22349 resultaten - Pagina 1377 van 1490
... 1365 - 1366 - 1367 - 1368 - 1369 - 1370 - 1371 - 1372 - 1373 - 1374 - 1375 - 1376 - 1377 - 1378 - 1379 - 1380 - 1381 - 1382 - 1383 - 1384 - 1385 - 1386 - 1387 - 1388 - 1389 - 1390 ...
[10] Nu is daarbij nog de vraag, of zo’n boom echt helemaal nooit afsterft? - Deze boom sterft precies zo af als bij jullie het gesteente van bergen. Wanneer hij namelijk door bepaalde natuurverschijnselen beschadigd wordt, gebeurt het dat hij begint te verweren en langzamerhand weer in gewone aarde begint over te gaan. - Dit is dus een zeer opmerkelijke boom.Hoofdstuk 55: De trouwboom, het levende riet en de vliegende broodboom - Jakob Lorber - De natuurlijke zon
[5] Iedere twijg loopt uit in een groot aantal kleine buisjes, waar doorheen voortdurend een zoet sap loopt, daar druppels vormt en vervolgens enigszins kleverig op de grond druppelt. Door dit sap wordt in de eerste plaats de hele boom en alle bestanddelen ervan gevormd; wat daarvan geschikt is voor het vormen van de boom wordt daardoor ook opgenomen, terwijl datgene, wat voor de boom onbruikbaar is, door de boom als zoeten en enigszins kleverige druppels wordt afgescheiden. Wanneer dit sap enige tijd aan de lucht is blootgesteld, wordt het tenslotte tot een soort meel zoals manna-dauw - en de bewoners van deze planeet verzamelen dat meel, vermengen het met de melk van hun huisgeiten en eten het dan als voedsel, dat hun bijzonder goed smaakt.
Hoofdstuk 55: De trouwboom, het levende riet en de vliegende broodboom - Jakob Lorber - De natuurlijke zon
[8] Nu zullen jullie de vraag stellen, hoe dat in zijn werk is gegaan en hoe binnen zo’n minerale klomp sap omhoog stijgt? - Heb maar even geduld! Deze kwestie zal jullie direct aanschouwelijker gemaakt worden. - Deze diertjes, waardoor zo’n hele boom vanaf de wortels gevormd wordt, zijn louter ronde schijfjes die onderaan, in het midden van het schijfje, twee kleine pootjes hebben om omhoog te klimmen en af te dalen. Aan de ene kant van het schijfje, voor de pootjes, bevindt zich een zuigopening en aan de achterkant van het schijfje een lozingskanaal. - Als deze diertjes zich eenmaal vol hebben gezogen en ieder van hen zich ook duizendvoudig heeft voortgeplant, kruipen ze volkomen horizontaal boven op elkaar en vormen zodoende volkomen ronde zuiltjes, ieder met een doorsnee van nauwelijks enkele tiende millimeters. Deze zuiltjes leggen zich stevig tegen elkaar aan, en wel zodanig, dat er steeds drie zuiltjes tegen elkaar aan liggen. Daardoor ontstaat er tussen iedere bundel van drie zuiltjes en driehoekig buisje, waar doorheen het sap vanaf de grond omhoog stijgt, volgens de wet van de aantrekking in haarvaatjes.
Hoofdstuk 55: De trouwboom, het levende riet en de vliegende broodboom - Jakob Lorber - De natuurlijke zon
[11] Een tweede gewas van bijna dezelfde soort is het zogenaamde ‘levende riet’. Dit groeit eveneens op tot een tamelijk hoge stam, soms met een hoogte van honderd klafter, en ziet er bijna net zo uit als wanneer jullie honderd trechters in elkaar zouden steken, wat er natuurlijk uitziet alsof jullie tamelijk grote ringen aan een stang hadden gedaan. Tussen deze ringen of trechters komt eveneens druppelsgewijs een zoet, kleverig sap naar buiten, dat met name bij de insecten erg geliefd is. Als de insecten zich echter vol gegeten hebben aan het sap, gaan ze aan hun maaltijd te gronde. Op deze wijze raken de ringvormige galerijen vol lijken van insecten. En heel spoedig vindt daar dan een overgangstafereel plaats en ziet men uit deze ringen allerlei kruiden opgroeien, waardoor deze in feite dierlijke boomstam dan een volkomen plantaardig uiterlijk krijgt. Hij ziet er bijna net zo uit als in jullie tuinen op aarde geknotte populieren die, zoals jullie al dikwijls gezien zullen hebben, het uiterlijk van groene zuilen hebben. - Als de eventuele vruchten van deze gemetamorfoseerde beplanting eetbaar zijn, worden die zonder meer door de bewoners in ontvangst genomen. Als de vruchten echter niet eetbaar zijn, dan worden ze natuurlijk onaangeroerd en onbeschadigd gelaten. - Deze rietboom op zichzelf is dus, enkel als stam beschouwd, eveneens onveranderlijk; maar door de metamorfose verandert zijn uiterlijk natuurlijk, doordat uit de planten, die op de hiervoor beschreven wijze uit zijn ringen ontstaan, nu eens dieren en dan weer planten kunnen ontstaan. - Kijk, dat is dus weer een gedenkwaardig gewas.
Hoofdstuk 55: De trouwboom, het levende riet en de vliegende broodboom - Jakob Lorber - De natuurlijke zon
[12] Eén van de opmerkelijkste bomen van deze soort is echter wat daar het ‘vliegende brood’ heet. Hoe is het mogelijk om een vliegende plant, ja zelfs een vliegende boom te zien? - Dit verbaast jullie in eerste instantie wel enigszins; maar het navolgende zal de kwestie begrijpelijk voor jullie maken. - In meer moerassige gebieden groeit een soort boom, die sterk op de zogenaamde koraal- of ook wel hertshoornzwammen bij jullie lijkt. Deze boom wordt niet zelden vijftig klafter hoog en heeft van onderen aan de relatief zeer korte stam een omtrek van zestig klafter. - De boom bestaat in wezen uit louter cellen en buisjes, die door hun eigen aantrekkingskracht heel stevig tegen elkaar hangen en zo een geheel vormen, ongeveer zoals de zojuist genoemde zwam bij jullie; alleen met dit verschil, dat de cellen en buisjes van jullie zwam heel teer en breekbaar zijn, terwijl ze bij deze boom van onze planeet taai en elastisch van aard zijn. - Wanneer deze boom eenmaal zijn juiste grootte en de leeftijd van ongeveer tien jaar heeft bereikt, sluiten zich van onderen de inzuigkanaaltjes (want wortels heeft deze boom niet, omdat hij ook daar tot het rijk der zwammen behoort). Als deze inzuigkanaaltjes zich gesloten hebben, dan verdroogt het sap in de cellen en buisjes. Door het opdrogen van dit sap ontwikkelt zich dan in iedere cel en ieder buisje een bepaald gas, dat als gevolg van de elastische taaiheid van de buisjes niet kan ontsnappen. Omdat dit gas veel fijner en lichter is dan de zware atmosferische lucht van deze planeet. Gebeurt het dat de licht geworden materie van de boom door zijn eigen gas in zekere zin van de aardbodem wordt losgerukt; en vervolgens stijgt de boom als een luchtballon bij jullie de lucht in en blijft soms verscheidene dagen in de lucht vliegen. - Als mettertijd het lichte gas uit de cellen en buisjes door de natuurlijk heel nauwe poriën ontsnapt is, begint de boom weer naar de aardbodem te zakken. Als de bewoners van deze planeet zo’n tamelijk laag in de lucht hangende boom ontdekken, geven ze zich alle denkbare moeite om zich met haken en stokken van deze boom meester te maken. Als ze hem te pakken hebben, wordt hij direct in stukken gesneden en in de stralen van de zon nog verder gedroogd. Als hij naar hun inzichten droog genoeg is, wordt hij onmiddellijk als een goed smakend brood met huis en haar opgegeten - dat wil zeggen: niet in één keer, maar geleidelijk, al naargelang de behoefte.
Hoofdstuk 55: De trouwboom, het levende riet en de vliegende broodboom - Jakob Lorber - De natuurlijke zon
[13] Kijk, nu weten we waarom deze boom het vliegende brood heet en wat de oorzaak van het vliegen is. - De volgende keer meer wonderbaarlijke dingen!
Hoofdstuk 55: De trouwboom, het levende riet en de vliegende broodboom - Jakob Lorber - De natuurlijke zon
[1] Op de gebergten, die zich in de buurt van grote minerale bronnen of zelfs vuurspuwende bergen bevinden, groeien dikwijls in zeer korte tijd hele bossen van de zogenaamde ‘bliksemende bomen’. Deze bossen zijn van nature niet duurzaam; hun levensduur is hoogstens drie jaar. Maar deze drie jaren zijn met name voor de in de buurt wonende bewoners erg lastig, zo niet nadelig; ten eerste omdat gedurende de tijd dat de bomen er zijn zo’n gebied niet zonder levensgevaar gepasseerd kan worden; ten tweede echter, omdat de zeer trillingsgevoelige lucht van deze planeet zó vervuld wordt van het onophoudelijke geknal van de bomen, dat bijna niemand in de nabijheid van zo’n bos het geluid van zijn eigen stem kan horen.
Hoofdstuk 56: Bliksemende bossen. De bellenboom - Jakob Lorber - De natuurlijke zon
[2] Nu zullen jullie vragen: Zijn deze bomen dan echt plantaardig? Nee, dat zijn ze niet, maar ze zijn, zoals jullie in jullie kunsttaal plegen te zeggen, helemaal ‘elektroplastisch’. Wanneer zich namelijk in het genoemde gebied door grote minerale bronnen of door vuurspuwende bergen een buitengewoon grote hoeveelheid elektriciteit ontwikkelt, waarbij jullie op jullie aarde geen idee kunnen hebben van de rijkdom ervan, trekt de in de lucht hangende elektriciteit de aan haar verwante minerale atoomdeeltjes uit de grond en uit de lucht samen; door deze activiteit ontstaan er heel snel zichtbare bolletjes en ook haakjes, die aan elkaar gaan hangen en dan op het gedeelte van de bodem vallen, waar ze het meest naartoe worden getrokken. Door zulke elektriciteit ontstaan er weldra hele stammen boven de grond met op diverse manieren gevormde, knoestige takken. Deze takken trekken dan nog meer elektriciteit naar zich toe en laten het overschot van wat ze kunnen bevatten weldra weer bliksemend en knallend weer gaan.
Hoofdstuk 56: Bliksemende bossen. De bellenboom - Jakob Lorber - De natuurlijke zon
[4] Hebben de bewoners ook nog enig voordeel van zo’n natuurproduct? - O ja, en geen gering voordeel. Ze wachten heel zorgvuldig het moment af, dat de bomen van zo’n bos hun elektriciteit steeds meer beginnen te verliezen. - Als dat het geval is, komen ze heel behoedzaam dichter bij het bos, nemen manden met zich mee en tamelijk lange, van punten voorziene stokken en aan lange stelen bevestigde schoppen. Met de stokken strijken ze eerst zo’n boom en onderzoeken, of er nog elektrische activiteit in aanwezig is. Als dat zo is, wordt zo’n boom net zolang met dergelijke stokken bestookt, tot daardoor alle elektriciteit eruit geweken is. Is dat het geval, dan beginnen ze de knoestige takken met de schoppen los te steken en tenslotte de hele boom in hun manden te bergen. Deze massa ziet er dan ongeveer net zo uit als lava-as van jullie vuurspuwende bergen, en is ontegenzeglijk de allerbeste mest voor hun velden. - Maar dat is ook wel het hele gebruik van deze boom.
Hoofdstuk 56: Bliksemende bossen. De bellenboom - Jakob Lorber - De natuurlijke zon
[5] Nu zullen jullie zeggen: Waarom zijn er bij ons niet dergelijke verschijnselen? - Ik zeg jullie: Ten eerste is jullie aarde bij lange na niet zo rijk aan elektriciteit als de planeet Miron, en ten tweede kennen jullie de verschijnselen van jullie aardbodem en evenzo de werkingen van de elektriciteit nog veel te weinig om op goede gronden te kunnen zeggen: Waarom komen dergelijke verschijnselen op onze planeet niet voor? - Laat iemand maar eens naar de Midden-Afrikaanse streken gaan, of nog andere streken onder de evenaar, dan zal hij weldra op de meest uitzonderlijke, op hersenschimmen lijkende elektroplastische voorwerpen stoten. Maar toch is er verschil tussen de elektroplastiek van jullie aarde en die van deze planeet. Want wat bij jullie slechts op kleine schaal gebeurt, gebeurt daar in een zodanig reusachtige omvang, dat de verhouding ongeveer één op een- à tweeduizend is.
Hoofdstuk 56: Bliksemende bossen. De bellenboom - Jakob Lorber - De natuurlijke zon
[6] Hiermee zijn we dus ook met deze opmerkelijke boom klaar, en we zullen nog slechts één gewas noemen. Dit gewas wordt daar de ‘bellenboom’ genoemd. Deze boom groeit gewoonlijk heel groot langs de oevers van de meren, die zoals jullie weten niet al te uitgestrekt zijn. De boom heeft de volgende gedaante: Aan een dertig klafter hoge en drie klafter dikke stam met een tamelijk gladde bast bevinden zich ongeveer drie enigszins naar boven toe lopende, maar overigens rechte rijen takken; bovenaan schieten er een groot aantal van zulke rechte takken in alle richtingen uit de stam. Aan het eind van iedere tak is een soort trechter gevormd, waar zich een uitmonding bevindt van een klein kanaaltje, dat door de hele tak en ook door de hele boom loopt. Ook deze boom is meer een soort zwam dan een echte boom, omdat hij geen wortels, maar enkel een stompe, kegelvormige steel in de aarde heeft.
Hoofdstuk 56: Bliksemende bossen. De bellenboom - Jakob Lorber - De natuurlijke zon
[7] Nu is de vraag: Waarom wordt deze boom de ‘bellenboom) genoemd? - Kijk, bij de bekende uitmondingen van de takken druppelt een kleverig soort sap door de buisjes naar buiten, en wel gedurende een bepaalde tijd; daarna droogt het sap in het inwendige van deze zwamboom op en lost op in een soort gas, waarbij dit oplossen ook hier teweeggebracht wordt door de grote activiteit van de ruimschoots aanwezige elektriciteit. - Omdat het sap zich in de trechtervormige uitmondingen van de takken heeft opgehoopt en zich meer elastisch verdicht heeft, kan het niet opgelost worden, maar verhindert zodoende dat het in het inwendige van de boom ontwikkelde gas vrij naar buiten stroomt.
Hoofdstuk 56: Bliksemende bossen. De bellenboom - Jakob Lorber - De natuurlijke zon
[9] De boom zelf wordt daarna eveneens naar huis gebracht en daar als brandbaar materiaal bij uitstek beschouwd; ten eerste omdat het materiaal ervan in gedroogde toestand vrijwel louter hars is; ten tweede omdat zich bij het verbranden van de materie van deze boom een heel aangename geur ontwikkelt, waar de bewoners van deze planeet buitengewoon veel van houden; en ten derde omdat de vlam van de materie van deze boom mooi lichtgroen is en er bij het verbranden bovendien maar heel weinig rook ontwikkeld wordt.
Hoofdstuk 56: Bliksemende bossen. De bellenboom - Jakob Lorber - De natuurlijke zon
[10] Dit zijn dus de meest bijzondere gewassen van deze planeet, die nergens anders voorkomen. – Ter wille van de beknoptheid zullen we ons de volgende keer dus direct naar het nog wonderbaarlijker dierenrijk wenden.
Hoofdstuk 56: Bliksemende bossen. De bellenboom - Jakob Lorber - De natuurlijke zon
[2] Tot de klasse van deze dieren behoort vooral een aanzienlijk aantal soorten van verschillende grote, viervoetige dieren, die op het land wonen. Verder een nergens anders dan op deze planeet voorkomende klasse dieren, namelijk die van de tweepotige diersoorten; en vervolgens enkele vogels. - En tenslotte zullen we de mensen zelf in ogenschouw nemen.
Hoofdstuk 57: Het dierenrijk op de planeet Miron. De damper, de donderaar en de windmaker - Jakob Lorber - De natuurlijke zon