3216 resultaten - Pagina 199 van 215
... 187 - 188 - 189 - 190 - 191 - 192 - 193 - 194 - 195 - 196 - 197 - 198 - 199 - 200 - 201 - 202 - 203 - 204 - 205 - 206 - 207 - 208 - 209 - 210 - 211 - 212 ...
[3] Om te begrijpen hoe en waarom dit diertje leeft, zal het nodig zijn eerst een algemene blik op het leven zelf te werpen. Dit leven is zo geaard, en is zo absoluut volmaakt, dat het in zijn ware sfeer nooit door een geschapen wezen kan worden begrepen, want het is een heilig, eeuwig en oneindig leven.Hoofdstuk 21: De vlieg als verzamelpunt van het leven - Jakob Lorber - Geheimen der natuur
[5] In het centrum is alle levende kracht van de gehele oneindigheid verenigd en gaat vandaar weer in de hele oneindigheid uit. Opdat deze levende kracht zich niet te zeer verspreidt en daardoor in zichzelf zou verzwakken, heeft zij in de eindeloze ruimte talloos vele verzamelpunten van leven geschapen, waarin het leven zichzelf opvangt en vervolgens weer terugkeert tot zijn oereeuwige centrale woonplaats.
Hoofdstuk 21: De vlieg als verzamelpunt van het leven - Jakob Lorber - Geheimen der natuur
[5] Diep in het binnenste van de aarde bevinden zich tellurgische ingewandsorganen. Daar zijn in alle delen van de aarde, tot aan het middelpunt toe, massa 's eens gevallen geesten verbannen, die een zekere tijd is gegeven, totdat ze weer in het leven worden geroepen. Wordt nu op aarde een mensengeslacht te zinnelijk en materieel, dan treden hun geesten na de dood van hun lichaam weer in de diepte van de aarde terug en blijven daar geketend zoals tevoren, voordat ze geboren werden. Als dat lang duurt, dan wordt zo'n punt in het binnenste der aarde zo langzamerhand overladen. Deze geesten beginnen dan in hun boze begeerten te dringen, tegen elkaar aan te wrijven en te ontvlammen. Daardoor worden ook de geesten die nog nooit in een lichaam werden geboren* (* Natuurgeesten.) uit de toestand van rust opgewekt. Ze breken hun kleine kerker met geweld open en stormen in hun opwinding met machtige vuurzuilen op de andere geesten toe om ze te vernietigen. Daardoor ontvlammen de weer teruggevallen geesten nog meer, want ze denken dat zo'n vuur het zogenaamde vuur van de hel is en een straf van God en dan ontvlammen ze in woede tegen Mij en willen Mij, alle engelen en de hemel verwoesten en vernietigen.
Hoofdstuk 9: Aardbevingen en hun oorzaken - Jakob Lorber - Geheimen der natuur
[23] Dat dit zo is kan men zien aan een liefhebbend paar. Deze drukken zich zo lang en dicht tegen elkaar als mogelijk is en zou er tussen hen geen materie als huid, vlees en beenderen zijn, dan zouden die twee geliefden zich tot één punt verenigen; en als geliefden geestelijk geheel aan elkaar gelijk zouden zijn, zou die eenwording streven naar nog grotere intimiteit. Daarom zijn door Mij wijze grenzen gesteld in alles en iedereen, opdat ondanks alle liefde toch de ene individualiteit zich nooit teveel met de ander zal verstrengelen -en deze grenzen zijn de afstotende krachten in alles en iedereen. Daarom worden zelfs bij de engelen in de meest deemoedige hoogste hemel der onschuld in hun grote liefde wisselingen van toestand toegelaten, om hun individualiteit constant te behouden; zij hebben geestelijk een gesteldheid, die overeenkomt met ontspanning en moe worden na een geslachtsdaad. En zou dit alles niet volgens Mijn eeuwige orde zo zijn gesteld, dan zou tenslotte alle vlees en alle geest te gronde gaan; want de liefde op zichzelf zou geen doel en geen maat hebben. Dit alles zat pas bij latere onthullingen van de geestelijke wereld, de hemel en de hel volkomen duidelijk en helder worden getoond, namelijk wanneer allen reeds dieper in zichzelf zullen zijn gedrongen, dat wil zeggen: tot in het centrum van hun leven uit Mij.
Hoofdstuk 12: De zuidpool - Jakob Lorber - Geheimen der natuur
[7] En Ik zeg daarop: Dit is natuurlijk onmogelijk, zolang Hij in Zichzelf verblijft en geen schepsels uit Zich wil scheppen en vormen. Wanneer Hij tengevolge van Zijn oneindige liefde sinds eeuwigheden schepsels van de meest uiteenlopende soort heeft geschapen -vanaf de meest volmaakte geest tot aan de onbeduidendste atoomachtige diertjes toe -en aan die talloze wezens het leven gaf, ieder naar zijn aard, door welk leven heeft de Schepper dan wel deze talloze wezens bezield, bezielt Hij ze nu nog en zal Hij ze eeuwig beziel en? !
Hoofdstuk 21: De vlieg als verzamelpunt van het leven - Jakob Lorber - Geheimen der natuur
[9] Het is begrijpelijk dat het zo eindeloos gedeelde atoom niet meer die kracht kan hebben, welke het voor de deling had. Nu zal men vragen: 'Als dat zo is, had dan de Schepper er niet beter aan gedaan, als Hij nooit iets had geschapen?'
Hoofdstuk 21: De vlieg als verzamelpunt van het leven - Jakob Lorber - Geheimen der natuur
[3] Om daar nog beter een voorstelling van te kunnen maken, zullen we onze blikken nog op twee grote dingen richten: namelijk op een groot mens, die 'Wereld heet, en op een ander groot mens, die' Hemel, heet.
Hoofdstuk 26: De vlieg als symbool van de deemoed - Jakob Lorber - Geheimen der natuur
[6] Nu wenden we onze blik naar de hemelmens, tegenover wiens grootte de grote wereldmens zich net zo verhoudt als een triljoenste deel van een atoom tot de grootte van de genoemde wereldmens. De hemel is in zijn menselijk aanzien zo groot, dat de talloze miljarden hulsglobes waaruit de grote wereldmens bestaat, gemakkelijk in de buis van een haartje op zij n lichaam plaats zouden kunnen nemen en daarbij nog al hun bewegingen daarin zouden kunnen maken, zonder ooit de wanden van dit haartje te raken!
Hoofdstuk 26: De vlieg als symbool van de deemoed - Jakob Lorber - Geheimen der natuur
[16] Voorwaar, Ik zeg u: Wie zo'n innerlijk woord hoort door het vermanende geweten of als hoorbaar woord uit de mond van een gewekt mens, en het met kinderlijk eenvoudige gezindheid gelooft, en dan niet alleen maar een hoorder van het Woord blijft, maar er ook naar handelt: tot die zeg Ik: horen en zien zal niemand in de hemel brengen, maar alleen de daad!
Hoofdstuk 26: De vlieg als symbool van de deemoed - Jakob Lorber - Geheimen der natuur
[3] Waar zich ook maar materie heeft gevormd, moet ook noodzakelijkerwijs het geestelijke aanwezig zijn. Want als de materie een erbarmen is, kan ze als een middel tot verlossing niet voor zichzelf bestaan, maar wel voor een hogere potentie, waar deze erbarming op gericht is. Waar houdt deze hogere potentie zich op? Het is duidelijk dat een armenhuis en de armen zelf steeds samenzijn. Netzo zal het ook met de materie en met de geestelijke potenties zijn dat ze elkaar beetgrijpen en dat de één de inhoud is van de ander. En hoe prachtiger en uitstekender materie je ergens aantreft, voor des te hogere geestelijke potenties is die ook geschapen.
Hoofdstuk 31: Wezen en oorzaak van het gletscher licht - Jakob Lorber - Geheimen der natuur
[12] Op die vlakten, die met eeuwige sneeuwen ijs zijn bedekt, begint al de eerste zalige regio van de voleindigde geesten, daar komen de hemel en de aarde zichtbaar tot elkaar: want de aardse kou betekent het totale gebrek aan eigenliefde en daardoor de hoogste graad van nuttige werken van natuurlijk standpunt uit bekeken, d. w .z. bezien van het geestelijke, dat in het natuurlijke overgaat.
Hoofdstuk 33: Weg ter verdeemoediging van de natuurgeesten - Jakob Lorber - Geheimen der natuur
[13] Wie dus ooit op zo'n berghoogte heeft vertoefd, die heeft ook de onderste regio van de hemel met zijn lichamelijke ogen aanschouwd.
Hoofdstuk 33: Weg ter verdeemoediging van de natuurgeesten - Jakob Lorber - Geheimen der natuur
[15] Die plaats op aarde, waar de menselijke hebzucht en eigenliefde geen grensstenen meer zet en geen vernietigende processen over het mijn en dijn voert, zal toch zeker wel het dichtst bij de hemel zijn. Je kunt proberen een groot gletscher ijsveld als je eigendom te beschouwen, je kunt je gewoon op de ijsbodem gaan vestigen en niemand zal je hem betwisten.
Hoofdstuk 33: Weg ter verdeemoediging van de natuurgeesten - Jakob Lorber - Geheimen der natuur
[16] Je zult dit nu gemakkelijk kunnen begrijpen: als de aarde op natuurlijke wijze met de hemel in verbinding zou staan, dan was het wel met het leven en bestaan van de hele planeet gedaan.
Hoofdstuk 33: Weg ter verdeemoediging van de natuurgeesten - Jakob Lorber - Geheimen der natuur
[17] Kan de hemel de aarde, die zo vaak door de snode hebzucht wordt ontheiligd, wel ooit ergens aanraken? Daarom zijn zulke aanrakingspunten slechts daar mogelijk, waar de aarde geheel vrij is van alle afgunst. Daarom is dan ook onze Grossglockner bij uitstek zo'n aanrakingspunt. En als een of ander mens op zijn hoogste tinnen iets zou willen oprichten dat wereldse winst opbrengt, dan zou er door de reine geesten dadelijk voor gezorgd worden, dat zulke inrichtingen in korte tijd zouden verdwijnen. Zo wordt een dergelijke plaats door zijn geesten zuiver gehouden.
Hoofdstuk 33: Weg ter verdeemoediging van de natuurgeesten - Jakob Lorber - Geheimen der natuur