22349 resultaten - Pagina 1454 van 1490
... 1442 - 1443 - 1444 - 1445 - 1446 - 1447 - 1448 - 1449 - 1450 - 1451 - 1452 - 1453 - 1454 - 1455 - 1456 - 1457 - 1458 - 1459 - 1460 - 1461 - 1462 - 1463 - 1464 - 1465 - 1466 - 1467 ...
[2] Wat kan echter wel de oorzaak van deze drang zijn?Hoofdstuk 35: Hoe de bestijging van een berg de geest opwekt - Jakob Lorber - Geheimen der natuur
[4] Gelijke dingen trekken elkaar aan. De geest trekt de geest aan, zoals de materie de materie en het vlees het vlees. Als een mens een berg wil bestijgen, dan gaat door dit voornemen een wilsimpuls omhoog in de hoge geestessferen. Daardoor worden de geesten van zo'n voornemen op de hoogte gesteld, dat die mens hun sfeer wil naderen. Nu wordt door de geesten weldra een impuls teruggezonden. De geest die in die mens nog zwak is en slaapt, wordt door de geesten op deze manier geestelijk magnetisch gewekt, weliswaar niet blijvend, maar alleen voor kortere of langere tijd.
Hoofdstuk 35: Hoe de bestijging van een berg de geest opwekt - Jakob Lorber - Geheimen der natuur
[1] Bovendien is een gletscherberg als de Grossglockner een voortdurende liefdeprediker en wijsheidsprofeet. Hoe kan men een berg echter liefde en wijsheid horen prediken? Er bestaat op de hele wereld niets eenvoudigers dan deze tweevoudige stem van de bergen te verstaan. De berg is de woonplaats van de vredesgeesten die daar weldra als de weldadige bemiddelaars optreden, zodra een of andere onenigheid ontstaat. Vanaf het ogenblik dat mensen die eerst hevig met elkaar twistten samen een berg bestijgen, worden hun gemoederen steeds levendiger en wekken daardoor steeds sterker het gevoel van liefde op. Als deze mensen dan de hoogte hebben bereikt is het,gevoel van toegenegenheid bij beiden al zo sterk geworden, dat ze vaak niet meer in staat zijn zich langer onvriendelijk tegenover elkaar te gedragen. Zijn de gemoederen harder, dan maken de geesten het deze twee mensen soms zo moei lijk, dat ze schijnbaar in dodelijk gevaar komen te verkeren. Deze toestand voert dan vaak tot wederzijdse ondersteuning en langdurige vijandschappen worden daardoor vaak plotseling in hechte vriendschap veranderd.
Hoofdstuk 36: De bergen als liefde en wijsheidspredikers - Jakob Lorber - Geheimen der natuur
[6] Zie, nu bestijgt een ander mens de berg, één die niets zozeer ter harte gaat als goud en zilver. Aan deze mens geven de bergen een uitstekend onderricht, ze zeggen: 'Jij dwaze mens, hoever en diep ben je gevallen. Kijk, wat jij zo liefhebt is alleen maar ons afval. Hoeveel heerlijke planten groeien niet op onze weiden en voeden de dieren. Hoeveel duizenden van de mooiste bomen groeien op ons en geven je hout voor allerlei nuttige dingen. Tel de kristalheldere bronnen eens, die wij laten ontspringen en waarmee we de vlakten en dalen zegenen! Hoe vaak zie je niet onze top in wolken gehuld en verschrikkelijke stormen eromheen woeden! Dat nemen we op ons, opdat de door ons gezegende dalen en vlakten van grote verwoestingen verschoond blijven. Jaar in jaar uit zie je onze top ondersneeuwen ijs bedolven. Daarom trekken we zoveel vorst naar ons toe, opdat de dalen en vlakten zich verheugen zullen in de levende warmte. Houd daarom op met je dwaasheid en woel in de toekomst niet meer in onze ingewanden, maar loop liever op onze weiden en hoogten rond en wees daarvan verzekerd: een plant, een druppel uit één van onze bronnen en een blik naar de dalen in de wijde omtrek waar je almachtige Vader en Schepper zijn werken verricht, zal je onuitsprekelijk meer van nut zijn dan het leeghalen van het binnenste van de berg!'
Hoofdstuk 36: De bergen als liefde en wijsheidspredikers - Jakob Lorber - Geheimen der natuur
[1] Wat kun je verder nog leren van de bergen? Elk onbevangen mens die de bergen bestijgt kan in zijn gevoel heel duidelijk deze woorden horen: 'Kijk naar ons, jij pelgrim op aarde, hoe vrij en onafhankelijk wij vanaf onze hoge top in de wijde verte de scheppingen van God aanschouwen! Vrije lucht waait ons om het voorhoofd en de stralen van de zon worden op onze hoge ruggen zacht gebroken. Daarom ben jij, wandelaar, op onze hoogten volkomen thuis!'
Hoofdstuk 37: De sterking van het gemoed in de bergwereld - Jakob Lorber - Geheimen der natuur
[3] Het is van nog veel groter nut voor de geest, omdat die hier gesterkt wordt vanuit zijn oorspronkelijk vaderland. En nog een andere troost ontvangt hij daar. Vraag het maar aan de bergen en weldra zullen ze je spoedig laten voelen: wat je binnenste je -weliswaar nog wat onduidelijk -zegt, is volle waarheid. Want hier ben je werkelijk thuis en wel in de kring van je vele voorouders, die in deze geestelijke regio allang zalig zijn!
Hoofdstuk 37: De sterking van het gemoed in de bergwereld - Jakob Lorber - Geheimen der natuur
[1] Wat prediken de bergen nog meer? Dat zullen we uit een eenvoudige en korte geschiedenis Ieren: Een vrome man liep allang met de gedachte rond of het niet mogelijk zou zijn dat hij Mij -al was het maarvoor een ogenblik -zou kunnen zien. En hij bedacht wat hij allemaal zou doen om deze genade deelachtig te worden. Onze oude vrome man wist heel goed, dat de mens in zijn leven op aarde niet waardig is zulke genade te ontvangen. Maar aan de andere kant was zijn verlangen weer te sterk om aan deze overweging gehoor te geven. Daarom besloot hij op een tamelijk hoge berg in de nabijheid een plaats uit te zoeken om daar, zo vaak als de tijd en de omstandigheden dat toelieten, aanhoudend te bidden. Opdat hij echter de plaats elke keer zou kunnen terugvinden maakte hij een kruis en zette dat daar neer. Daarna beloofde hij Mij plechtig dat hij op deze plaats niet eerder met bidden zou ophouden, tot Ik zijn gebed zou verhoren.
Hoofdstuk 38: De bergen als plaatsen van goddelijke openbaring - Jakob Lorber - Geheimen der natuur
[2] Hij deed zoals hij had besloten. Drie jaar lang ging onze man naar deze plaats om daar vaak urenlang innig tot Mij te bidden, opdat Ik zijn gebed zou verhoren.
Hoofdstuk 38: De bergen als plaatsen van goddelijke openbaring - Jakob Lorber - Geheimen der natuur
[5] Op een dag dacht hij er steeds weer aan wat hij nu doen moest: of de raad van de geesten volgen of trouw blijven aan datgene, waartoe zijn gevoel hem zo sterk dreef. Eindelijk toch won het gevoel het van alle geesten en hij zei bij zichzelf: Het zij zo. Ik ben een zondaar zolang ik dit lichaam bezit. Maar wat kan een zondaar doen als zijn geest in hevig verlangen ontvlamt om Diegene te zien die hem schiep om eeuwig te leven? En daarom wil ik mijn eerste voornemen trouw blijven. Mijn liefde voor God zal niet minder worden. Ik kan niet buiten deze liefde!
Hoofdstuk 38: De bergen als plaatsen van goddelijke openbaring - Jakob Lorber - Geheimen der natuur
[6] Onze oude man ging steeds weer naar die plaats en bad daar nog vuriger. Toen er bijna drie jaar verstreken waren, kwam een ander goed uitziend, maar toch armelijk mens en sprak onze biddende man als volgt aan: 'Beste man, wat doe je hier zo hoog op deze berg? Weet je dan niet dat je alleen in bedehuizen goed tot de Heer kunt bidden? Jij bidt alleen maar op deze berg'.
Hoofdstuk 38: De bergen als plaatsen van goddelijke openbaring - Jakob Lorber - Geheimen der natuur
[7] Onze biddende man antwoordde: 'Goede vriend, ik beken je openlijk dat ik nog nooit in een bedehuis heb kunnen bidden, maar wel op deze mij heilig voorkomende berg. Als ik hier om me heen kijk, het gras, de bossen en boven mij de wijde, vrije hemel, zegt mijn gevoel mij dat deze pracht van de grote, natuurlijke Godstempel God zeker welgevalliger is dan al het houtsnijwerk waarmee een bedehuis is versierd!'
Hoofdstuk 38: De bergen als plaatsen van goddelijke openbaring - Jakob Lorber - Geheimen der natuur
[9] Over deze vraag was onze biddende man een weinig verbaasd, maar al snel bedacht hij zich en zei: 'Kijk, veel mensen bidden voor hun gezondheid, veel ook om een vermogen of iets anders. Mij is maar aan één ding iets gelegen en dat is de Heer, mijn God. En Die wil ik graag tenminste één keer in mijn aardse leven zien. Dan heb ik meer dan wat aarde en hemel kunnen bieden. Daarom wil ik ook liever sterven dan dat ik van mijn voornemen afzie!'
Hoofdstuk 38: De bergen als plaatsen van goddelijke openbaring - Jakob Lorber - Geheimen der natuur
[11] Na deze vraag was onze man nog verbaasder en zei eindelijk tegen de vreemde: 'Mijn lieve vriend, ik moet je bekennen, dat ik me daarvan eigenlijk geen bepaalde voorstelling kan maken! Mijn mening over het beeld waarin God zal verschijnen is zo onduidelijk, dat ik niet weet of God er ongeveer zo uitziet als een mens, of dat God uit drie mensen bestaat, die er dan ongeveer net zo zullen moeten uitzien alsof ze samen maar één lichaam hadden. Of is het wezenlijk beeld van God een oneindig Licht, waarin deze drie Goddelijke personen zweven en werken?'
Hoofdstuk 38: De bergen als plaatsen van goddelijke openbaring - Jakob Lorber - Geheimen der natuur
[4] De goede geesten leerden hem, dat zijn wens wel wat onbescheiden was. Ze voegden erbij dat het toch al een grote genade voor hem was, dat Ik hem het oog van de geest had geopend, zodat hij zijn geestelijke broeders kon zien en met hen kon spreken. Maar dit onderricht had weinig resultaat, want hij zei daarop: 'Lieve broeders en vrienden van mijn en uw Heer! Ik kan u voor eens en altijd niets anders zeggen dan: Als ik Hem alleen maar mag zien, kan de hele wereld en de hele hemel mij niets meer schelen. Je mag praten zoveel je wilt, je kunt me nooit van mijn voornemen afbrengen. Want Degene die ik boven alles liefheb, wil en moet ik zien!' Steeds als deze goede geesten deze uitspraak hoorden, prezen ze hem vanwege zijn grote liefde voor Mij. Maar toch bleven ze een tijdlang uit zijn nabijheid, zodat hij niets anders zag dan wat hij met zijn lichamelijke ogen kon zien. Hij geraakte daardoor in de mening, dat zijn verlangen toch misschien zondig was, omdat de geesten hem hadden verlaten.
Hoofdstuk 38: De bergen als plaatsen van goddelijke openbaring - Jakob Lorber - Geheimen der natuur
[14] Na deze woorden verdween de hoge vreemdeling en onze oude man weende, loofde en prees de Heer de hele nacht door en bezocht de berg nu nog meer dan vroeger. Kijk, ook zulke gebeurtenissen vertellen de bergen je!
Hoofdstuk 38: De bergen als plaatsen van goddelijke openbaring - Jakob Lorber - Geheimen der natuur