22349 resultaten - Pagina 1335 van 1490
... 1323 - 1324 - 1325 - 1326 - 1327 - 1328 - 1329 - 1330 - 1331 - 1332 - 1333 - 1334 - 1335 - 1336 - 1337 - 1338 - 1339 - 1340 - 1341 - 1342 - 1343 - 1344 - 1345 - 1346 - 1347 - 1348 ...
[1] De bewoonbare strook of veeleer gordel van de zon aan beide zijden van de evenaar heeft gemiddeld een bewoonbare breedte van iets meer dan 20.000 mijl. Deze gordel is tegelijkertijd ook het best bewoonbare gedeelte van de hele zon, en iedereen kan er doorheen trekken en reizen. De bodem van deze gordel is overal zo zacht als een kussen; vandaar dat niemand zichzelf ook maar de minste schade kan berokkenen, als hij op de grond valt.Hoofdstuk 10: De middengordel van de zon. Landschap en bewoners daar. Uitbarsting van een zonnegezwel - Jakob Lorber - De natuurlijke zon
[2] Ten zuiden en noorden van deze gordel bevinden zich echter buitengewoon hoge, ononderbroken en absoluut niet te beklimmen bergen, die zich hier en daar dwars door het gebied van de evenaar ook wel in minder steile hoogten uitstrekken, die gemakkelijk te beklimmen en te overklimmen zijn. Maar aan de zuidelijke en noordelijke grens van de evenaarsgordel is dat niet zo; daar zijn de bergen niet zelden honderd tot tweehonderd Duitse mijlen hoog en voor het merendeel zo steil en tevens gepolijst glad, dat niemand in staat is om daar, waar de hellingen beginnen, ook nog maar één voet verder te zetten.
Hoofdstuk 10: De middengordel van de zon. Landschap en bewoners daar. Uitbarsting van een zonnegezwel - Jakob Lorber - De natuurlijke zon
[4] Om deze reden worden dan ook zelfs deze eventueel beklimbare Himalaya’s en Chimborazzo’s van de zon met rust gelaten, en de zonnebewoners beleven alleen maar genoegen aan deze bergen, wanneer ze die vanaf een afstand van naar jullie berekening honderd tot duizend mijl in uitgestrekte ketens kunnen overzien. Desondanks zijn zij toch buitengewoon grote vrienden van de heuvels en lagere bergen en wonen ze daar voor het merendeel op; want de grote, uitgestrekte vlakten zijn nooit veilig voor een doorbraak, die wij, zoals gezegd, bij deze gelegenheid samen met de bewoners van de zon willen aanschouwen.
Hoofdstuk 10: De middengordel van de zon. Landschap en bewoners daar. Uitbarsting van een zonnegezwel - Jakob Lorber - De natuurlijke zon
[5] Tevens strekken zich op de vlakten hier en daar grote meren uit, waar de zonnebewoners heel graag naar kijken; te dichtbij willen ze er echter niet bij komen, omdat deze meren dikwijls onverwacht buiten hun oevers treden, en dan zouden de bewoners niet snel genoeg aan de achter hen aan gutsende vloedgolven kunnen ontkomen; want zo’n meer bevat soms meer water dan alle zeeën van de aarde.
Hoofdstuk 10: De middengordel van de zon. Landschap en bewoners daar. Uitbarsting van een zonnegezwel - Jakob Lorber - De natuurlijke zon
[11] Heb maar een beetje geduld; we zullen de onmogelijkheden direct enigszins doornemen. Luister dus! - Ten eerste bezit de aardbodem van het zonnelichaam zowel vanaf de ene als de andere pool in de richting van de evenaar een zeer ongelijke dichtheid, en wel zo, dat de aardbodem van de zon in de buurt van de polen bijna even stevig is als de bodem van jullie aarde; alleen is hij niet zo stug en breekbaar. Deze bodem is heel geschikt voor de eerder genoemde reuzen. Wanneer deze bodem zachter begint te worden, dan is hij niet geschikt om het gewicht van zo’n reus te dragen. - Zou nu iemand een reis willen maken, dan zou hij weldra beginnen te wankelen, en bij het verder voortzetten van de reis bij iedere stap tot over zijn middel in de elastische, zachte bodem wegzakken - bijna zoals wanneer jullie een heel groot kussen zouden maken, dat ongeveer drie klafter dik zou zijn. Hoe zou het jullie vergaan bij een wandeling over zo’n met dons gevuld kussen? Zouden jullie er niet bij de eerste stap erop in wegzakken, waarna dan alle verdere moeite om er overheen te komen vergeefs zou zijn, ook al zou het niet langer zijn dan hoogstens honderd klafter? - Maar als jullie op zo’n kussen een muis zouden zetten, zal deze heel goed over het kussen heen kunnen lopen; een vlieg nog gemakkelijker. - Kijk, dat is dus al een belemmering voor zulke reizen, als gevolg waarvan iedere mensenklasse blijvend op haar eigen kring is aangewezen.
Hoofdstuk 9: De mensenrassen van de zon en hun woongebieden. De zonnegordels - Jakob Lorber - De natuurlijke zon
[16] Een vierde hindernis, waarvan het nauwelijks nog nodig is die te noemen, vormen de vele vulkanen en andere hoge bergen langs de oever van zo’n watercirkel. De vulkanen razen en woeden voor het merendeel onophoudelijk en hier en daar zelfs zo geweldig, dat jullie op aarde je daar geen duidelijke voorstelling van kunnen maken. Want daar zijn sommige kraters groter dan jullie hele Europa, en uit die kraters schieten ieder moment onder het heftigste geraas en gedonder triljoenen van de hevigste bliksems op. Van zulke geweldige natuurtaferelen zijn de zonnebewoners echter absoluut geen grote vrienden. Bij hen is het dus ook daadwerkelijk, zoals bij jullie in woorden: ‘Blijf flink uit de buurt, dan blijf je buiten schot’. - Deze vulkanen verhinderen ook de in het binnenland wonende mensen eventuele pogingen te doen de wereld rond te zeilen; en dus blijven zij, zoals jullie plegen te zeggen, steeds lekker thuis.
Hoofdstuk 9: De mensenrassen van de zon en hun woongebieden. De zonnegordels - Jakob Lorber - De natuurlijke zon
[3] Ook al hebben de bergwanden hier en daar nog een zodanige helling, dat ze met grote moeite en inspanning beklommen zouden kunnen worden, dan hebben de hoge bergen van de zon toch de eigenschap dat ze, hoe hoger ze oprijzen, ook steeds sterker wit glanzend worden, wat niet te verdragen is. De oorzaak hiervan is, dat naarmate de wanden van zulke bergen hoger zijn, ze door het ronddraaien van de zon ook blootgesteld zijn aan een des te sterkere druk van de zonnelucht; daardoor raken hun hulsjes, die het geestelijke omvatten en waaruit eigenlijk al hun materie gevormd is, eveneens in een des te heviger reagerende trilling die zich wil uitbreiden, en zoals jullie al weten is deze trilling ook de oorzaak van de steeds feller wordende eigen uitstraling.
Hoofdstuk 10: De middengordel van de zon. Landschap en bewoners daar. Uitbarsting van een zonnegezwel - Jakob Lorber - De natuurlijke zon
[7] We hoeven daarnaast nauwelijks nog de vele zachte, mooie land- en luchtdieren te vermelden, die daar in een bijzondere, verscheiden schoonheid aanwezig zijn, om jullie daardoor nog iets meer voor de geest te halen hoe levendig deze streek van de zon is.
Hoofdstuk 10: De middengordel van de zon. Landschap en bewoners daar. Uitbarsting van een zonnegezwel - Jakob Lorber - De natuurlijke zon
[8] Kortom, we hebben nu genoeg om behaaglijk om zo’n heuvel te gaan zitten, en van daar uit samen met de zonnebewoners een voor jullie zeker buitengewoon geweldig natuurverschijnsel bij te wonen. Maar om te zorgen dat jullie dit opmerkelijke tafereel des te levendiger waarnemen, willen wij ons bij deze gelegenheid met open oren onder de zonnebewoners mengen en luisteren naar waar ze bij zo’n gelegenheid met elkaar over spreken.
Hoofdstuk 10: De middengordel van de zon. Landschap en bewoners daar. Uitbarsting van een zonnegezwel - Jakob Lorber - De natuurlijke zon
[6] Desalniettemin hebben de vele duizenden miljoenen mensen, die alleen in deze gordel wonen, toch buitengewoon veel ruimte, want één zo’n enkele heuvelrug van de zon heeft met zijn uitlopers niet zelden een veel grotere oppervlakte dan bij jullie Azië, Afrika en Europa bij elkaar. Daarom hoeft men zich ook absoluut geen zorgen te maken over de ruimte van de zonnebewoners. Bovendien zijn ook deze zonneheuvels absoluut niet te vergelijken met jullie aardse heuvels; want ondanks dat het ‘heuvels’ zijn, verheffen ze zich toch zeker nog vijf tot tien mijl boven de vlakte, wat het tienvoudige van de hoogte van jullie allerhoogste bergen op aarde bedraagt. Daarom is het uitzicht vanaf zo’n heuvel voor jullie begrippen ook werkelijk onbeschrijfelijk prachtig; want de buitengewoon verscheiden groepering van de grensgebergten, de grandioze woongebouwen van de mensen die op de heuvel wonen, en de grote, afwisselende verscheidenheid van de vegetatie, de tot in de wijde omtrek glanzende waterspiegel, de talloze verschillende kleuren van de dingen en met name de buitengewoon majestueuze en schitterend aangelegde leertempel maken het uitzicht vanaf zo’n heuvel zo buitengewoon prachtig, dat het werkelijk tot in het voor jullie onbegrijpelijke boven al jullie begripsvormen verheven is.
Hoofdstuk 10: De middengordel van de zon. Landschap en bewoners daar. Uitbarsting van een zonnegezwel - Jakob Lorber - De natuurlijke zon
[12] Kijk, daar staan verscheidene leraren, die het verschijnsel gadeslaan. De twee leiders overleggen met elkaar. - A zegt: ‘Broeder, wat denk jij van dit verschijnsel? Hoe hoog denk je dat dit gezwel deze keer zal oprijzen voordat het tot uitbarsting komt? Kijk, het wordt met grote snelheid groter!’
Hoofdstuk 10: De middengordel van de zon. Landschap en bewoners daar. Uitbarsting van een zonnegezwel - Jakob Lorber - De natuurlijke zon
[13] B zegt: ‘Broeder, dat is nu nog niet te zeggen; want zoals je weet zal het, als het geen zwellingen ernaast krijgt, slechts een gewone, spoedig optredende uitbarsting te zien geven. Maar kijk, ik merk juist nóg een groot aantal kleine zwellingen op, die boven het wateroppervlak oprijzen. En kijk daar eens, achter de kegel die we het eerst waarnamen zie ik juist een kegel met een nog veel grotere omvang met grote snelheid boven de eerste oprijzen. - Luister, broeder, deze keer zullen we ons wel meer naar de heuvel moeten terugtrekken; want als dat zo doorgaat, zal het gezwel het water hierheen opstuwen, nog voordat het tot uitbarsting komt’.
Hoofdstuk 10: De middengordel van de zon. Landschap en bewoners daar. Uitbarsting van een zonnegezwel - Jakob Lorber - De natuurlijke zon
[14] A zegt: ‘Ja, beste broeder, je zou deze keer wel eens gelijk kunnen hebben; want het gezwel wordt heel snel groter, en nog steeds komen er nieuwe uit het water omhoog - en ik zie nog steeds geen roodgloeiende punt. Luister dus allemaal, beste broeders en zusters, laten we ons zo snel mogelijk terugtrekken op de achter ons gelegen heuvel, waarop de grote leertempel gebouwd is’.
Hoofdstuk 10: De middengordel van de zon. Landschap en bewoners daar. Uitbarsting van een zonnegezwel - Jakob Lorber - De natuurlijke zon
[15] En kijk: zo snel mogelijk verlaat iedereen deze plek en haast zich snel als de wind achteruit, de veel hogere heuvel op.
Hoofdstuk 10: De middengordel van de zon. Landschap en bewoners daar. Uitbarsting van een zonnegezwel - Jakob Lorber - De natuurlijke zon
[18] B zegt: ‘Broeder, je hebt gelijk! Moge de grote God ons nu de juiste vluchtweg tonen, anders zijn wij verloren, samen met alles wat deze plaats siert’.
Hoofdstuk 10: De middengordel van de zon. Landschap en bewoners daar. Uitbarsting van een zonnegezwel - Jakob Lorber - De natuurlijke zon