Boeken lezen en zoeken

Tekst:   Boek:Hfs:

4159 resultaten - Pagina 266 van 278

...  253 - 254 - 255 - 256 - 257 - 258 - 259 - 260 - 261 - 262 - 263 - 264 - 265 - 266 - 267 - 268 - 269 - 270 - 271 - 272 - 273 - 274 - 275 - 276 - 277 - 278
[16] We hebben nu enkele van de belangrijkste werkingen van de aardemilt opgenoemd en wel om dit belangrijke ingewandsorgaan grondig en met waardering te kunnen begrijpen; om haar betekenis echter nog dieper tot ons te laten doordringen, zullen we ons persoonlijk in dit orgaan van de aarde begeven, om daar een kleine doelmatige excursie te maken en na te gaan hoe deze aardemilt is opgebouwd en waar ze haar vuur en de brandstof vandaan haalt.
Hoofdstuk 9: De milt van de aarde - Jakob Lorber - Aarde en Maan
[14] Op deze manier hebben we dit orgaan, zo precies als het in het kort maar mogelijk is, leren kennen en zullen ons hierna naar een ander orgaan van de aarde begeven.
Hoofdstuk 10: De opbouw van de milt en de vorming van het bloed - Jakob Lorber - Aarde en Maan
[2] Mens en dier eten spijzen die evenveel dodelijk gif bevatten als leven verwekkende voedingsstoffen. Dientengevolge zou elk mens evenals elk dier na de genoten maaltijd sterven, als zich in het lichaam geen orgaan bevond, dat al deze giftige stoffen, hoofdzakelijk koolstof en blauwzuur, begerig naar zich toetrok, ze gedeeltelijk in een speciaal reservoir verzamelde en deels door de urineleider afvoerde. Dit nuttige orgaan is nu juist de lever. Haar bouw lijkt veel op die van de milt wat betreft de innerlijke constructie, maar de vorm lijkt meer op die van de longen.
Hoofdstuk 11: De lever van de aarde - Jakob Lorber - Aarde en Maan
[4] We hebben al gehoord dat de milt met haar bloedvaten met de maag en het hart samenhangt; waarom is dat? Omdat ze de sappen uit de maag, die voor het vormen van het bloed zijn bestemd, in zich opneemt, ze in bloed verandert en dan zo aan het hart aflevert. Daardoor kan het bij mensen, die veel bloed hebben, gemakkelijk gebeuren dat de milt te overvol met bloed wordt, omdat ze niet alles wat in haar gevormd wordt in het hart kan afzetten, zodat het bloed dat zich in de milt ophoopt dan terug loopt in de maag, waardoor die mens bloed opgeeft. Vindt het bloed deze uitweg niet, dan kan daaruit gemakkelijk een ontsteking en mettertijd - wat nog erger is - een verharding van dit orgaan veroorzaakt worden. Daarom gebeurt het opgeven van het bloed meestal vanuit de milt en hoogst zelden uit de longen.
Hoofdstuk 10: De opbouw van de milt en de vorming van het bloed - Jakob Lorber - Aarde en Maan
[5] Een tweede soort vaten loopt van de maag naar de lever. Dit soort vaten neemt alle waterachtige bestanddelen op, waarin het zeer verdunde blauwzuur wordt weggeleid en dan in de lever door kleine verbindingsvaten in een juiste verhouding aan het bloed wordt afgegeven. Wat overblijft wordt uit de lever door de nieren afgevoerd naar de urineblaas, die het dan als onbruikbaar materiaal van zich afstoot en door de urineleiders helemaal uit het lichaam verwijdert. Dit is het tweede soort vaten dat door dit orgaan van de ingewanden loopt.
Hoofdstuk 11: De lever van de aarde - Jakob Lorber - Aarde en Maan
[7] Een vierde soort vaten die door dit orgaan heen loopt zijn de kleine gewonden adertjes, die van de long uitgaan en in de verschillende krommingen en windingen worden geleid. Door deze vaten wordt de galblaas gedeeltelijk gevormd en gedeeltelijk op voortdurend gelijkmatige spanning gehouden. Tevens wordt door deze vaten steeds een juiste hoeveelheid atmosferische lucht in de gal gebracht en door die atmosferische lucht zoveel zuurstof, dat de gal niet teveel gaat gisten en daardoor die boosaardige stof in het lichaam opwekt, waaruit hoofdzakelijk allerlei ontstekingen, reumatiek, jicht en dergelijke ziekten ontstaan. Daarom is het voor de mensen ook erg ongezond om zich op zulke plaatsen en in zulke vertrekken op te houden, waar zij in plaats van de tot leven brengende zuivere atmosferische lucht alleen maar bedorven lucht inademen, die maar heel weinig zuurstof bevat maar des te meer giftig stikstof. Dit vind je vooral in die vervloekte kroegen, waarin de gasten door de afschuwelijke tabaksrook zich het allerbeste op de stank van de hel voorbereiden.
Hoofdstuk 11: De lever van de aarde - Jakob Lorber - Aarde en Maan
[8] We hebben nu vier soorten vaten van de lever leren kennen; hun actie en reactie wordt weer als bij de milt door het eclectisch fluïdum bewerkstelligd, dat in de voornoemde kamertjes, net zoals bij de milt, door een wrijvende beweging van de kamertjes wordt opgewekt. Natuurlijk wordt het elektrisch vuur van de lever hoofdzakelijk door het vuur van de milt opgewekt, want ook de lever zou zonder de milt dood zijn en niet in staat om te werken.
Hoofdstuk 11: De lever van de aarde - Jakob Lorber - Aarde en Maan
[9] De lever bevindt zich bij de mensen - evenals bij alle dieren rondom de maag, omdat zij daar het meest nodig is. Daar is dit orgaan, maar dan in de grootste afmeting, ook in de aarde geplaatst. Zijn functie is geheel dezelfde als die van de lever bij de dieren. Hoewel ze maar een secundaire werking uitoefent ten opzichte van de werking van de milt, is ze toch een niet minder machtig orgaan tot verwekking van leven in elk dierlijk organisch lichaam. Want uit de lever van de aarde komt aanvankelijk alles als het ware voort wat de aardkorst in zich en op zijn oppervlakte draagt. Zo is ook al het zeewater uit de lever afkomstig en is in de grond van de zaak niets anders dan de uitgestoten urine van het aardelichaam, welke urine echter desondanks weer verdampt en in wolken opgaat, die op hun beurt in de lucht door de inwerking van het licht in zoet, voedzaam water wordt omgezet.
Hoofdstuk 11: De lever van de aarde - Jakob Lorber - Aarde en Maan
[10] We hebben nu op deze manier in het kort zo grondig als mogelijk was ook dit orgaan leren kennen en zullen hierna weer tot een ander overgaan.
Hoofdstuk 11: De lever van de aarde - Jakob Lorber - Aarde en Maan
[4] De derde nog belangrijker functie van dit orgaan bestaat daarin, dat dit orgaan door geheel eigen, heel kleine en meer verborgen liggende vaatjes met hart, longen, maag, milt en lever in zeer nauwe verbinding staat en daarom - meer geestelijk gezien - zolang een mens of dier leeft, de ziel tijdens de geslachtsdaad tijdelijk tot een noodzakelijke verblijfplaats dient; en omdat dit orgaan deze taak op die manier vervult, verwekt het in het natuurlijke leven een bepaald blij, welbehaaglijk gevoel, dat natuurlijk niet aan het lichaam, maar aan de ziel en nog meer aan de haar ten grondslag liggende geest is toe te schrijven.
Hoofdstuk 12: De nier van de aarde - Jakob Lorber - Aarde en Maan
[5] Want wie ooit rechtens geslachtsgemeenschap gehad heeft, weet zich niet te herinneren hoe zich door zijn hele organisme heen een verrukkelijk, heerlijk gevoel van welbehagen verbreidde. Wie weet zich ook niet te herinneren dat - als hij zich gedurende wat langere tijd van de onnodige gemeenschap onthouden had - zich dan een langdurig opgewekt gevoel van welbehagen van hem meester maakte, waardoor hij vaak zonder te weten waarom, zo opgewekt en monter was, dat hij in alles wat hij zag een zalige vreugde ondervond.
Hoofdstuk 12: De nier van de aarde - Jakob Lorber - Aarde en Maan
[6] Deze toestand ontstaat fysiek in de nier en daarom heeft dit orgaan ook bijna het uiterlijk van een zeer gemakkelijk kussentje en men zou kunnen zeggen: 'Kijk, daar is een aangename, zachte zitplaats, daar kan men goed uitrusten.' Zo is wat de lichamelijke gelukzaligheid betreft, er door dit orgaan voor gezorgd, dat de anders alleen in het hart en het hoofd werkzame ziel hier een soort rustplaats vindt en daar soms - zoals men wel pleegt te zeggen - er haar gemak van neemt.
Hoofdstuk 12: De nier van de aarde - Jakob Lorber - Aarde en Maan
[7] Ook bij het zogenaamde somnambulisme (helderzien) treedt de ziel meestal in dit orgaan, dat door de zogenaamde Canglioncellen (zenuwcellen) in nauwste verbinding met de maagholte staat, door welke plek de ziel dan in zo' n toestand gewoonlijk ook ziet, hoort, voelt en zich als het nodig is ook met de buitenwereld in verbinding stelt.
Hoofdstuk 12: De nier van de aarde - Jakob Lorber - Aarde en Maan
[9] De nier van de aarde ligt tamelijk zuidelijk, ongeveer even ten zuiden van de equator en dus dichter bij de zuid - dan bij de noordpool. Ze heeft - wat haar vorm betreft - een grote gelijkenis met het overeenkomstige orgaan van een zwijn en meer nog met dat van een olifant, die eigenlijk ook tot de familie van de zwijnen hoort. Het aardorgaan heeft bijna helemaal dezelfde taak als dat orgaan bij de dieren en is de hoofdbron, waaruit alle zeeën haar water putten en waaruit ook, beetje bij beetje, al het andere water aan de oppervlakte van de aarde komt.
Hoofdstuk 12: De nier van de aarde - Jakob Lorber - Aarde en Maan
[8] Als dit orgaan nu zo'n prijzenswaardige bestemming heeft, dan zal het ook nodig zijn haar bouw enigszins te begrijpen. De opbouw van dit orgaan heeft weer een duidelijke gelijkenis met die van de milt en de lever, alleen met dit onderscheid, dat het door de bekende kussenachtige indeling zich essentieel van de andere onderscheidt. Aan beide kanten heeft ze een soort kwabzakken, die van elkaar zijn gescheiden door een aanzienlijke indeuking en een witachtig celweefsel. Ze vormen slechts in het midden, dat ook uit een witachtig celweefsel bestaat, een samenhangend geheel. Hier doorheen lopen de voornaamste waterkanalen, die de edele zaadstof aan de kwab leveren; ze hebben die - zoals al gezegd - uit het van de lever afkomstige water geabsorbeerd. In de kwabben wordt dit sap door de in haar opgewekte elektriciteit rijper, subtieler en meer vloeibaar gemaakt. Het wordt dan zo in de tere bloedvaten van dit orgaan opgenomen en eerst samen met het bloed naar het hart gevoerd, van waaruit het dan weer door geheel eigen vaten in de voor hem bestemde voorraadkamer wordt geleid, waar het dan voortdurend door de zogenaamde teelballen zijn voedsel verkrijgt en zo bruikbaar wordt gemaakt voor zijn bestemming. Nu hebben we, voorzover het voor ons doel nodig is, de bouw van dit orgaan bekeken en we kunnen nu hetzelfde orgaan in onze aarde gaan opzoeken.
Hoofdstuk 12: De nier van de aarde - Jakob Lorber - Aarde en Maan
...  253 - 254 - 255 - 256 - 257 - 258 - 259 - 260 - 261 - 262 - 263 - 264 - 265 - 266 - 267 - 268 - 269 - 270 - 271 - 272 - 273 - 274 - 275 - 276 - 277 - 278