22349 resultaten - Pagina 1392 van 1490
... 1380 - 1381 - 1382 - 1383 - 1384 - 1385 - 1386 - 1387 - 1388 - 1389 - 1390 - 1391 - 1392 - 1393 - 1394 - 1395 - 1396 - 1397 - 1398 - 1399 - 1400 - 1401 - 1402 - 1403 - 1404 - 1405 ...
[22] Hoe zoiets gebeurt kan langs de natuurlijke weg nooit worden verklaard, maar wel via de geestelijke, waarop we pas later terug zullen komen. Daarom moet ook niemand zo naïef zijn om te vragen: 'Van welk natuurlijk materiaal zijn deze oersubstanties gemaakt?' en moet ook niemand aankomen met koolstof en zuurstof en met wat voor stoffen dan ook; want als het om substanties gaat is er weinig stoffelijks aanwezig. De ziel van dieren en mensen is ook substantieel en daarin zit weinig koolstof en zuurstof.Hoofdstuk 6: Over de zwaartepunten en de sappen van de aarde - Jakob Lorber - Aarde en Maan
[23] Daar we de aarde nu reeds in zoverre beschouwd hebben, dat we weten hoe haar inwendige bouw in het algemeen is ingericht, willen we hierna juist deze bouw - voorzover dat nodig is - meer specifiek gaan bekijken; of we willen de inwendige vetrekken van de aarde met het geestelijk oog als het ware doorlopen en in elk van de eerder genoemde drie aarden overal even vertoeven, waar zich iets bijzonder gedenkwaardigs bevindt.
Hoofdstuk 6: Over de zwaartepunten en de sappen van de aarde - Jakob Lorber - Aarde en Maan
[2] Datzelfde is ook min of meer het geval met alle planten, bomen en struiken, omdat vooral hun wortels niets anders dan poliepachtige zuigsprieten zijn. Hun bloemen en vooral hun meeldraden zijn grotendeels als eetsprieten te beschouwen, die - hoewel voor korte tijd - de bevruchte stuif deeltjes in zich opnemen, ze kneuzen en dan het bevruchte sap naar de komende vrucht leiden om deze tot leven op te wekken en te voeden. Tegelijkertijd echter is elk dierlijk evenals elk plantaardig lichaam met heel veel kleine zuighaartjes bedekt, die er speciaal voor dienen om de elektrische en etherische levensstof uit de vrije lucht door zich heen naar binnen te zuigen.
Hoofdstuk 7: Voeding en rotatie van de aarde - Jakob Lorber - Aarde en Maan
[3] Daar echter alle dingen, zoals planten en dieren, kleine overeenkomstige voortbrengselen van het aardelichaam zijn, is het begrijpelijk dat dit alles op grotere schaal ook in het aardelichaam moet worden aangetroffen. De aarde heeft daarom evenals elk dier een aan haar wezen aangepaste grote hoofdmond, waardoor ze ook het voornaamste voedsel in zich opneemt. Naast deze hoofdmond heeft ze echter nog overal talrijke grote en kleine zuig - en eet slurven, waartegenover ze dan tevens een overeenkomstig hoofdafvoerkanaal heeft en daarnaast ook nog talloos vele kleinere afvoerkanaaltjes.
Hoofdstuk 7: Voeding en rotatie van de aarde - Jakob Lorber - Aarde en Maan
[4] We zullen om niet onnodig te ver uit te weiden, eerst de hoofdmond en dan het daarmee overeenkomende hoofdafvoerkanaal verkennen, omdat deze op de roterende beweging van de aarde de meeste invloed uitoefent. De talrijke kleine voedings - en afvoerkanalen zullen we maar aan een korte beschouwing onderwerpen en dus gaan we over naar de hoofdmond.
Hoofdstuk 7: Voeding en rotatie van de aarde - Jakob Lorber - Aarde en Maan
[6] Hoe ziet deze mond er dan uit? Hij is tamelijk groot. De doorsnede van de mond, gerekend vanaf de buitenste rand, waar de ingang trechtervormig begint, heeft gemiddeld een afmeting van tussen de 20 en 30 mijl * ( Oude lengtemaat. 1 Duitse mijl = 7,420 km ), .maar aan de onderkant wordt hij nauwer en meet daar iets minder dan een achtste mijl. Met diezelfde dikteafmeting gaat de slokdarm tamelijk recht naar beneden tot in de maag van het aardelichaam. De wanden van deze slokdarm zijn zeer oneffen en geribbeld en over lange afstanden zó met puntige uitsteeksels bezet, alsof ze met de huid van een reuzenegel zijn overtrokken.
Hoofdstuk 7: Voeding en rotatie van de aarde - Jakob Lorber - Aarde en Maan
[9] Dat vanaf deze hoofdmaag van de aarde en vanaf haar hoofdafvoerkanaal talloze voedingskanalen en vaten lopen, hoeft nauwelijks vermeld te worden omdat dat wel vanzelf spreekt. We hebben dus nu de mond, de maag en het afvoerkanaal van de aarde bekeken en wel zo goed en zo snel als mogelijk is voor zo'n groot geheel.
Hoofdstuk 7: Voeding en rotatie van de aarde - Jakob Lorber - Aarde en Maan
[10] Op deze manier treedt dan weldra de samentrekking van de buizen op en wordt weer nieuwe lucht ingeademd, waardoor dan natuurlijk de negatieve pool weer positief wordt en zo vice versa.
Hoofdstuk 8: Long en ademhaling van de aarde - Jakob Lorber - Aarde en Maan
[2] Ik zeg dat het de stookplaats is in het dierlijk lichaam. De stookplaats is in elk huis voor het koken van het eten en voor verwarming van de kamers het allernoodzakelijkst; ongeacht hoe deze er uitziet, ze moet toch aanwezig zijn en ze was ook datgene waar de mensen het allermeest behoefte aan hadden; de allereerste mensen op aarde leerden ook het vuur eerder kennen dan al het andere; als ze het niet gekend hadden, dan hadden Kaïn en Abel geen brandoffers kunnen brengen.
Hoofdstuk 9: De milt van de aarde - Jakob Lorber - Aarde en Maan
[5] Soortgelijke, weliswaar oneindig kunstiger locomotieven, zijn de dierlijke lichamen; maar hun hele mechanisme, dat uit talloos vele delen en organen bestaat, zou tot niets dienen als de vuurhaard zou ontbreken. Pas deze zet al de tot zich genomen voedselbestanddelen om en drijft ze door zijn eigen kracht in de vaten verder, waar ze in bloed overgaan en dan eerst naar het hart worden gevoerd en hiervandaan naar hun eigenlijke bestemming.
Hoofdstuk 9: De milt van de aarde - Jakob Lorber - Aarde en Maan
[6] Deze stookplaats in het dierlijk lichaam, milt genoemd, bestaat daarom uit een luchtige massa en kan in haar in alle richtingen lopend celweefsel het elektromagnetische vuur opwekken en onderhouden. Dit opwekken heeft plaats doordat ze door een voortdurende wrijving van haar celweefsels een elektromagnetisch vuur doet ontstaan en dat in talrijke buidelvormige vaten als in kleine elektrische flessen opslaat en als het ware aldoor ermee verzadigd is, om daarvan elk ogenblik het negatieve deel naar de maag en het positieve deel naar het hart te voeren.
Hoofdstuk 9: De milt van de aarde - Jakob Lorber - Aarde en Maan
[7] De maag van de aarde ligt vlak onder het hart, tamelijk in het midden van de aarde. Het is een ongeveer 10 vierkante mijl omvattende holle ruimte, die in alle richtingen door kleine en grotere dwars zuilen - vele met een doorsnede van wel 200 klafter (** Oude lengtemaat (vadem). 1 Weense klafter = 1,9 m.) als het ware in alle richtingen deels groter wordt gemaakt, deels wordt ondersteund. Deze maag en de zich daarin bevindende dwars stutten, die er uitzien als ovale stroken en ook als ovale zuilen met bovengenoemde doorsnede, bestaan niet uit een vaste massa, maar ze hebben ongeveer dezelfde hoedanigheid als een grote elastische gummizak, waarvan de binnenwanden ook met dezelfde gummi achtige massa verstevigd zijn, zodat ze niet door een van buitenaf werkende zwaartekracht samengedrukt kunnen worden.
Hoofdstuk 7: Voeding en rotatie van de aarde - Jakob Lorber - Aarde en Maan
[11] Degene die ooit de gelegenheid heeft zich over de aardoppervlakte naar het hoge Noorden te begeven en daarbij ook kennis van de natuur bezit, zal in deze noordelijke poolstreek verschijnselen ontdekken, die men op geen enkele andere plaats van de aarde zal aantreffen. Ten eerste is het een zeer koude luchtstreek, die vooral 's winters een voor jullie instrumenten nauwelijks meetbare hoge graad bereikt. Met deze zware, koude lucht verenigt zich in de richting van de Noordpool een steeds dichter wordende nevelmassa, waar vooral in de winter ontelbare lichtkluwens als vallende sterren doorheen schieten; verder zal de reiziger rondom de wijde poolrand een ontzaglijke dijkachtige opeenhoping van sneeuwkristallen aantreffen en zo nu en dan ook nog enorme hoge pieken van ijs.
Hoofdstuk 7: Voeding en rotatie van de aarde - Jakob Lorber - Aarde en Maan
[12] En kijk, daar hebben we het voedsel al; de aardmond trekt deze sneeuwen ijsmassa's met grote magnetische kracht naar binnen en leidt ze in de grote maag, waar dit voedsel in de vorm van kristallen afzet op de wanden, de dwarsstutten en de steunen van de maag. Als de maag als het ware gevuld is, komt daarbij de warmte van het aardehart en deze zet de maagwanden in een vibrerende beweging. De dwarsstutten in de maag trekken zich dan ook spoedig nauwer samen en zetten zich dan weer uit. Daardoor wordt de kost fijngewreven en vermalen en door deze actie wordt een nieuwe elektrische stof opgewekt, die in de maag de voedzame waterdelen ontleedt en in de talloze voedingskanalen leidt. Dan grijpt een negatieve elektrische stroom de onverteerbare resten uit de maag en drijft ze met grote kracht weg door het schroefachtig gevormde afvoerkanaal. Op deze weg moeten deze excrementachtige voedingsresten ten gevolge van voortdurende, krachtige wrijving nog het laatste wat er van de voedzame substantie overblijft afgeven, waardoor dan ook het noordelijk halfrond veel compacter is dan het zuidelijk halfrond, omdat op dit zuidelijk deel ook merendeels de laatste en slechtste voedingsstoffen aankomen.
Hoofdstuk 7: Voeding en rotatie van de aarde - Jakob Lorber - Aarde en Maan
[13] Door het uitdrijven van de laatste excrementen (uitwerpselen), wordt ook de rotatie van het aardelichaam bewerkstelligd en wel doordat deze zeer luchtig uitziende excrementen in de spiraalvormige beweging buiten op de vrije ether stuiten en de aarde daardoor een draaiende beweging geven, net zoals een om een rad gewonden raket dit rad in beweging zet als hij aangestoken wordt. Dat komt omdat de uit de raket ontwijkende lucht zo' n grote druk uitoefent, dat de lucht erbuiten niet even snel kan ontwijken. Daardoor wordt tussen de uitstromende lucht van de raket en de buitenlucht een ononderbroken drukzuil gevormd, die het rad waarop de raket is bevestigd, in een noodzakelijke ronddraaiende beweging brengt, op de manier waarop een opstijgende raket door een dergelijke snel onder haar groeiende luchtzuil omhoog wordt gedragen.
Hoofdstuk 7: Voeding en rotatie van de aarde - Jakob Lorber - Aarde en Maan