16638 resultaten - Pagina 185 van 1110
... 173 - 174 - 175 - 176 - 177 - 178 - 179 - 180 - 181 - 182 - 183 - 184 - 185 - 186 - 187 - 188 - 189 - 190 - 191 - 192 - 193 - 194 - 195 - 196 - 197 - 198 ...
[9] Omdat de kerngedachten tevens de meeste voedingstof bezitten, dringen de legere, arme en nog hongerige gedachten zich tegen de rijke aan om van hun overvloed iets te krijgen voor het stillen van hun honger. En daarom doet zich het verschijnsel aan jullie voor, dat de buitenste vurige langtongen steeds dichter bij het centrum trachten te komen en dan eindelijk meer en meer tot rust schijnen te komen, hoewel hun streven er nog altijd op gericht is het centrum zo dicht mogelijk te naderen teneinde daarvan des te meer voedingsstof in zich op te nemen.Hoofdstuk 119: Raphaël toont het scheppen van organische wezens. - Jakob Lorber - Het Grote Johannes Evangelie (deel 4)
[10] Jullie zien hier dus een klomp die voor het grootste deel nog erg hongerig is en nu alleen maar uitziet naar voldoende voedsel voor zichzelf. Hij lijkt op een kogelpoliep uit de zee, die met zijn ontelbare zuigmondjes voortdurend het voedsel dat hem bevalt uit het zeeslijk zuigt, tot hij door oververzadiging tenslotte uitwassen begint te krijgen waarmee hij dan verder om zich heen kan grijpen en zich zo nu en dan ook reeds van zijn plaats kan verwijderen. Deze vreetarmen maken dat hij ook een meer eigen en bepaalde vorm krijgt en al heel veel verschillen vertoont met zijn oorspronkelijke kogelvorm.
Hoofdstuk 119: Raphaël toont het scheppen van organische wezens. - Jakob Lorber - Het Grote Johannes Evangelie (deel 4)
[11] Bij mijn uitleg van het eerste oerbegin van een wezen en zijn vorm verwonderen jullie je wel heimelijk dat deze alleen maar zo en nooit of te nimmer anders kan zijn; maar kijk zelf dan eens naar de uiterlijke natuur van de dingen, dan zullen jullie zonder enige moeite gauw genoeg hetzelfde ontdekken!
Hoofdstuk 119: Raphaël toont het scheppen van organische wezens. - Jakob Lorber - Het Grote Johannes Evangelie (deel 4)
[14] Vervolgens gaat de hen op het ei zitten en verwarmt het gedurende enige tijd. Wat een veranderingen treden er dan in het ei op! In het eigeel ontstaat beweging en ordening, de juiste gedachten (vurige langtongen) vinden elkaar en verbinden zich en lokken degenen die het meest aan hen verwant zijn naar zich toe. Die verbinden zich weer ten dele met de eerste en nog meer met elkaar en lokken meteen weer de hun meest verwante buitenste, dat wil zeggen lichtere, naar zich toe. In korte tijd zullen jullie reeds het hart, de kop, de ogen., de ingewanden, poten, vleugels en de donsveertjes van het komende kuiken ontdekken. Als het wezen eenmaal zo ver gegroeid is, trekken de geordende delen het hun gelijksoortige uit de voorhanden stof steeds meer naar zich toe en krijgen zienderogen steeds meer vorm.
Hoofdstuk 119: Raphaël toont het scheppen van organische wezens. - Jakob Lorber - Het Grote Johannes Evangelie (deel 4)
[17] En wij zien dan een volgroeide, vruchtbare hen voor ons, die nu wederom het vermogen heeft ten dele uit de lucht, ten dele uit het water en voor het grootste deel uit de voor haar geschikte organische voeding, die reeds zieledelen bevat, de haar voedende, specifieke zieledeeltjes in zich op te nemen. De geestelijke gebruikt zij voor de verdere ontwikkeling van haar levensziel en de grovere zowel voor het in stand houden van haar organisme: als ook voor het scheppen van het prille begin van nieuwe eiklompjes, waaruit na het ordelijke verloop van wat jullie nu beschreven is weer een haan of een hen tevoorschijn komt.
Hoofdstuk 119: Raphaël toont het scheppen van organische wezens. - Jakob Lorber - Het Grote Johannes Evangelie (deel 4)
[9] RAPHAËL zegt: "Laat dat er buiten, dat was nodig om jullie iets te leren! Deze ezelin hier heeft een geheel andere betekenis, zij is het symbool van de ware deemoed dat jullie allen nodig hebben. Als jullie overhaast te werk gaan met oordelen en besluiten, overkomt het jullie mensen op de wereld bij jullie ondernemingen ook dat het uiteindelijke gevolg gewoonlijk een ezel, of op z'n minst een behoorlijk stuk daarvan is. Hier ging het er om jullie snel de ontwikkeling van een schepsel vanaf het oerbegin te laten zien, en door die overhaasting kwam er dan ook een ezelin te voorschijn -, als jullie nu toch iets grappigs aan het geheel willen zien.
Hoofdstuk 120: De verwekking bij het dier en bij de mens. - Jakob Lorber - Het Grote Johannes Evangelie (deel 4)
[11] Maar nu houden we hierover op; het is voldoende dat jullie thans gezien hebben hoe uit oerlevensgeesten (Gods specifieke gedachten) zonder moeder een natuurlijk wezen ontstaat, zoals vanaf het oerbegin. Als jullie dat echter nog willen, kan ik ook ogenblikkelijk andere wezens maken!"
Hoofdstuk 120: De verwekking bij het dier en bij de mens. - Jakob Lorber - Het Grote Johannes Evangelie (deel 4)
[13] RAPHAËL zegt: "Nu goed dan, luister dan nog wat verder naar mij! Ik heb jullie nu de verwekking en het ontstaan laten zien van wezens, ongeacht hun aard. Een keer in een reeds bestaand moederlichaam en hier nu een zonder moederlichaam, zoals gebruikelijk is op iedere nieuwe planeet of ook op een willekeurig nieuw ontstaan eiland op een reeds oude planeet, hetgeen van tijd tot tijd nog steeds voorkomt.
Hoofdstuk 120: De verwekking bij het dier en bij de mens. - Jakob Lorber - Het Grote Johannes Evangelie (deel 4)
[14] Maar jullie mogen dit voorbeeld niet toepassen op de wording en verwekking van mensen, met name niet op deze aarde; hoewel er veelovereenkomsten zijn, is de basis toch een heel andere!
Hoofdstuk 120: De verwekking bij het dier en bij de mens. - Jakob Lorber - Het Grote Johannes Evangelie (deel 4)
[20] Begrijpen jullie nu zo'n beetje het beeld van de geheimzinnige Jacobsladder? - Tot zover ga ik, het verdere behandelt de Heer Zelf met jullie!"
Hoofdstuk 120: De verwekking bij het dier en bij de mens. - Jakob Lorber - Het Grote Johannes Evangelie (deel 4)
[4] Kijk, daar hebben we juist zo'n levensklompje van een moeder duidelijk zichtbaar voor ons! Zie eens hoe het tijdens mijn uitleg aan jullie al helemaal tot rust is gekomen! Als ik het nu zo zou laten, zou het door zijn streven naar rust steeds meer ineenschrompelen, omdat zijn delen steeds meer naar het centrum zouden trekken, dat helemaal zouden leegzuigen en tenslotte samen daarmee zouden moeten verschrompelen. Want zulke levensgeesten zijn in zekere zin net zo schuwen angstig als kleine kinderen en nemen als zij zich eenmaal, zoals je hier ziet, verpopt hebben, van buiten af geen voedsel meer tot zich, maar zuigen steeds maar door aan hun moedercentrum, en zijn daarom gedoemd tot een klompje ter grootte van een stip ineen te schrompelen. Maar nu zullen wij krachtige en dus manlijke, altijd beweeglijke oerlevensgeesten hierheen halen en deze vrouwelijk trage klomp constant door hen laten bestrijken, en dan zullen jullie zien welke uitwerking dat in deze vrouwelijke klomp teweeg zal brengen.
Hoofdstuk 120: De verwekking bij het dier en bij de mens. - Jakob Lorber - Het Grote Johannes Evangelie (deel 4)
[7] Door deze actie en strijd krijgen alle levensdelen al maar meer behoefte aan voedsel en door de manlijke wordt dit ook in toenemende mate naar hen toe geleid. De zich steeds meer ordenende, buitenste levensgeesten beginnen ter wille van de voeding vertrouwelijker om te gaan met de hen activerende, mannelijke geesten, de oude angst en vrees verdwijnt en dat deelt zich ook mee aan de binnenste geesten. Alles begint zich vrijer te bewegen en daaruit volgt de voltooiing van het wezen, dat nu heel snel zo ver gegroeid is dat jullie, kinderen van de Heer, reeds kunnen vaststellen welke diersoort daaruit te voorschijn zal komen. Kijk, er groeit een sterke ezelin uit en de Heer wil dat zij blijft bestaan en niet weer verdwijnt!"
Hoofdstuk 120: De verwekking bij het dier en bij de mens. - Jakob Lorber - Het Grote Johannes Evangelie (deel 4)
[16] Zolang de zenuwen van het lichamelijke kind nog niet helemaal gevormd en in werking getreden zijn, werkt de ziel zelfbewust heel ijverig door en richt het lichaam naar haar behoeften in; zijn de zenuwen echter allemaal gevormd en gaat hun zich steeds meer ontwikkelende geest geheel volgens de voorschriften werken, dan gaat de ziel geleidelijk aan rusten en slaapt tenslotte in de omgeving van de nieren helemaal in. Zij weet nu niets van zichzelf en vegeteert slechts, zonder enige herinnering aan een vroegere, zuiver natuurlijke toestand. Pas enige maanden na de geboorte begint zij meer en meer te ontwaken, wat goed waargenomen kan worden aan het minder worden van de behoefte aan slaap; maar eer zij tot enig bewustzijn komt, is toch wel meer tijd nodig. Pas als een kind leert spreken, komt ook een echt bewustzijn in de ziel, echter zonder herinneringen aan vroeger; want die zou men bij de hogere, verdere ontwikkeling van de ziel beslist niet kunnen gebruiken.
Hoofdstuk 120: De verwekking bij het dier en bij de mens. - Jakob Lorber - Het Grote Johannes Evangelie (deel 4)
[8] Overigens wordt jullie allen dit niet ter navolging getoond maar alleen om God in Mij volledig te leren kennen, teneinde dan des te vastberadener dat te doen wat Ik, als de Schepper van al het leven, jullie terwille van het vervolmaken van het leven heb geleerd en toevertrouwd.
Hoofdstuk 121: Waarom de Heer deze onthullingen doet. - Jakob Lorber - Het Grote Johannes Evangelie (deel 4)
[9] Jullie moeten daardoor eerst geestelijk wedergeboren worden, want anders kan Mijn wil niet metterdaad in jullie wortelen. Als jullie je maar eenmaal met je wil in zoverre Mijn wil eigen maakt dat je vrijwillig je daden ondergeschikt maakt aan Mijn wil en goed oefent om Mijn door jullie erkende wil volkomen de opperheerschappij in je te geven, dan wordt daardoor Mijn geest overvloedig levend in je en zal deze weldra je hele wezen doordringen.
Hoofdstuk 121: Waarom de Heer deze onthullingen doet. - Jakob Lorber - Het Grote Johannes Evangelie (deel 4)