22349 resultaten - Pagina 1399 van 1490
... 1387 - 1388 - 1389 - 1390 - 1391 - 1392 - 1393 - 1394 - 1395 - 1396 - 1397 - 1398 - 1399 - 1400 - 1401 - 1402 - 1403 - 1404 - 1405 - 1406 - 1407 - 1408 - 1409 - 1410 - 1411 - 1412 ...
[9] De zo verzadigde wolken, die op deze manier het aardse in zich hebben opgenomen, krijgen gewoonlijk een donkere kleur, terwijl de onverzadigde, zuivere er veel witter en ook lichter uitzien. Deze twee soorten wolken vormen met elkaar een tegenovergestelde polariteit waarbij de verzadigde, donkere negatief en de onverzadigde witte positief zijn.Hoofdstuk 23: De aardatmosfeer en haar neerslag - Jakob Lorber - Aarde en Maan
[2] Dat was één hoedanigheid van deze aardkorst; een andere bestaat uit een op zuilen gelijkende ondersteuning, waarop de hele bovenste gevoelloze aardehuid samen met zijn zeeën, meren en bergen rust. Deze zuilen rusten eerst op de vaste binnenste aarde en gaan vandaar uit als een geraamte naar de oppervlakte der aarde omhoog. Ze zijn echter niet zo vast en hard als de stenen op de oppervlakte van de aarde, maar hebben meer een kraakbeenachtige stevigheid, gepaard aan een hoge graad van elasticiteit. Die is ook noodzakelijk, omdat zich niet zelden tussen de gevoelige en ongevoelige huid der aarde gassen zullen vormen, die hele grote ruimten doen ontstaan en het buitenste deel van de aardkorst vaak sterk omhoog heffen en deze niet zelden plaatselijk doorbreken, waardoor aardbevingen en geweldige orkanen ontstaan. Zouden de bovengenoemde steunpilaren heel vast zijn, dan was het gauw gedaan met de aardoppervlakte en nog meer met haar bewoners. Omdat deze steunen evenwel elastisch zijn, kan er verder niets gebeuren dan dat er op bepaalde plaatsen aan de oppervlakte der aarde enkele zandkorrels, soms enkele molshopen en soms ook enkele gemetselde huisjes van de mensen beschadigd worden.
Hoofdstuk 19: De voelende huid van de aarde - Jakob Lorber - Aarde en Maan
[3] Deze meegevende steunpilaren worden in de ongevoelige aardkorst geleidelijk vaster, zoals ook bij de dieren het kraakbeen langzamerhand vaster wordt, en tenslotte helemaal in stevige beenderen overgaat. Deze vaste beenderen van de aarde zijn hier en daar aan de oppervlakte van de aarde als oergesteente zichtbaar onder de naam oerkalk, ook graniet, somtijds kwarts. Deze steensoorten worden echter - naarmate ze hoger liggen - des te meer gemengd, dus ook onzuiverder, grover, harder en brosser. Haar uitlopers zijn gewoonlijk de hoge oergebergten, die zich in alle delen van het aardoppervlak heel duidelijk van de andere, later gevormde gebergten onderscheiden door vorm, hoogte en massa. De andere gebergten zijn later verschenen en hun wijze van ontstaan is jullie al bekend, evenals het feit, dat onder deze gebergten en ook onder andere landstreken zich onderaardse waterbassins bevinden die weer - wat jullie bekend zal zijn door speciale zuilen worden ondersteund, d.w.z. de overkapping boven deze bassins, opdat ze niet op een of andere manier zullen instorten en daardoor een groot stuk vruchtbaar land in een zee zou veranderen, wat reeds hier en daar is gebeurd.
Hoofdstuk 19: De voelende huid van de aarde - Jakob Lorber - Aarde en Maan
[8] Vraag: Kan dat alleen aan de vier bekende, eenvoudige gassoorten worden toegeschreven? Kan alleen hun verhoudingsgewijs verschillende vermenging dit veroorzaken? Ja, als deze vier gassen werkelijk de eenvoudige grondstoffen waren, waaruit tenslotte alle dingen gevormd zijn, dan zou het toch een vreselijke schande zijn voor de hooggeleerde chemici, dat ze daaruit niet allang goud, zilver en diamanten in grote overvloed hadden vervaardigd; want tussen vier eenvoudige soorten kunnen toch al gauw een grote hoeveelheid mengsels worden samengesteld en uit elke samenstelling moest, als het al niet dadelijk goud was, toch misschien een of andere nieuwe plant of zelfs een nieuw ras van miniatuurossen, , -ezels en -kalveren of iets dergelijks te voorschijn komen. Maar kijk, zoiets gebeurt niet bij zulke helden der wijsheid, ondanks de allergeleerdste vertrekkingen van hun gezichtspieren en er komt niets tevoorschijn dan hoogstens een of andere witachtige sto( die, microscopisch onderzocht, zich in de vorm van kleine kristallen vertoont, waarmee echter nog niet veel gezegd is, omdat zulke kristalstof in de vrije natuur zonder de chemische keuken nog veel beter en veelvuldiger opgewekt wordt. Jullie behoeven in de herfst maar een rijpe pruim, een rijpe druif of ook wel bladeren van verschillende bomen te bekijken, en dan zul je zulke stof in overvloed als een witachtig waas op de bovengenoemde vruchten en bladeren ontdekken. Bekijk het onder de microscoop en het zal dan wemelen van de mooiste kristallen!
Hoofdstuk 20: Wezen en bestanddelen van de lucht - Jakob Lorber - Aarde en Maan
[12] Ik geloof dat voor degene wiens denkvermogen enigszins meer gerijpt is, het tot nu toe gezegde genoeg zal zijn om in te zien hoe hoogst gecompliceerd de atmosferische lucht moet zijn, opdat in haar de talloos vele verschillende wezens datgene vinden wat met hun natuur overeenkomt. Als we dit nu zeker gemakkelijk hebben begrepen, zal het ook niet ZO moeilijk zijn de talloos vele en bijzonder geaarde verschijningsvormen in de atmosferische lucht te begrijpen, voor zover ieder volgens zijn zintuiglijke waarneming in de aard van die verschillende verschijningsvormen een onderscheid ziet en hij tegen zichzelf moet zeggen: Deze verschijningsvorm heeft weliswaar overeenkomst met een vroegere, maar ze is toch in haar vormgeving verschillend van die vorige en als dat het geval is, moet daarvoor ook een nieuwe, vroeger nog niet bestaande reden zijn.
Hoofdstuk 20: Wezen en bestanddelen van de lucht - Jakob Lorber - Aarde en Maan
[13] Dit was dan een voldoende uiteenzetting over de tweede luchtregio, die zich meer dan 10000 klafter boven de zeespiegel verheft en die natuurlijk, hoe hoger je komt, steeds zuiverder wordt. Hierna zullen we ons in de derde luchtregio begeven en zien wat daar gebeurt en waartoe deze luchtregio dient.
Hoofdstuk 23: De aardatmosfeer en haar neerslag - Jakob Lorber - Aarde en Maan
[1] De derde luchtregio rust ongeveer net zo op de tweede als de heel zuivere etherische olie op helder water zou rusten. Deze olie vermengt zich dan niet met het water, maar drijft boven en doet geen afbreuk aan diens zuiverheid, maar verleent integendeel aan de oppervlakte nog mooiere glans. Deze derde luchtregio werkt ook net zoals etherische olie; ze is als het ware het vet waardoor de beide onderste luchtlagen gesmeerd worden en is tegelijkertijd het etherische zout, dat de onderste luchtlagen zout en ze voor het gebruik door planten en dieren een goede smaak verleent.
Hoofdstuk 24: Het oog van de aarde - Jakob Lorber - Aarde en Maan
[2] Alle heerlijke geuren komen vanuit de derde luchtregio naar beneden, waar ze door het licht en zout - dit is een etherisch zout - omlaag gebracht worden om door de in de nabijheid van de planten verzamelde elektriciteit in de planten zelf geleid te worden en hen de etherische olie en daardoor de meest uiteenlopende heerlijke geuren te geven. Bij veel planten kan men deze olie als zeer kleine, hoogst doorzichtige hars bolletjes met het vrije oog of zeer goed met een microscoop ontdekken.
Hoofdstuk 24: Het oog van de aarde - Jakob Lorber - Aarde en Maan
[3] Kortom: De reuk en ook grotendeels de smaak en de vele mooie kleuren, vooral die van de bloemen en vruchten, zijn hoofdzakelijk afkomstig uit deze derde luchtregio; want de smaak, de reuk, evenals voor het grootste deel de mooie kleuren zijn zuiver etherische substanties en kunnen dus alleen maar dáár vandaan stammen, waar ze het dichtst aan de ether grenzen, waar al deze vele etherische specifieke substanties vandaan komen.
Hoofdstuk 24: Het oog van de aarde - Jakob Lorber - Aarde en Maan
[4] Deze specifiek - etherische substanties grijpen elkaar in deze derde luchtregio aan en vormen samen als het ware een fluïdum, dat met de daar doorheen lopende verschillende stralen uit de talloze sterren, als het ware een chemische affiniteit vertoont, zich met hen verenigt en naar de aarde afdaalt en dan die planten en dieren substantieel vervult, die met de verschillende specifieke grondstoffen van het licht overeenkomst hebben.
Hoofdstuk 24: Het oog van de aarde - Jakob Lorber - Aarde en Maan
[14] Eens bestonden er op de aarde planten en dieren die – zoals bekend - tegenwoordig op deze aardbol niet meer bestaan; daarvoor in de plaats zijn echter andere planten en diersoorten ontstaan, die toen niet aanwezig waren. Kijk, dat zijn verschijningsvormen die in bepaalde opzichten wel op elkaar lijken, maar in andere weer heel ongelijk zijn. De mammoet leek op de tegenwoordige olifant, de rinoceros op de kleinere soort van tegenwoordig. Deze beide dieren vertonen in één opzicht gelijkenis; ze behoren tot dezelfde soort, maar lijken wat grootte en gestalte betreft helemaal niet op elkaar. Zo zijn er ook eens reuzenbomen geweest, zoals al dadelijk in het begin van dit boek werd vermeld; ook tegenwoordig nog is er, vooral in de tropen, een soort veelstammige boomsoort die met de vroegere reuzenboom gelijkenis vertoont, maar toch niet hetzelfde is als die boom toen was. Er bestaat een aanzienlijk verschil zowel in grootte als in vorm.
Hoofdstuk 20: Wezen en bestanddelen van de lucht - Jakob Lorber - Aarde en Maan
[15] Al deze veranderingen kwamen tot stand, omdat de vroegere reuzensoorten het hun passende voedsel niet meer in de atmosferische lucht vonden en zo tenslotte helemaal uitgestorven zijn. Toen was dus een luchtgrondstof die er ooit was niet meer in de lucht aanwezig. Daarvoor in de plaats kwam een andere tevoorschijn, die er vroeger niet was. Dezelfde oorzaak ligt vaak ook ten grondslag aan nieuwe ziekten die plotseling opduiken, zowel van planten als van dieren en mensen, waarbij de artsen ook precies zo' n gezicht trekken als de chemici als ze zich op goud maken toeleggen en tenslotte in plaats van goud een klomp sterk stinkend drab winnen. Maar er zijn wel overeenkomsten te vinden. Zo kunnen ook nieuw ontstane ziekten een overeenkomst vertonen met vroeger voorkomende ziekten. Vergelijkt men echter het namaakgoud met het natuurlijke, dan zal er bij wijze van spreken een verschil zijn als tussen 1000 en 1. Dat is ook het geval als men een nieuwe ziekte met dát medicijn wil genezen, waardoor een vroeger daarop gelijkende ziekte ook werd genezen; dan zal men zich geweldig in de vingers snijden, want deze nieuwe ziekte is het gevolg van gebrek aan een bepaalde grondstof in de lucht, die ten gevolge van de een of andere oorzaak verdwenen is en niet snel weer opgewekt kon worden. Het moet dan wel moeilijk zijn een medicijn te vinden, dat de verdwenen grondstof bevat, waardoor de nieuwe ziekte vanzelfsprekend en ogenblikkelijk zou kunnen worden uitgeroeid. Daar deze geschiedenis voor de mensheid, zodra deze een betere kennis ontwikkelt, van wezenlijk belang kan zijn, zullen we er hierna nog dieper op ingaan en een blik werpen op de oorzaken, waardoor bepaalde grondstoffen uit de lucht geheel of gedeeltelijk verloren gaan en andere soms in hun plaats treden.
Hoofdstuk 20: Wezen en bestanddelen van de lucht - Jakob Lorber - Aarde en Maan
[14] Op gelijke wijze oefenen ook de kometen en andere lichtmeteoren, al zijn ze van nog zo korte duur, een merkbare invloed op aarde uit; in niet mindere mate is de wisseling van het licht van de maan van invloed, en vooral zeer duidelijk voelbaar is de verandering van tijdsduur van het schijnen van de zon; want ieder die het onderscheid tussen zomer en winter niet bemerkt, die is er treurig aan toe. Dat het licht, hoe kort het ook duurt, een machtige invloed uitoefent op een of ander ding op aarde, bewijst zeker het maar kort durende licht van de bliksem, dat - zoals bekend is - de kreeften doodt als deze zich niet, voordat het onweer begint, in de modder hebben verscholen. Uit het tot nu vertelde zal het ieder, die ook maar een beetje beter inzicht heeft, zeker helder en duidelijk zijn, waar de vele specifica uit de lucht vandaan komen, hoe ze bewerkt worden en wat voor invloed ze zelf noodzakelijkerwijs uitoefenen.
Hoofdstuk 21: De inwerking van het licht op de lucht - Jakob Lorber - Aarde en Maan
[6] Precies hetzelfde is schijnbaar het geval met de zon, ofschoon de aarde eigenlijk het hemellichaam is dat beweegt en dat de twaalf dierenriemtekens doorloopt. Desalniettemin lijkt het toch of de Zon elke maand ongeveer een sterrenbeeld verder komt te staan, waarom ook in de kalenders elke maand een ander sterrenbeeld is aangegeven. Bij het doorlopen van de voornaamste sterrenbeelden gebeurt het natuurlijk, dat - zowel door de maan als door de zon - voortdurend enkele sterren van deze sterrenbeelden door deze twee hemellichamen worden bedekt. Door deze bedekking wordt dan natuurlijk voor korte tijd de invloed, die bovengenoemde sterren uit het sterrenbeeld op de aarde uitoefenen, onderbroken. Dan moet, tengevolge van dit verschijnsel, volgens de eerder genoemde wetten één of andere verandering op de aarde te bemerken zijn, vooral bij die dingen die door de invloed van sterren juist met hen verwant zijn, omdat ze voor hun bestaan een specificum nodig hebben, dat uit het licht van deze sterren afkomstig is.
Hoofdstuk 22: De twaalf tekenen aan de hemel en de invloed die ze uitoefenen - Jakob Lorber - Aarde en Maan
[5] Deze derde luchtregio komt ook met elke plant overeen en wel met zijn uiterste delen; dat zijn bij de planten altijd de knoppen, bloemen en vruchten en ook hun bladeren met hun elektriciteit opzuigende spitse uiteinden. Al deze plantendelen hebben een etherisch zuiver voorkomen. Dit komt dus overeen met de derde luchtregio. Want gewoonlijk zijn ze uiterst zacht en subtiel en hebben een goede smaak, maar sommige planten zijn ook wel afstotend van reuk. Doch deze onaangename geur is slechts het gevolg van een overwicht van de innerlijke, tellurische sappen, die als het ware door zuivere hemelse substanties niet kunnen worden overtroffen.
Hoofdstuk 24: Het oog van de aarde - Jakob Lorber - Aarde en Maan