22349 resultaten - Pagina 1393 van 1490
... 1381 - 1382 - 1383 - 1384 - 1385 - 1386 - 1387 - 1388 - 1389 - 1390 - 1391 - 1392 - 1393 - 1394 - 1395 - 1396 - 1397 - 1398 - 1399 - 1400 - 1401 - 1402 - 1403 - 1404 - 1405 - 1406 ...
[3] Wie dit niet helemaal kan begrijpen, die stelle zich een badkuip met water voor, zoals Ik jullie ook al bij een andere gelegenheid heb laten zien. Hang boven het bad, op een afstand van ongeveer tien meter een behoorlijk grote kogel, die bovendien van magnetisch ijzer is. Breng deze kogel boven het bad in een draaiende beweging en kijk naar het water of dat soms in beweging komt. Je kunt er van verzekerd zijn, dat het water in volledige rust zal blijven. Laat nu iemand in het bad gaan liggen en gewoon ademhalen. Iedere waarnemer zal zich ervan kunnen overtuigen, dat bij elke inademing het water in het bad iets zal stijgen en bij het uitademen weer iets zal dalen. Wat we hier in het klein kunnen zien, gebeurt met het aardelichaam in het groot:Hoofdstuk 8: Long en ademhaling van de aarde - Jakob Lorber - Aarde en Maan
[7] Deze aardelong, die wel een inhoud van 1000 kubieke mijlen heeft, bevindt zich vlak onder de harde, vaste aarde en begrenst een oppervlakte van iets meer dan 5000 vierkante mijl. (* 1 Duitse mijl is 7.420 km) Deze long is een zeer groot celweefsel waarin zich veel holle ruimten (kamers) bevinden, die door kleinere en grotere buizen met elkaar zijn verbonden. Deze buizen hebben twee eigenschappen: ten eerste leiden ze de lucht in de kamers en voeren die weer af; ten tweede kunnen deze buizen zich vanwege hun gevoelige elasticiteit, net zoals spieren en pezen bij dieren, samentrekken en weer uitzetten, deze samentrekking en uitzetting wordt bewerkt door een voortdurende beweging van de polen of door wisseling van de positieve in de negatieve pool. De oorzaak van deze wisseling ligt in de zielensubstantie, zonder deze wisseling zou de vrije beweging in de lichamen niet mogelijk zijn.
Hoofdstuk 8: Long en ademhaling van de aarde - Jakob Lorber - Aarde en Maan
[7] Ik weet wel dat heel veel artsen en natuurkundigen tot op dit ogenblik nog niet weten wat ze met de milt aan moeten, waar echter ook moeilijk achter te komen is, omdat niemand een levend dier van binnen kan bekijken om op deze manier te onderzoeken wat de milt doet. Is het dier dood, dan is de milt toch al veel eerder dood; maar hierbij is jullie nu meegedeeld wat de milt is en waarvoor ze dient.
Hoofdstuk 9: De milt van de aarde - Jakob Lorber - Aarde en Maan
[12] Kijk eens naar de vuurspuwende bergen op de aarde! Ze zijn weliswaar slechts onbelangrijke uitlopers van deze voornaamste stookplaats, maar hun aanblik kan ons toch wel een overtuigend beeld geven hoe het er in de 'hoofdvuurkeuken' van het aardelichaam uitziet. Dat is dus één werking, die aan de oppervlakte van de aarde zichtbaar wordt.
Hoofdstuk 9: De milt van de aarde - Jakob Lorber - Aarde en Maan
[16] We hebben nu enkele van de belangrijkste werkingen van de aardemilt opgenoemd en wel om dit belangrijke ingewandsorgaan grondig en met waardering te kunnen begrijpen; om haar betekenis echter nog dieper tot ons te laten doordringen, zullen we ons persoonlijk in dit orgaan van de aarde begeven, om daar een kleine doelmatige excursie te maken en na te gaan hoe deze aardemilt is opgebouwd en waar ze haar vuur en de brandstof vandaan haalt.
Hoofdstuk 9: De milt van de aarde - Jakob Lorber - Aarde en Maan
[5] Op deze manier hebben we al één functie van de milt gezien; maar nu is de vraag hoe de milt het bloed maakt. Ook dat zullen we in het kort bekijken.
Hoofdstuk 10: De opbouw van de milt en de vorming van het bloed - Jakob Lorber - Aarde en Maan
[11] Nu weten we hoe het ademen van de aarde plaats vindt en waar de long is. Maar waar ademt ze in en waar uit? Dat doet de aarde op dezelfde manier als het dier; het dier ademt namelijk door neus en mond evenals de mens; op de zelfde manier ademt dus de aarde, door dezelfde hoofdmond waardoor ze haar voedsel opneemt. Maar halverwege deze hoofdingang is een zijgang, die zich evenals bij het dier naar believen openen en sluiten kan. Deze grote zijmonding voert naar de grote long. Elke zes uur wordt één keer ingeademd en dan na zes uur weer uitgeademd. Tijdens het inademen sluit zich de slokdarm naar de maag. Is de vereiste lucht eenmaal ingeademd, dan sluit zich als bij een strottenhoofd de luchtpijp en de slokdarm wordt weer geopend. Wordt de lucht weer de long uitgestoten, dan sluit de slokdarm zich opnieuw. Dit alles is zo ingericht, dat de aarde door de long in bovenvermelde perioden wel voortdurend wordt gevoed, maar door de eigenlijke slokdarm naar de maag maar elke twaalf uur. In de tijd waarin de long de ingezogen lucht in zekere zin chemisch ontbindt en de levensstof verwerkt, neemt de maag het voedsel tot zich; en zo kan men aannemen dat de aarde in 24 uur tweemaal in - en tweemaal uitademt en daarbij maar twee keer voedsel in de maag opneemt.
Hoofdstuk 8: Long en ademhaling van de aarde - Jakob Lorber - Aarde en Maan
[13] De vorm van de aardlong aanschouwelijk te maken is moeilijk, behalve als jullie de long van een olifant eens zouden kunnen zien. De long van een mammoet zou nog beter zijn, doch om deze in onze tijd te zien is nu eenmaal onmogelijk, daar dit dier helemaal is uitgestorven. Er is echter nog wel een daarop gelijkende soort in de oerwouden van Midden-Azië te vinden; maar deze is erg achteruitgegaan als men hem met de vroegere reuzen soort vergelijkt en daarom lijkt de long van een olifant er nog het meest op. Bij een volwassen dier is die zo groot dat hij gemakkelijk meer dan honderd kubieke voet lucht kan bevatten. Haar kleur is blauwgrijs en haar vorm lijkt op die van een grote, holle kokosnoot, waarin natuurlijk nog het hart, de maag, de lever, de milt en de nieren een plaats hebben.
Hoofdstuk 8: Long en ademhaling van de aarde - Jakob Lorber - Aarde en Maan
[14] Stel je nu deze long in de bovenbeschreven grote dimensies voor, dan zul je zo ongeveer een vrij goed gelijkend beeld kunnen vormen. Een nadere beschrijving zou weinig nut hebben, want dit grote ademhalingswerktuig zullen jullie je toch nooit helemaal overzichtelijk kunnen voorstellen. Want één kamer van deze long zou al te groot zijn om ze ineens te kunnen overzien. Ook zou het geen nut hebben jullie de elastische stof in details te beschrijven, omdat je toch ook niet kunt begrijpen, waaruit de stof van een dierlijke long is samengesteld; hoeveel te minder zou je begrijpen waaruit de stof van de aardlong bestaat. Dat ze echter gelijkenis vertoont met de stof van de dierlijke long is te begrijpen, omdat elke dierlijke long, maar dan wel in heel verfijnde vorm, van deze grote aardlong afstamt. Waar zou men de stof voor al deze dierlijke lichaamsdelen vandaan halen, als die niet in de aarde voorhanden zou zijn?
Hoofdstuk 8: Long en ademhaling van de aarde - Jakob Lorber - Aarde en Maan
[9] Zoals dus dit heel onbelangrijk lijkende orgaan één van de belangrijkste van het dierlijk lichaam is, zo is ook in de aarde een soortgelijk orgaan aanwezig, dat met recht de milt van de aarde kan worden genoemd. Deze aardemilt is net als in het dierlijk lichaam eerst voor de maag van belang, maar staat ook met het aardehart in nauwe organische verbinding. Want naast de maag, die van de milt zijn verbrandingswarmte betrekt, moet ook het hart zijn pulserende kracht putten uit dit belangrijke orgaan. In niet mindere mate berust ook de werking van de long op die van de milt, hoewel de long voor de helft een geheel vrije beweging heeft die met de wil van de ziel is verbonden, om welke redenen vooral de mens willekeurig nu eens sneller dan weer langzamer adem kan halen.
Hoofdstuk 9: De milt van de aarde - Jakob Lorber - Aarde en Maan
[14] Laten we dan verder kijken naar de wolken en nevels en ook naar de winden die deze wolken en nevels bewegen. Dat alles is een uitwerking van de aardemilt, want haar centrale hoofdvuur dringt door talloze organen van de aarde heen en verwarmt die overal voldoende. Als men slechts enkele kilometers in de aarde zou doordringen, zou men zich kunnen overtuigen hoe machtig reeds hier dit innerlijk verwarmingsorgaan van de aarde werkt. Als er nu water in deze diepten doordringt, wordt dat weldra in dampen omgezet. Deze blazen de aardehuid omhoog en dringen dan langzamerhand als gas door de poriën, kloven en andere spleten van de aardkorst, vullen op die manier de lucht en verstoren haar evenwicht, waardoor dan de winden ontstaan. Als deze in het binnenste van de aarde gevormde waterdamp en gassen - vaak ten gevolge van de te grote druk - met geweld een uitweg zoeken, dan wordt daardoor een grote of kleine aardbeving veroorzaakt en in de nabijheid van de uitbarsting treden vernielende orkanen, wervelwinden en soms ook vuurhozen op. Hier hebben we dan weer een derde aanschouwelijk verschijnsel aan de aardoppervlakte, dat door dit orgaan wordt veroorzaakt.
Hoofdstuk 9: De milt van de aarde - Jakob Lorber - Aarde en Maan
[6] Wanneer het als eiwit uitziende sap vanuit de maag in de milt overgaat, dan blijft het een bepaalde tijd in de parelsnoerachtige bloedadertjes zitten en verplaatst zich met elke polsslag een parel verder. Tegelijkertijd wordt met elke polsslag een wrijving van de miltkamers opgewekt. Daardoor vullen deze kamertjes zich met elektrisch vuur, dat bij de maagstreek een positieve en bij de hartstreek een negatieve pool vormt. Vandaar dat de kamertjes in de streek van de maag meer scherpe kanten hebben, terwijl ze naar de streek van het hart meer eivormig worden.
Hoofdstuk 10: De opbouw van de milt en de vorming van het bloed - Jakob Lorber - Aarde en Maan
[7] Door dit elektrisch vuur worden de kamertjes nu eens sterk vergroot, en dan weer sterk samengetrokken. Omdat de kanten van deze kamertjes door de cilindertjes onderling, alsook met elk bloedvatenkogeltje in verbinding staan, wordt daardoor bewerkstelligd dat de sappen in de bloedvaten meer en meer in een gistingsproces geraken. Door deze gisting wordt de overtollige koolstof, die ze nog bevatten, uitgescheiden en deze wordt door de kamertjes gedeeltelijk aan de gal, gedeeltelijk ook aan het vet afgegeven. Tevens ontstaan door deze gisting louter kleine blaasjes, die, als ze onder invloed van de negatieve elektriciteit komen, in elkaar schrompelen en lensvormig worden.
Hoofdstuk 10: De opbouw van de milt en de vorming van het bloed - Jakob Lorber - Aarde en Maan
[9] Deze elektriciteit verwarmt dan het hele organisme. Waar deze lenzen dan door hele nauwe vaten worden gestuwd, spatten ze uit elkaar, waarna de huls vloeibaar wordt en in de zogenaamde lymfesappen overgaat, terwijl de elektrische stof die door het uiteenspatten is vrijgekomen als een ijzerhoudende ether wordt gebruikt om de zenuwen tot leven te brengen.
Hoofdstuk 10: De opbouw van de milt en de vorming van het bloed - Jakob Lorber - Aarde en Maan
[10] Nu hebben we in zo kort mogelijke tijd de milt, haar bouwen haar functie bekeken; en omdat we nu op deze manier een heel aanschouwelijke basis hebben, kunnen we ons welgemoed en zo goed mogelijk voorbereid - tenminste voorlopig - in een weliswaar wat grotere vuurkamer van onze aardemilt wagen.
Hoofdstuk 10: De opbouw van de milt en de vorming van het bloed - Jakob Lorber - Aarde en Maan