22349 resultaten - Pagina 1406 van 1490
... 1394 - 1395 - 1396 - 1397 - 1398 - 1399 - 1400 - 1401 - 1402 - 1403 - 1404 - 1405 - 1406 - 1407 - 1408 - 1409 - 1410 - 1411 - 1412 - 1413 - 1414 - 1415 - 1416 - 1417 - 1418 - 1419 ...
[18] Deze handelwijze houdt iedereen voor eerbaar en rechtmatig, maar ze zijn in geestelijk opzicht veel erger dan alle vroegere heksenprocessen; want toen was gewoonlijk domheid de reden, maar hier zuivere hebzucht en een heksenproces uit hebberigheid is veel erger dan uit domheid. En wat is een zielemis anders dan een heksenproces, waardoor men bij de gestorvenen nog zoveel duivelse dingen meent uit te bannen.Hoofdstuk 35: Heksen en heksenprocessen - Jakob Lorber - Aarde en Maan
[19] Ik geloof dat deze zaak duidelijk is; daarom hierop volgend nog enkele verhaaltjes en dan verder!
Hoofdstuk 35: Heksen en heksenprocessen - Jakob Lorber - Aarde en Maan
[5] Evenals de 'Schockel' hebben nog veel Stiermarkse bergen hun geheimzinnige namen, maar om van alle de herkomst te vertellen zou de ruimte niet toelaten. De 'Razalpe' is van gelijke oorsprong; want het woord 'Rax' is een verkorting van rakker, wat zo ongeveer een halve duivel is. De naam 'Tote Weib' behelst al duidelijk wat deze berg eens was, namelijk een oord vol heksen; een vrouw die door hen werd gevangen, maar zich niet aan hen wilde onderwerpen, werd daar eens in een steen veranderd. Door deze verandering was ze natuurlijk ook dood.
Hoofdstuk 36: Toverbergen - Jakob Lorber - Aarde en Maan
[6] In latere tijd heeft men dal inwaarts een hermitage geplaatst, waarin ook eens een dode vrouw werd gevonden en zo worden er meer van dergelijke sagen met deze berg verbonden, die natuurlijk evenveel waarheid bevatten als de leugen zelf. Maar de verdachtmaking en de slechte naam van zo' n berg heeft dezelfde oorzaak als datgene, wat in de loop van deze voorgaande gedenkwaardige verhaaltjes al is aangegeven.
Hoofdstuk 36: Toverbergen - Jakob Lorber - Aarde en Maan
[7] Zo is ook de 'Hohe Schwab' erg bekend als een toverberg. Zijn naam is afkomstig van een nazaat van een immigrant uit Schwabenland, die als een van de beroemdste tovenaars in deze streek woonde en er allerlei onheil veroorzaakte, totdat het nabijgelegen pelgrimsoord (Mariazell) daar een eind aan maakte. Zo bestaat er ook nog een 'Teufelstein'; dit nader uit te leggen is overbodig. De 'Predigerstuhl' is van gelijke oorsprong, daar zou eens de duivel zelf de gedragsregels hebben gepreekt aan de heksenmeesters.
Hoofdstuk 36: Toverbergen - Jakob Lorber - Aarde en Maan
[16] Het is niet te loochenen dat vroeger veel mensen met boze geesten in conflict raakten, waardoor ze dan soms de streek schade berokkenden, maar juist deze booswichten hadden altijd een flinke controle en bekwame leermeesters aan hun goede buren, die heel precies wisten wat een of ander boosaardig mens in de zin had. Maar de geestelijkheid had, zowel toen als nu, geen consideratie en engel en duivel moesten beiden het vuur in; want men keek er niet na of iets goed of slecht was, maar alleen of het geld opbracht. Als de aanklager en de vermeende tovenaar niet vermogend waren, dan was het Requiescant in pace! (*Mogen zij rusten in vrede!) Maar als men vermoedde dat er geld was, liep alles niet zo vreedzaam af. Het was toen met de heksen net zoals tegenwoordig bij begrafenissen, waar voor de rijken alle mogelijke ceremonieën en gebeden worden verricht, de arme echter tevreden moet zijn met een 'Onze Vader' en een 'Hij ruste in vrede'; en kan een arme helemaal niets betalen, dan moet hij er genoegen mee nemen in gewijde aarde begraven te worden.
Hoofdstuk 35: Heksen en heksenprocessen - Jakob Lorber - Aarde en Maan
[3] In de Duitse taal bestaat nog een wat verouderd woord. dat hiervan afstamt, namelijk 'schock', bijvoorbeeld een schock mensen of een schock schoven. Men noemde een bepaald groepje mensen daarom een schock, omdat men dacht dat zich onder hen wel iemand bevond, die meer wist dan de anderen, die dus zeker een schögler moest zijn en dat groepje kreeg dus door hen de naam schock. Ook zag men gewoonlijk de mensen op de bergen schockwijze samen, wat in de bergen heel natuurlijk is, omdat het niet aan te raden is dat men hier alleen gaat werken, omdat daarvoor ten eerste één mens niet voldoende kracht zou hebben en ten tweede als zijn kracht al voldoende zou zijn, hij toch gemakkelijk een ongeluk kon krijgen en er dan niemand zou zijn om te helpen. Maar de mensen uit die tijd die in het dal woonden, dachten dadelijk als ze zo'n groepje mensen op de berg zagen en ze toevallig een wolkje boven de berg waarnamen, dat deze mensen zich met tovenarij bezighielden of in elk geval bezig waren het weer te beïnvloeden, Zo ging het vroeger en ook nu nog op jullie schöckel toe, behalve wat betreft het weer maken.
Hoofdstuk 36: Toverbergen - Jakob Lorber - Aarde en Maan
[4] Deze berg was veel eerder bewoond dan de dalen en zijn eerste naam was 'Freitauwer'. Toen later de dalen bewoond werden door verslapte mensen, begonnen deze dalbewoners de bergbewoners van tovenarij te verdenken en de naam 'Freitauwer' werd weldra veranderd in de naam: 'Schockel' of 'Zauberberg'. Nog honderd jaar geleden was de berg zo berucht, dat geen mens die ook maar enig katholiek christelijke inslag had, het waagde de top van de berg te bestijgen, omdat iedereen van de kerk uit dringend werd gewaarschuwd voor de Schöckelheks. Daarom heeft men zijn hoogste top ontbost, om aan de Schockelheks haar schuilplaats te ontnemen, zodat ze zich niet kon verbergen als van alle kanten met gewijd buskruit op haar werd geschoten. Het weergat is nog te zien; dat daar echter nooit het weer uit voortkwam en er ook nog nooit een heks op de Schockel heeft gewoond begrijpt men wel. Maar dat de berg vroeger en ook nu nog door heel veel zogenaamde berggeesten wordt bewoond, en dat de oude bergbewoners vaak heel natuurlijk met hen omgingen en daarom veel wijzer waren dan de bewoners uit het dal, kan men zeker aannemen en ook dat deze berg eens een vuurspuwende berg was en zijn weergaten niets anders dan dode kraters zijn.
Hoofdstuk 36: Toverbergen - Jakob Lorber - Aarde en Maan
[8] Zo staat de 'Grimmig' ook in dezelfde kwade roep. Maar bijzonder verdacht was het naar alle kanten zich uitstrekkende 'Tragelgebergte', dat de grens vormt tussen Stiermarken, Oostenrijk en Salzburg; dit Tragelgebergte was in zekere zin de hogeschool voor alle tovenaars en heksenmeesters van heel Stiermarken, Oostenrijk en Salzburg. Zelfs tegenwoordig is de naam nog erg verdacht en er is nog geen inwoner van Altaussee of van Ramsau gemakkelijk ertoe te bewegen deze berg te beklimmen, vooral die mensen niet, die meer tot het zogenaamde lagere volk horen. Alleen de stropers, die wijselijk niet meer in heksen geloven, maar des te meer in de vette gemzen, die op deze uitgestrekte bergmassieven eigenlijk helemaal thuishoren, bestijgen deze berg.
Hoofdstuk 36: Toverbergen - Jakob Lorber - Aarde en Maan
[9] We zouden nog wel enkele honderden van zulke bergen in Stiermarken kunnen opsommen, maar we willen ons beperken tot de genoemde en daarna nog wat verhalen over een paar bergen in Karintië, Tirol en ook een in Zwitzerland op dezelfde geschiedkundige manier. Deze bergen speelden zo'n honderdtwintig jaar geleden nog een heel uitzonderlijke, mystieke rol.
Hoofdstuk 36: Toverbergen - Jakob Lorber - Aarde en Maan
[2] Het woord 'Staff was bij deze vroegere bewoners van het gebergte een uitdrukking, waarmee ze de eigenschap van iets buitengewoons aanduidden. Buitengewoon was voor hen datgene, wat zowel voor de elementen, zoals lucht met haar verschijnselen en water met de zijne, voor mensen zowel als voor dieren tot richtpunt diende. Dit was de reden dat men in later tijd deze berg een nieuwe naam gaf, die de eerste naam alleen maar als het ware in een moderner Duits vertaalde.
Hoofdstuk 37: Bergen met beruchte namen - Jakob Lorber - Aarde en Maan
[6] Dit was dus een belangrijke en beroemde berg van dit land. Een tweede van dit soort is de 'Unholde', die nog beruchter was dan de Hochstaff. Want reeds benamingen die dit bergmassief heden ten dage nog aankleven, als ook zijn bijna mystieke wildromantische groteske vorm, zijn meer dan sprekende bewijzen van zijn beroemdheid als toverberg. We willen alleen maar enkele namen van zijn uitlopers en tussenliggende dalen vermelden, die er ons voldoende over zullen inlichten hoe deze berg er eens uitgezien moet hebben, maar er natuurlijk nooit zo uitgezien heeft.
Hoofdstuk 37: Bergen met beruchte namen - Jakob Lorber - Aarde en Maan
[7] De hoogste top heet de 'Hohe Stadl', dat wil zeggen een hoge plaats en een hoge woning waarin de heksen zomer en winter doorbrachten. Een zijtop van deze berg heet ook de 'Niedere Freiung' en een top die weer hoger dan deze ligt de 'Hohe Freiung'. Een Freiung is een plaats waar op de al eerder beschreven manier heel onschuldige mensen werden geworven om tovenaar te worden. Vlak onder deze beide freiungen is een tamelijk uitgestrekt plateau, waar de nieuw aangekomenen het toveren moesten leren. Deze plek heet nog heden 'Zaubrad' of , Zauberplatz'.
Hoofdstuk 37: Bergen met beruchte namen - Jakob Lorber - Aarde en Maan
[8] Boven deze Zauberplatz verheft zich meer naar het zuiden nog een ronde rotsachtige bergtop die de naam 'Ruhdnik' draagt; dat was de plaats waar nieuwe toverleerlingen zich konden ontspannen. Onder de Ruhdnik, meer zuidwaarts, lag een groot, vrij terrein, dat de naam 'Gerlize' draagt. Het woord , Gerlize' betekende in de toenmalige domme tovertaal zoveel als: een plaats van de meest uitgelaten vreugde en tegelijkertijd ook een plaats voor tovenarij; want nog heden ten dage bevinden zich in de rotswanden van de Hohen Stadl verschillende bronnen die precies om half twaalf een waterstraal naar buiten stoten; van deze bronnen is er nu nog maar één over, die de 'Halbzwölfbrunndl' heet.
Hoofdstuk 37: Bergen met beruchte namen - Jakob Lorber - Aarde en Maan
[1] In de streek Karintië, niet ver van de Drau, bevindt zich een berg met de naam 'Hohe Staff. Deze berg overziet met zijn top het Drauwdal bijna vanaf de grens van Tirol tot aan Klagenfurt toe, dat wil zeggen tot in de nabijheid van deze stad; aan zijn voet ligt aan de zuidelijke kant de zogenaamde 'Weise See'. Hij is 8000 voet hoog en vanaf de top kan iedereen die hem heeft bestegen van het meest betoverende uitzicht genieten. Hij was eens berucht, omdat hij volgens de sage de voornaamste verzamelplaats van heksenmeesters was - natuurlijk volgens de verhalen van de nog levende landlieden, die deze berg aan alle kanten bewonen. Zijn uitlopers hebben de naam van hun vroegere roem als toverberg behouden. Zo heet een noordwaarts gerichte uitloper de 'Goldeck', een noord-west gerichte de 'Siflitz', een naar het westen gerichte 'Barenbuck' en een naar het zuiden gekeerde het 'Silberne Grab'. De loodrechte rots vanaf de hoge top noemt men de 'Hohe Freiung' en een enigszins onder deze liggende wand de 'Unterfreiung', terwijl het zadel tussen de hoge en de lage Staff vaak 'Hexen' - en vaak ook 'Teufelsritt' heet. Zo loopt ook vanaf dit zadel een kale stenen kloof, die de 'Rutschbrett des Teufels' wordt genoemd. Nog een andere kloof die naar het westen loopt, heet het 'Wilde G'jad'. Deze en nog meerdere dergelijke benamingen, die zich hierbij aansluiten, zoals een 'Hexensprung', 'Teufelsritt', 'Wehrwolfsnest' en nog meer andere, laten heel duidelijk zien, welke roep deze berg eens heeft gehad. Maar afgezien van deze namen van de verschillende kanten van de berg, is de naam 'Staff alleen al voldoende om te begrijpen dat het een belangrijke toverberg was.
Hoofdstuk 37: Bergen met beruchte namen - Jakob Lorber - Aarde en Maan