid van zijn wil absoluut niet in strijd met de eeuwige orde van Mijn wil moet handelen. - Dat er dan bij deze zeer vrije inrichting van de wil ook heel veel onordelijke handelingen tegen Mijn wil gepleegd worden, kan iedereen dus wel heel zeker aannemen; want hoe vrijer en ongerichter iedere wil is, des te gemakkelijker en beter mogelijk is het ook voor hem om buiten de grenzen van Mijn wil te treden.
Hoofdstuk 2: De zonnemens in het algemeen - Jakob Lorber - De natuurlijke zon
[7] Kijk, nu zal deze schijnbare tegenstrijdigheid jullie zeker duidelijk zijn, en jullie zullen daaraan des te volkomener kunnen zien, wat het wil zeggen: ‘Onze Vader, die in de hemel zijt, Uw naam worde geheiligd, en Uw wil geschiede!’ - Want waar de wil van de Vader ook wordt vervuld, of wanneer slechts de overwegende neiging er is om die wil te vervullen, dan is er bij een wezen geen volledige grof-materiële, planetaire rijping nodig om terug te keren naar het rijk van het ware leven, ofwel in de geest te kunnen zeggen: ‘Uw rijk kome!’.
Hoofdstuk 3: De ontwikkelingsweg van de zonnemens – in strijd met of overeenkomstig de goddelijke orde - Jakob Lorber - De natuurlijke zon
[10] Deze geesten, die reeds op de zon volmaakt zijn geworden, waarvan er zeer vele zijn, blijven na hun voleinding niet op de zon, maar stijgen op naar een hogere centraalzon, waar ze vroeger samen met de zon uit zijn voortgekomen. Daar worden ze eerst sterker gemaakt in de deemoed, waarna ze weer hogerop stijgen naar een nog verder gelegen oercentraalzon, die de vroegere zon in grootte, licht en heerlijkheid onuitsprekelijk overtreft.
Hoofdstuk 3: De ontwikkelingsweg van de zonnemens – in strijd met of overeenkomstig de goddelijke orde - Jakob Lorber - De natuurlijke zon
[13] Wat haar uiterlijk betreft is de materie van het zonnelichaam eigenlijk een enigszins steviger gemaakt zieleorgaan, waarin talloze geesten in zekere zin in een lichte gevangenschap worden gehouden. - Op het zonnelichaam is door Mijn genadevolle liefde echter ook nog een tweede, nog steviger substantieel lichaam geschapen, dat heel geschikt is om de geesten op te nemen, die in de zonnematerie gevangen zitten. Als nu dit lichaam - of veeleer een werkelijke zonnemens - verwekt wordt door de wil van een voormens, dan wordt door deze aldus verwekte mens onmiddellijk ook een geest opgenomen voor een verdere vrijheidsproef. Als die opname heeft plaatsgevonden, wat altijd onmiddellijk na de verwekking gebeurt, dan is de zonnemens er ook al, volmaakt levend en wel. Daarna worden hem Mijn wilsvoorwaarden bekend gemaakt en hem zijn eigen wilsvolmaaktheden getoond, krachtens welke hij een echte scheppende kracht bezit en niets anders nodig heeft dan alleen maar vast te willen, waarna de bodem van de zon hem ook datgene geeft, wat hij wil.
Hoofdstuk 2: De zonnemens in het algemeen - Jakob Lorber - De natuurlijke zon
[3] Voor deze situatie hoeven jullie alleen maar terug te blikken naar ‘Die Fliege’. Daar zullen jullie weldra zien, hoe het in de loop van de tijd verder gaat met deze uitgestoten geestelijke potenties. Soms komt het wel voor dat deze eerste planetaire beginpunten, die nog niet zo vast geworden, geestelijke potenties zijn, bij hun ommekeer weer door de zon worden opgenomen voor verdere vervolmaking, wanneer zij zich op grond van het hun gelaten bewustzijn naar de orde keren. In het andere geval wordt hun echter een zeer langdurige, onordelijke omzwerving als komeet opgelegd, waarbij ze dan steeds vasthoudender gevangen genomen worden en tenslotte gedwongen worden de gerichte orde van een planeet of uiteindelijk zelfs van een maan binnen te treden.
Hoofdstuk 3: De ontwikkelingsweg van de zonnemens – in strijd met of overeenkomstig de goddelijke orde - Jakob Lorber - De natuurlijke zon
[11] Ook al komen deze geesten van de vroegere zon nog zo grondig verlicht en doorgloeid aan op deze tweede zon, de oercentraalzon, toch komen ze zichzelf enkel voor alsof ze nagenoeg helemaal donker en volkomen zonder licht zijn. Daarom worden ze hier weer van niveau naar niveau binnengeleid en door de daar heersende geesten weer zo doorstraald, dat ze daardoor in staat raken weer naar een nog dieper gelegen en vrijwel eindeloos veel grotere centraalzon op te stijgen. Deze zon is tevens de laatste materiële voorbereidende school voor de eigenlijke hemel, die het oorspronkelijke thuis is van alle volmaakte geesten. Maar op deze laatste en tegelijk ook allergrootste middenzon van een hulsglobe bestaan er zeer veel niveaus, die de geesten, voorzien van een etherisch lichaam, moeten doorlopen voordat ze pas in staat raken opgenomen te worden in de geestelijke zonnenwereld, die de hemel heet. Dat is dus in enkele woorden de weg voor de op de zon volmaakt geworden geesten.
Hoofdstuk 3: De ontwikkelingsweg van de zonnemens – in strijd met of overeenkomstig de goddelijke orde - Jakob Lorber - De natuurlijke zon
[12] Als nu echter iemand zou vragen: Waarom is die weg eigenlijk zo lang? - dan ligt het antwoord ook al klaar. Want zulke geesten hebben immers deze weg ook trapsgewijs afdalend vanuit de laatstgenoemde, binnenste, allergrootste centraalzon afgelegd en hebben op ieder zonneniveau nog meer materiële dingen in zich opgenomen. Om die reden moeten ze nu deze weg weer terug afleggen, om daarop van niveau tot niveau het laatste materiële atoom af te leggen, totdat ze dan pas in staat raken weer volmaakt en voor alle eeuwigheden der eeuwigheden over te gaan naar de werkelijke, allerzuiverste, hemelse zonnenwereld.
Hoofdstuk 3: De ontwikkelingsweg van de zonnemens – in strijd met of overeenkomstig de goddelijke orde - Jakob Lorber - De natuurlijke zon
[13] Dit weten we nu. Maar Ik zie alweer een verborgen vraag in jullie, en deze luidt: ‘Moeten dan ook de geesten van de mensen op de planeten deze weliswaar zeer lichte, maar toch zeer lange weg afleggen, voor ze in de hemel komen?’
Hoofdstuk 3: De ontwikkelingsweg van de zonnemens – in strijd met of overeenkomstig de goddelijke orde - Jakob Lorber - De natuurlijke zon
[14] Deze vraag kan noch met ja noch met nee beantwoord worden, als men daarop direct een algemeen antwoord zou willen hebben. Drie omstandigheden zijn daarbij van belang. Kinderen en zulke mensen, die na hun overlijden op aarde nog een verdere reiniging nodig hebben, moeten deze weg zonder meer gaan; eveneens en vooral moeten zulke grote geleerde mannen van de wereld, in wie zeer veel eigendunk en zelfzuchtige trots verborgen zit, deze weg gaan, en dikwijls vanaf deze aarde nog veel omslachtiger, doordat ze eerst nog op de verschillende planeten een louterende voorbereidende school moeten doorlopen, voordat ze zelfs maar op de zon aankomen.
Hoofdstuk 3: De ontwikkelingsweg van de zonnemens – in strijd met of overeenkomstig de goddelijke orde - Jakob Lorber - De natuurlijke zon