22349 resultaten - Pagina 1333 van 1490
... 1321 - 1322 - 1323 - 1324 - 1325 - 1326 - 1327 - 1328 - 1329 - 1330 - 1331 - 1332 - 1333 - 1334 - 1335 - 1336 - 1337 - 1338 - 1339 - 1340 - 1341 - 1342 - 1343 - 1344 - 1345 - 1346 ...
[10] Als gevolg van die omstandigheid straalt een vonk daar zo sterk, dat geen menselijk oog die ook maar een ogenblik lang zou kunnen verdragen. Ja, Ik zeg jullie: Wanneer daar een vonk ter grootte van een boekweitkorrel zich bij jullie op aarde duizend mijl hoog in de lucht zou ontwikkelen met dezelfde lichtintensiteit als op deze centraalzon, zou door de hevigheid van zijn uitstraling de hele aarde in één ogenblik als een druppel water op gloeiend ijzer verdampt zijn.Hoofdstuk 7: Het eigen licht van de zonnen - Jakob Lorber - De natuurlijke zon
[14] Deze voorname moeilijkheid hebben we dus ook overwonnen en daarmee de aan het begin gestelde vragen beantwoord. We kunnen nu dan ook, zoals reeds eerder opgemerkt, heel rustig op onze zon beginnen rond te wandelen en met verbazing naar haar wondere heerlijkheden gaan kijken.
Hoofdstuk 7: Het eigen licht van de zonnen - Jakob Lorber - De natuurlijke zon
[15] Maar bereid je er wel op voor - want werkelijk, jullie zullen daar absoluut geen zogeheten kinderspel tegenkomen. Want alles, wat zich aan jullie op deze volmaakte planeet ter beschouwing toont, zal uitmunten in grootsheid, verhevenheid en diepe ernst! - Echter niet meer vandaag, maar binnenkort meer daarover!
Hoofdstuk 7: Het eigen licht van de zonnen - Jakob Lorber - De natuurlijke zon
[16] Nog sterker is dit het geval bij een eerstvolgende centraalzon, waar omheen soms al verscheidene miljoenen kleinere zonnen met hun planeten bewegen, die dus al een veel reusachtiger en verscheidener werkzaam organisme voorstellen dan dat van een kleinere zon met haar planeten. Kijk, ook al deze miljoenen zonnen hebben op zichzelf een etherische omhulling, en om die reden zijn zulke veraf staande zonnegebieden ook als tamelijk scherp afgegrensde nevelvlekken te zien; dat zou niet mogelijk zijn, als zo’n zonnegebied niet in zekere zin door een etherische huid omgeven was. Dit is te vergelijken met hoe iedere afzonderlijke zenuw in het menselijke of dierlijke lichaam door een eigen huidje omgeven is, zonder welk het niet zou kunnen bestaan of levend werkzaam zou kunnen zijn.
Hoofdstuk 6: Het etherische, omvattende omhulsel van hemellichamen en stelsels van hemellichamen. De grootste verzameling hemellichamen: een hulsglobe - Jakob Lorber - De natuurlijke zon
[18] Wat zou er met dit lichaam gebeuren, wanneer men het deze zeer noodzakelijke, uiterlijke, etherische waterhuid zou afnemen? - Er zou precies hetzelfde mee gebeuren - en dus tenslotte ook met ieder afzonderlijk deel van dit grote zonnelichaam - als wat er zou gebeuren met een oog, wanneer men daar het uiterlijke hoornvlies van weg zou nemen, of van een ei de schaal, of van een plant de hele uitwendige bast, of van een dierlijk lichaam de huid of tenslotte van een planeet de uiterlijke korst. Datzelfde zou, zoals gezegd, het geval zijn bij een heel zonnelichaam, doordat het voor een deel zou vervloeien, voor een deel verdorren, voor een deel in het oneindige verstrooid raken, tenslotte helemaal ophouden te bestaan en zou vergaan. - Zo hebben we nu dus het bewijs geleverd, dat zo’n hulsglobe er als een volmaakt zonnelichaam noodzakelijkerwijs moet zijn en derhalve ook een innerlijk drijfveer, een hart of een algemene centraalzon moet hebben. En laat onze kritiserende natuuronderzoekers nu nog maar eens een poging doen deze theorie ook als een hypothese van geslaagde dichterlijke geaardheid af te schilderen.
Hoofdstuk 6: Het etherische, omvattende omhulsel van hemellichamen en stelsels van hemellichamen. De grootste verzameling hemellichamen: een hulsglobe - Jakob Lorber - De natuurlijke zon
[7] Waar bestaat de materie eigenlijk uit? Jullie weten, dat de materie niets anders is dan een gevangenschap van het geestelijke ofwel de geesten. Maar reeds op aarde komen er door het tegen elkaar slaan van twee stenen dikwijls verscheidene streng gevangen geestelijke potenties tot uitbarsting. En waar in het inwendige van de aarde de druk van buitenaf te machtig wordt, doen zich ook direct of tenminste na niet al te lange tijd zulke hevige explosies voor, dat door de vurige activiteit daarvan dikwijls gehele, grote bergen en uitgestrekte landstreken in stukken gebroken en verwoest worden; en als jullie de oorzaak ervan willen achterhalen, zullen jullie een ruimte van nauwelijks meer dan enkele kubieke klafter vinden, waarin de in de materie ingesloten geestelijke potenties te sterk in verdrukking waren geraakt, hun barrières vernield en een uitweg gezocht hebben en toen op deze manier tevens een grote massa geesten tot een uitbarsting hebben gedwongen. - Wanneer zoiets dan met de aarde en op en in de aarde het geval is (wat hier evenals reeds eerder in een vergelijkende uitleg als conclusie werd vastgesteld), draag deze miniatuur-omstandigheid van jullie aarde dan nu eens over op de centraalzon. Daar zullen jullie zien, wat voor verdrukkingen de daarin gevangen geesten constant moeten verdragen, en wel om de erbarmende reden, dat zij als machtige gevangenen ook weer voortdurend door de machtige druk tot leven worden gewekt.
Hoofdstuk 7: Het eigen licht van de zonnen - Jakob Lorber - De natuurlijke zon
[13] Draag dat eens over op de zon, waar iedere omstandigheid miljoenvoudig versterkt wordt, dan zullen jullie heel snel en heel gemakkelijk ontdekken, in welke mate ook iedere zon in staat is door haar vulkanen een eigen licht te ontwikkelen. Dit eigen licht van een zon zou echter toch veel te gering zijn om veraf staande planeten volkomen te verlichten en te verwarmen. Desondanks dient dit eigen licht van de zon er met name voor, dat het oppervlak van de zonnelucht voortdurend in een uiterst gereinigde toestand en, zoals jullie plegen te zeggen, blinkend als een spiegel wordt gehouden, om daardoor steeds volkomen in staat te zijn het licht van de hoofdcentraalzon en derhalve ook dat van alle door deze zon verlichte zonnen op te nemen.
Hoofdstuk 7: Het eigen licht van de zonnen - Jakob Lorber - De natuurlijke zon
[1] Jullie zullen al wel vaker waargenomen hebben, dat de zon meestal op haar evenaar soms één of verscheidene, deels grote, deels kleinere vlekken vertoont, waar omheen zich aan het gewapende oog een walvormige rand toont, waarachter zich dan naar alle kanten golven van licht verspreiden, door sommige astronomen ‘fakkels’ genoemd. - Onder vele wereldse geleerden is al heel dikwijls de vraag opgeworpen, wat deze vlekken toch zouden kunnen zijn. - Deze vraag heeft ook al even zovele hypothetische antwoorden gekregen, maar nog nooit was daar een volkomen zeker antwoord bij.
Hoofdstuk 8: Oorzaak en wezen van de zonnevlekken - Jakob Lorber - De natuurlijke zon
[3] Daarom moeten we het dus ook heel anders aanpakken en voor deze vossen een heel bijzondere val opstellen, die niet alleen eventueel een voet van zo’n vos zou kunnen vastklemmen, maar direct het hele lichaam van zo’n schrander wezen grijpt. Maar hoe zullen we dat aanvangen? - Nog eventjes geduld; het zal er direct zijn!
Hoofdstuk 8: Oorzaak en wezen van de zonnevlekken - Jakob Lorber - De natuurlijke zon
[4] Als jullie een bol precies door het middelpunt zouden doorboren en deze bol dan op een spil steken, vervolgens in water onderdompelen, in het water aan het draaien brengen (namelijk om de spil) en daarna al draaiend uit het water tillen - wat denken jullie: op welk deel van het oppervlak zal deze bol de meeste waterdruppels van zich af slingeren? - Jullie zullen Mij ten antwoord geven: Op dat deel van het oppervlak, dat het verst van de spil af staat en door de rotatie rond de spil dus ook de grootste middelpuntvliedende kracht ontwikkelt.
Hoofdstuk 8: Oorzaak en wezen van de zonnevlekken - Jakob Lorber - De natuurlijke zon
[6] Aan deze twee voorbeelden hebben we genoeg om onze zaak zo aanschouwelijk mogelijk te maken. - De zon is eveneens een bol, zoals jullie weten, en wel een bol, die een doorsnede heeft van ongeveer tweemaal honderdduizend mijl6. Deze bol draait in ongeveer negenentwintig dagen om haar eigen as. Denk je eens in, hoe snel op de evenaar de beweging van de zon dan wel niet moet zijn, wanneer een punt daar in de eerder genoemde tijd van 29 dagen een reis van 600.000 Duitse mijlen moet maken - een afstand die ongeveer zeven keer de afstand van de maan tot de aarde is, en waarvoor een snelle ruiter, als hij dag en nacht zou doorrijden, meer dan zeventig jaar nodig zou hebben.
Hoofdstuk 8: Oorzaak en wezen van de zonnevlekken - Jakob Lorber - De natuurlijke zon
[10] Kijk, nu is de val al geplaatst; verder is er alleen nog maar een vos nodig, en dan kunnen jullie er zeker van zijn dat hij niet aan deze val zal ontkomen.
Hoofdstuk 8: Oorzaak en wezen van de zonnevlekken - Jakob Lorber - De natuurlijke zon
[2] Deze keer moeten jullie echter een heel zeker antwoord krijgen. Maar hoe zullen we het aanleggen, dat jullie een zeker antwoord over dit verschijnsel krijgen? Jullie zeggen natuurlijk in jezelf: op de gemakkelijkste manier, want Ik hoef het jullie immers maar te vertellen, en dan zullen jullie Mij volkomen geloven. Dat is wel waar; maar wat Ik hier zeg, zou toch ook eens de wereldse geleerden onder ogen kunnen komen. Zullen die ook zo zonder meer geloven, wat Ik jullie in dit opzicht zou zeggen? - O nee, die soort heeft geen geloof. Ze geloven niet eens zonder meer of vanuit hun hart dat Ik het ben, of dat er in feite een God bestaat zoals de openbaring Hem toont, maar hoogstens zoals hun zeer wijze verstand Hem bedenkt. Daarom zouden ze dus ook, zoals gezegd, een op zichzelf staand verhaal niet geloven, maar dat allemaal uitleggen als een product van dichterlijke fantasie.
Hoofdstuk 8: Oorzaak en wezen van de zonnevlekken - Jakob Lorber - De natuurlijke zon
[12] Maar wat kan er desondanks toch gebeuren, wanneer zich op de reeds genoemde manier in de streek van de evenaar hier en daar onder het oppervlak van de zon als gevolg van de grote middelpuntvliedende kracht door de aandrang van binnenuit geweldige samenpersingen en dus ook een soort verhardingen hebben gevormd, die in zekere zin als een ziekte van de zon beschouwd kunnen worden? Want let wel: ook hemellichamen kunnen in fysiek opzicht ziek zijn. - Daardoor kan er niets anders gebeuren dan dat zulke verharde knollen tenslotte - door hun grote aandrang naar buiten toe en de (door deze aandrang) teweeggebrachte ontsteking - op een of ander punt de weliswaar taaie aardbodem van de zon stukscheuren en zich daarna met de grootste heftigheid nagenoeg eindeloos ver van het oppervlak van de zon verwijderen, of tenminste zover als de jullie bekende planeten van de zon verwijderd zijn.
Hoofdstuk 8: Oorzaak en wezen van de zonnevlekken - Jakob Lorber - De natuurlijke zon
[14] We hebben al eerder vermeld dat deze zwarte zonnevlekken zich aan het gewapende oog vertonen met een iets minder donkere walvormige rand er omheen. Wat is deze wal eigenlijk?
Hoofdstuk 8: Oorzaak en wezen van de zonnevlekken - Jakob Lorber - De natuurlijke zon