5587 resultaten - Pagina 349 van 373
... 337 - 338 - 339 - 340 - 341 - 342 - 343 - 344 - 345 - 346 - 347 - 348 - 349 - 350 - 351 - 352 - 353 - 354 - 355 - 356 - 357 - 358 - 359 - 360 - 361 - 362 ...
[2] Hoe groot, vragen jullie, zou dit hart wel mogen zijn? Jullie weten immers, dat bij Mij overal voor die verhouding wordt gezorgd die noodzakelijk is; zo is het ook zeker het geval bij het hart van de aarde. Zo groot als de aarde is, zo moet ook een naar verhouding groot hart of zwaartepunt in de aarde aanwezig zijn, opdat in haar talloos vele kamers die kracht kan worden opgewekt, die sterk genoeg is om al de verschillende levenssappen van de aarde in de uitgestrekte organen naar buiten te drijven en, als de sappen hun dienst verricht hebben, deze dan ter verdere verzadiging weer naar zich toe te trekken.Hoofdstuk 2: Het hart van de aarde - Jakob Lorber - Aarde en Maan
[3] Hieruit kan men de gevolgtrekking maken, dat het aarde-hart tamelijk groot moet zijn; toch kan dit niet nauwkeurig met een getal worden aangegeven, om die reden dat dit aarde-hart - al naar gelang van de noodzaak - nu eens aanzienlijk uitzet, dan weer heel sterk inkrimpt. Maar zo gemiddeld kan tenminste de plaats van dit zwaartepunt op honderd mijl in doorsnee worden aangenomen, al kan het zich tot tweehonderd mijl verder uitzetten en tot vijftig mijl inkrimpen.
Hoofdstuk 2: Het hart van de aarde - Jakob Lorber - Aarde en Maan
[4] Waaruit bestaat echter dit zogenaamde aarde-hart?
Hoofdstuk 2: Het hart van de aarde - Jakob Lorber - Aarde en Maan
[5] Dit hart van de aarde is niet zozeer een of andere materie, zoals het hart van een dier of van een mens, maar dit hart is meer een substantiële kracht, die in een daarvoor geschikt, maar overigens vast organisme zich al werkend beweegt en door deze werking op al het andere organisme van het aardelichaam zijn invloed uitoefent.
Hoofdstuk 2: Het hart van de aarde - Jakob Lorber - Aarde en Maan
[10] Als jullie zouden kunnen bouwen, zeg dan eens hoe sterk het gewelf zou moeten zijn om de Grossglockner te dragen? Zoiets zouden jullie niet voor elkaar kunnen krijgen; maar Ik, als Meester van alle dingen, heb overal de juiste verhoudingen getroffen, zodat alle steunpunten vast en bestendig genoeg zijn, om de op hen rustende lasten met het grootste gemak te dragen; en zo is het ook het geval met het organisme dat zorgt voor het functioneren van het substantiële hart van de aarde.
Hoofdstuk 2: Het hart van de aarde - Jakob Lorber - Aarde en Maan
[5] Een gedeelte van zulke absolutisten wordt reeds bij hun doorbraak door de kracht van de geestenwereld van de zon weer tot omkeren gedwongen, waarbij een deel van hen dan in de grote zonnezeeën terugvalt om te kalmeren en af te koelen. Een groter gedeelte echter, dat zich iets verder van de zon heeft gewaagd, wordt door de machtige polariteit van de zon gegrepen en hierdoor weer naar de oertoestand teruggebracht, dat wil zeggen: naar het eigenlijke hart van de zon. Ook dat gedeelte, dat door de wateren van de zon wordt opgenomen, volgt in de loop van de tijd een teruggaande beweging door de vele poriën, aders en kanalen, dikwijls tot in de laatste inwendige zon, dat zoals jullie weten de eerste na het oppervlak van de zon is. Veel van zulke in het water teruggevallen geesten worden echter ook wel als voedsel voor en rijping van het uitwendige zonneoppervlak gebruikt.
Hoofdstuk 73: Geordend en ongeordend opklimmen van de grondlicht-geesten van de zon. Het lot van de zonnemuiters. Ontwikkeling van kometen en planeten. Het eeuwige, onmetelijke scheppingswerk. Besluit - Jakob Lorber - De natuurlijke zon
[13] Dan zeg Ik jullie: Van dit alles is in het zwaartepunt van de aarde geen sprake, net zo min als, fysiek beschouwd, hiervan sprake kan zijn bij een mensenhart. Het hart is noch een diamant, noch een goudklomp, ook is het geen ijzer of magneetsteen en evenmin een holle, met vuur gevulde ruimte, maar het hart is fysiek beschouwd een ongewoon kunstig celweefsel, waarin de levende ziel en in haar weer de geest van de mens, als een wever op zijn weefgetouw bezig is; hij kan dit, omdat het weefgetouw voor het vormen van het natuurlijk leven en voor het gedurende de juiste tijd instandhouden daarvan zo is ingericht, dat door zijn vakkundige constructie de handen van de ziel alles kunnen opwekken wat voor het vervaardigen van het fysieke leven noodzakelijk is. Is dit weefgetouw eenmaal in zijn natuurlijke constructie niet meer goed functionerend, dan gaat het met het verder opwekken van het fysieke leven niet meer zo goed. Maar is het tenslotte volkomen onbruikbaar geworden, dan kan de ziel het ook niet meer gebruiken en het is dan ook tijd voor haar om deze nutteloze werkplaats te verlaten.
Hoofdstuk 1: Het zwaartepunt van de aarde - Jakob Lorber - Aarde en Maan
[1] Waar bevindt zich dus het zwaartepunt of het hart van de aarde? Niet in het midden, wat hierboven al is aangetoond en waarvan gedeeltelijk geestelijk is uitgelegd waarom niet. Dit zal op de juiste plaats nog duidelijker verklaard worden. Het middelpunt van de aarde, d.w.z. het meetkundig middelpunt, zou met betrekking tot de plaatsbepaling zeker wel het gemakkelijkst en ook het meest zeker als streek of plaats van het zwaartepunt aan te wijzen zijn, omdat het een zekere niet te verplaatsen plaats moet innemen voor alle tijden; want zolang de aarde blijft wat ze is - gelijk van vorm, grootte en gestalte - moet ook het meetkundig middelpunt steeds een en hetzelfde blijven.
Hoofdstuk 3: Positie en veranderlijkheid van het hart van de aarde - Jakob Lorber - Aarde en Maan
[9] Derhalve maakt het dier - evenals de mens - bewegingen en heeft daardoor een meer bepaalde plaats voor zijn levenszwaartepunt, namelijk het hart. Bij de lichamen echter, die niet tot vrije beweging in staat zijn, moet daarom het levenszwaartepunt als het ware in hun inwendige rondreizen om doelmatige reacties teweeg te brengen in alle delen van het lichaam.
Hoofdstuk 3: Positie en veranderlijkheid van het hart van de aarde - Jakob Lorber - Aarde en Maan
[8] Uit deze uiteenzetting kan men gemakkelijk opmaken, waarom uit natuurlijke overwegingen het polaire leven gevende zwaartepunt niet gefixeerd, maar veranderlijk moet zijn, net zoals het bloed bij dieren en mensen gelijkenis vertoont met dit zwaartepunt. Met een aan één plaats gebonden bloed en nog meer met een geboeid hart zou zeker geen levend wezen gediend zijn. In het vrij bewegende dierlijke lichaam echter, kan aan het hart wel een meer bepaalde plaats worden aangewezen, omdat de vrije lichaamsbeweging van een dierlijk lichaam en ook van een mens, zelf al vele reacties bewerkstelligt, wat - zoals gemakkelijk te begrijpen is - bij lichamen die niet tot vrij bewegen in staat zijn toch zeker niet het geval kan zijn. Bij deze moeten de noodzakelijke reacties door de steeds veranderende positie van het polaire zwaartepunt worden bewerkstelligd.
Hoofdstuk 3: Positie en veranderlijkheid van het hart van de aarde - Jakob Lorber - Aarde en Maan
[1] Als jullie een dierlijk lichaam, van welke soort dan ook, bekijken, dan zullen jullie, zonder overigens de anatomie van alle dierenlichamen ter wereld te hebben bestudeerd, heel gemakkelijk inzien en begrijpen dat het bloed ofwel de sappen op precies dezelfde manier door alle aderen en andere vaten stromen als door de aderen en vaten, die in het eigenlijke dierlijke hart aanwezig zijn en wel op alle punten op hetzelfde ogenblik als waarop in het eigenlijke hart de polshartslag plaatsvindt. Men kan gemakkelijk inzien, dat er in een dierlijk lichaam niet meerdere drijfkrachten aanwezig behoeven te zijn; maar dat er slechts één nodig is voor de talloze bloedvaten.
Hoofdstuk 5: De inwendige bouw van de aarde - Jakob Lorber - Aarde en Maan
[2] Dit is ook het geval met het hart van de aarde. Door de pulserende of stuwende stoot van het aardehart, die elke zes uur herhaald wordt, worden alle verschillende levenssappen uit het binnenste van de aarde in alle delen van het aardelichaam gedreven en er is geen tweede, vierde of vijfde stuwkracht van een andere soort nodig; dientengevolge zijn alle verschijnselen van het levensproces van het aardelichaam afhankelijk van deze enige stuwkracht.
Hoofdstuk 5: De inwendige bouw van de aarde - Jakob Lorber - Aarde en Maan
[3] Eb en vloed en andere verhogingen van de uitwendige aardkorst evenals de daardoor ontstane winden, hebben daar allemaal hun oorsprong; want dit hart van de aarde vertegenwoordigt ook de longen van het dierenlichaam. Daaruit is te verklaren dat zowel de regelmatige als ook de onregelmatige uitzettingen en samentrekkingen van het aardelichaam alleen daardoor veroorzaakt worden.
Hoofdstuk 5: De inwendige bouw van de aarde - Jakob Lorber - Aarde en Maan
[9] Laten we een vrucht aan de boom bekijken. Wat ontdekken we het eerst bij een noot, een kastanje, een eikel, kortom bij wat voor een vrucht dan ook? Het eerste is de dop, die evenals de bast tweeledig is. Dan komt de beschuttende laag als tweede deel van de vrucht, die is gewoonlijk de meest vaste. Onder deze bolster komt pas het derde en belangrijkste deel van de vrucht, waarin pas het hart of de kiemhuls rust.
Hoofdstuk 5: De inwendige bouw van de aarde - Jakob Lorber - Aarde en Maan
[15] Binnenin dit tweede deel van de aarde ligt eindelijk de eigenlijke levende kern ofwel de ingewanden van de aarde, waarin zich haar hart bevindt.
Hoofdstuk 5: De inwendige bouw van de aarde - Jakob Lorber - Aarde en Maan