22349 resultaten - Pagina 1407 van 1490
... 1395 - 1396 - 1397 - 1398 - 1399 - 1400 - 1401 - 1402 - 1403 - 1404 - 1405 - 1406 - 1407 - 1408 - 1409 - 1410 - 1411 - 1412 - 1413 - 1414 - 1415 - 1416 - 1417 - 1418 - 1419 - 1420 ...
[3] De nieuwe naam was en is nog steeds 'Landschnur'. Hiervan hebben later de Fransen die zich daar ophielden 'Landjour' gemaakt. Het woord 'Staff betekende in deze oude taal uit de bergen als het ware een gericht en 'Hochstaff een hoog gericht en wel daarom, omdat elke onbevoegde, die in de tovermysteriën van deze berg niet was ingewijd, dadelijk op de vreselijkste manier, natuurlijk door de heksenmeester, werd berecht als hij het waagde de berg te bestijgen tot daar waar de bebossing ophield; zo' n mens werd dan door onzichtbare handen beetgepakt en met de snelheid van de bliksem, zoals de sage luidt, op de hoogste bergtop neergezet. Daar werd hij door eveneens onzichtbare krachten vele uren lang op de meest pijnlijke en gruwelijke manier gekweld en met donderende stem werd hem te kennen gegeven, dat hij tot de heksenbond moest toetreden. Wilde hij dat niet, dan werd hij van het hoogste punt, dat daarom de 'Hohe Freiung' heette, op de 'Untere Freiung' geworpen, maar met zo'n magische kracht, dat hij niet werd gedood. Op de Untere Freiung kwamen de betoverende bekoorlijke Sylphiden hem dan met hun verleidelijke gestalten bedwelmen. Had hij zich dan aan hen overgegeven, dan werd hij plotseling weer op de Hohe Freiung gezet en daar in hun mysteriën ingewijd. Maar als hij zich niet door de bekoorlijkheden van deze Sylphiden wilde laten betoveren, dan kwam hij op de duivelsglijbaan en moest dan een afschuwelijke reis naar beneden in het dal maken, waarbij al zijn ledematen, kompleet, zoals men zegt, uit hun voegen gingen. Als hij echter tijdens de bekoringen van Sylphiden had laten zien, dat hij wel enigszins toegankelijk was geweest, dan werd hij op de gouden hoek gezet waar hij werd verblind door de enorme rijkdom die bestond uit massa's blank goud. En was dat dan ook nog niet genoeg, dan werd hij zuidwaarts gevoerd in de streek van het zilveren graf, naar een wondermooi feeëriek gedeelte van deze berg, dat deze nieuwaangekomene zo betoverde, dat het voor hem alleen nog maar mogelijk was zich volkomen bij deze heksenbond aan te sluiten.Hoofdstuk 37: Bergen met beruchte namen - Jakob Lorber - Aarde en Maan
[5] De verstandiger bergbewoners die vanwege de domheid van de dalbewoners niet zelden een schandelijk strafgericht moesten verdragen, wisten van al deze hekserij niets, maar kenden wel de geesten die deze berg aan alle kanten zo dicht bevolkten als geen andere berg. Waarom juist deze berg? De reden waarom zulke wezens de ene berg meer dan de andere in bezit nemen is verschillend; gedeeltelijk hangt dat af van de ligging en een bepaalde hoogte van de berg, gedeeltelijk van de inhoud van zo'n berg; meestal echter van een tamelijk vrije ligging waardoor een berg van de andere bergen aan alle kanten als het ware afgesneden is, opdat de geesten van andere bergen die vaak boosaardig zijn, deze geesten niet gemakkelijk bereiken kunnen en verwarring onder hen stichten. Zo'n berg wordt echter hoofdzakelijk door de boven beschreven geesten in bezit genomen, omdat hij tengevolge van zijn vrije plaats naar alle zijden een heerlijk vrij uitzicht heeft. Want al deze geesten hebben het vermogen, als ze het willen, de natuurlijke wereld te kunnen zien. Omdat ze ook voor het zogenaamde weermaken worden gebruikt en voortdurend een nauwlettend oog op de naburige berggeesten moeten houden, houden ze ook het meest van die bergen, waar ze door niets in hun waakzaamheid gehinderd kunnen worden. Aan zulke geesten worden weliswaar ook meer volkomen geesten toegevoegd, die hen beheersen en leiden, maar niettegenstaande dat wordt aan geen één geest zijn eigen individualiteit, zijn vrije werkzaamheid en het daarmee verbonden geluk ontnomen.
Hoofdstuk 37: Bergen met beruchte namen - Jakob Lorber - Aarde en Maan
[9] Nog zuidelijker verheft zich de tegenwoordige zo genoemde 'Hohe Truth', wiens naam met betrekking tot de vroegere betekenis niet nader kan worden omschreven. Boven deze Hohe Truth verrijst de zogenaamde 'Rote Wand' ook wel 'Blutwand' genoemd en hier zouden ooit door de duivels de afvalligen of verraders van de tovenarij tegenaan zijn geworpen.
Hoofdstuk 37: Bergen met beruchte namen - Jakob Lorber - Aarde en Maan
[11] Boven deze Dreihexenspitze verheft zich de tamelijk steile bergrug tot aan de Hohe Stadl toe, onder de naam ‘Hexenstieg', die - zoals al werd opgemerkt - zich tot aan de hoogste top uitstrekt, waarop zich de Stadl of de burcht van de heksenkoning bevond. Noordelijk, evenwijdig met de hoogste top, loopt een tien klafter lange en drie klafter brede rotskam. Deze draagt nu de naam 'Hohebrüstung', maar vroeger heette hij 'Hexentrui'. 'Trui' betekent zoveel als 'Trieb', drift; daar worden ze naar buiten gedreven de vrije lucht in en ze moesten de nevels, die uit de top opstegen, beetgrijpen. Die top heette 'Deuwwand' (in modern Duits vertaald 'Teufelswand').
Hoofdstuk 37: Bergen met beruchte namen - Jakob Lorber - Aarde en Maan
[14] Uit deze namen blijkt heel duidelijk hoe ontzettend beroemd dit bergmassief ooit geweest is. De naam 'Unholde' alleen al toont heel duidelijk het karakter van dit gebergte, zoals het eens bekend stond. Gedeeltelijk beheerste het Karintië, gedeeltelijk Tirol en ook een groot deel van Welschland.
Hoofdstuk 37: Bergen met beruchte namen - Jakob Lorber - Aarde en Maan
[15] Dat achter deze sagen weer niets anders steekt dan wat Ik nu al klaar helder en aanschouwelijk heb uiteengezet, is vanzelfsprekend.
Hoofdstuk 37: Bergen met beruchte namen - Jakob Lorber - Aarde en Maan
[16] Juist deze Hochstad is ook zo'n vrij gelegen berg en daarom een geliefde verblijfplaats van zulke vrij geworden natuurgeesten, die met de aan de voet van deze berg wonende boeren vaak in conflict kwamen. Dat aan de naam van deze berg en zijn uitlopers veel treurige hekseninquisitie geschiedenissen verbonden zijn, behoeft geen nadere verklaring; want aan de Drau is nog heden ten dage de terechtstellingsplaats van heksen van het oude landgoed Flaschberg te zien, wiens naam al een voldoende beschrijving in zich sluit van wat hier eens bedreven werd.
Hoofdstuk 37: Bergen met beruchte namen - Jakob Lorber - Aarde en Maan
[19] Nadat we nu, om het bestaan van geesten in onze tweede regio te verduidelijken, dit door deze verhalen voldoende uitvoerig hebben belicht, en we nu zien hoe het in deze tweede regio toegaat, willen we voor het volgende dadelijk in de eerste regio afdalen en zien hoe het daar op geestelijk gebied toegaat.
Hoofdstuk 37: Bergen met beruchte namen - Jakob Lorber - Aarde en Maan
[1] De eerste regio, die natuurlijk de onderste is, neemt juist die plaats in, waar de natuurlijke atmosferische lucht, waarin planten, dieren en mensen leven, rust op het aardoppervlak. In deze eerste regio is het geestelijke zo nauw met het natuurlijke verweven, dat een wijs man als volgt zou redeneren:
Hoofdstuk 38: De eerste, onderste luchtregio - Jakob Lorber - Aarde en Maan
[2] 'Ik vind in deze alleronderste luchtregio alleen maar iets geestelijks; alleen dat, wat ogenblikkelijk of langzamerhand door geestelijke werking wordt gefixeerd, ziet er in zijn formele verschijningsvorm natuurlijk uit; maar in de grond van de zaak is alles volkomen geestelijk'.
Hoofdstuk 38: De eerste, onderste luchtregio - Jakob Lorber - Aarde en Maan
[3] Waarom zegt men hier 'geestelijk' en niet gewoon 'geest'? Omdat in deze regio de geestelijke, dus ook de enkelvoudige specifieke intelligenties van de ziel, elkaar pas geleidelijk aan vastgrijpen, zich verenigen en elkaar in één gehele, volkomen geestelijke vorm weer kompleet als één wezen, dat zichzelf bewust is, moeten vinden.
Hoofdstuk 38: De eerste, onderste luchtregio - Jakob Lorber - Aarde en Maan
[5] Overal is er een bepaald centrum gegeven voor de complete vereniging van alle geestelijke specifica. Dit centrum is de eigenlijke stevig gevangen genomen oergeest of de liefdesvonk uit Mij. Deze trekt krachtig al datgene naar zich toe wat tot zijn wezen behoort; en al is dat nog zo verstrooid, dan zal het zich toch bij dat geestelijk centrum voegen waar het bij hoort en zal, al is het van een gelijke hoedanigheid, toch bij elk centrum andere eigenschappen verkrijgen.
Hoofdstuk 38: De eerste, onderste luchtregio - Jakob Lorber - Aarde en Maan
[7] Beschouw bijvoorbeeld de ontwikkeling van een mens of van meerdere mensen in een school. Honderd leerlingen hebben één en dezelfde meester, ze leren uit dezelfde boeken, ze leren allen volgens één voorbeeld schrijven en bekijk ze naderhand eens als mensen, die in deze school werden gevormd, dan zullen er geen twee dezelfde denkwijze hebben, niet twee hetzelfde schrift en dergelijke verschillen meer! En toch was de geestelijke specifieke stof voor de vorming gelijk; maar elke geest van deze scholieren heeft uit deze onderwijzerskost zijn eigen specificum precies uitgezocht, zonder dat voor dit doel de leraar er dan ook maar het minste toe heeft bijgedragen.
Hoofdstuk 38: De eerste, onderste luchtregio - Jakob Lorber - Aarde en Maan
[8] Uit deze voorbeelden zien we heel duidelijk hoe elk geestelijk centrum uit de oneindige veelheid van intelligentie specifica heel precies datgene weet uit te zoeken, wat specifiek bij hem hoort. Zo vindt ook het in elke zaadkorrel aanwezige centrale zielespecificum in hetzelfde water, dezelfde lucht, dezelfde aarde, in het hetzelfde licht precies datgene, wat tot zijn wezen behoort en trekt dat tot zich.
Hoofdstuk 38: De eerste, onderste luchtregio - Jakob Lorber - Aarde en Maan
[10] Het woord is een heel treffend voorbeeld ter verduidelijking van deze zaak.
Hoofdstuk 38: De eerste, onderste luchtregio - Jakob Lorber - Aarde en Maan