22349 resultaten - Pagina 421 van 1490
... 409 - 410 - 411 - 412 - 413 - 414 - 415 - 416 - 417 - 418 - 419 - 420 - 421 - 422 - 423 - 424 - 425 - 426 - 427 - 428 - 429 - 430 - 431 - 432 - 433 - 434 ...
[1] Alleen de Farizeeën waren het er nog niet over eens, en DE SCHRIFTGELEERDE zei: 'Het geheel klinkt weliswaar heel hoopvol, maar past niet bij het begrip van een daar tegenoverstaande eeuwige beloning. Want als de goede mens voor zijn goede handelingen, en voor zijn geduld bij alle soorten pijn en lijden, schadeloosgesteld wordt door een eeuwige beloning aan gene zijde, dan zou ook de boosdoener, die op deze wereld alleen maar een goed leventje leidt, eeuwig bestraft moeten worden.Hoofdstuk 243: De gevolgen van de verkeerde voorstelling van het hiernamaals - Jakob Lorber - Het Grote Johannes Evangelie (deel 6)
[5] Dat is zo Mijn raad hoe jullie je ook in zo'n geval als Mijn echte leerlingen zullen moeten gedragen. Jullie kunnen de misdadigers in jullie gemeente verbeteren of deze van hen zuiveren, maar jullie mogen geen rechter spelen! Want wie oordeelt, zal eens ook door Mij geoordeeld worden. Wie echter niet oordeelt, zal ook door Mij niet geoordeeld worden. Als jullie degenen die tegen jullie zondigen zullen vervloeken en verdoemen, dan zal jullie eens van Mij datzelfde te wachten staan; als jullie echter volgens Mijn leer wandelen, zullen jullie ook niet verdoemd en vervloekt worden.
Hoofdstuk 244: Over rechtspreken en straffen - Jakob Lorber - Het Grote Johannes Evangelie (deel 6)
[6] Het is dus van het begin af aan al verkeerd geweest van de mensen, dat de ouden de hel voor hun kinderen zo heet mogelijk maakten en de hemel afschilderden met alle kleuren van het licht en met alle geneugten die de menselijke zintuigen strelen. Daardoor veroorzaakten zij wel een soort vroomheid, die echter vanwege de hel, waar je erg gemakkelijk in terecht kon komen, en vanwege de hemel, die te moeilijk bereikt kon worden, nooit in ware liefde tot God en de naaste overging, maar bij de zwakke re karakters ontaardde in een steeds grotere vrees en bij de sterkere, die meer verlicht waren, overging in een totale onverschilligheid ten opzichte van God en de medemens. Want deze sterkere mensen geloofden zelf helemaal niets, maar deden pro forma mee, om het gewone volk het geloof te laten behouden, opdat het niet in opstand zou komen tegen hen voor wie het moest werken, zodat die zich in de plaats van het verloren geloof in God, hemel en hel op de wereld een hemel non plus ultra konden bereiden.
Hoofdstuk 243: De gevolgen van de verkeerde voorstelling van het hiernamaals - Jakob Lorber - Het Grote Johannes Evangelie (deel 6)
[5] De aarde is zeker geen klein hemellichaam, en de zon is juist duizendmaal duizendmaal groter dan deze hele aarde; maar reeds de dichtstbijzijnde centrale zon is meer dan tienmaal honderdduizend maal groter dan deze zon, die deze aarde verlicht en weldra op zal gaan, en heeft meer volume dan alle tienhonderd maal duizendmaal duizend planetaire zonnen tesamen met al hun aarden en manen en kometen, die zich allemaal in voor jullie onvoorstelbaar uitgestrekte kringen met hun aanhang met grote snelheid om zo 'n centrale zon bewegen en toch, vooral de verst verwijderde, vaak duizendmaal duizend jaren van deze aarde nodig hebben om slechts eenmaal hun uitgestrekte baan te doorlopen en weer op het beginpunt terug te komen.
Hoofdstuk 245: De grote scheppingsmens in het universum - Jakob Lorber - Het Grote Johannes Evangelie (deel 6)
[6] Nu bestaat er echter nog een tweede soort centrale zonnen, waaromheen zich in nog oneindig grotere banen hele zonnengebieden met hun centrale zonnen bewegen, waarvan de verst verwijderde gebieden reeds een aeon van deze aardse jaren nodig hebben om slechts eenmaal om deze tweede centrale zon té cirkelen. Zo' n tweede centrale zon, waaromheen nu hele zonnengebieden met hun centrale zonnen draaien, zullen we samen met haar duizendmaal duizend zonnengebieden een zonnenheelal noemen.
Hoofdstuk 245: De grote scheppingsmens in het universum - Jakob Lorber - Het Grote Johannes Evangelie (deel 6)
[8] Dit zonnenheelal gezelschap met een centrale zon zullen we een zonnenal-al noemen. Zulke al-allen zijn er weer in een voor jullie ontelbaar aantal, en alle hebben op een eindeloze diepte weer een ongehoord grote centrale oerzon, waaromheen zij zonder verstoring van hun vele afzonderlijke bewegingen als één lichaam in een alleen voor een engel meetbaar wijde baan doorlopen, en zo'n zonnen en wereldensysteem willen we, om het tot een begrijpelijk begrip te maken, een zonnen en wereldenhulsglobe noemen, omdat alle hiervoor genoemde al-allen naar alle richtingen om de centrale oerzon cirkelend, een onmetelijk grote bol vormen en tengevolge van hun noodzakelijkerwijs vrijwel gedachten snelle beweging en de daardoor veroorzaakte centrifugale kracht op een natuurlijk voor jullie onmeetbare diepte en verte een soort huls vormen, waarvan de dichtheid die van de atmosferische lucht van deze aarde benadert en van binnen naar buiten een doorsnede heeft die gerekend naar de afstanden op aarde zelfs met duizendmaal duizend aeonen nog veel te gering zou zijn.'
Hoofdstuk 245: De grote scheppingsmens in het universum - Jakob Lorber - Het Grote Johannes Evangelie (deel 6)
[9] Toen zeiden DE SCHRIFTGELEERDE EN DE ROMEIN EN MIJN LAZARUS: 'Heer, we worden duizelig van deze meer dan verschrikkelijke grootte van Uw schepping! Kan een engel die wel ooit overzien en de waarheid daarvan bevatten?'
Hoofdstuk 245: De grote scheppingsmens in het universum - Jakob Lorber - Het Grote Johannes Evangelie (deel 6)
[13] Maar vraag niet naar de grootte en lengte van de doorsnede van zo'n hulsglobe! Want voor de mens zou er wel eens moeilijk ooit op deze aarde een getal uitgedacht kunnen worden waardoor men als men de afstand van deze aarde naar de zon, die toch ongeveer 44 maal duizendmaal duizend uur bedraagt, als eenheidsmaat neemt, zoiets toereikend zou kunnen bepalen, want aeonenmaal aeonen van zulke afstanden zijn nauwelijks voldoende voor een zonnenwereldal-algebied, waarvan er binnen een hulsglobe zoals reeds aangeduid een vrijwel ontelbaar aantal zijn. Nu heb Ik bij jullie toch nog het begrip voor de bijna oneindige grootte van een hulsglobe gevormd, en op deze basis kunnen we dan wel verder bouwen.
Hoofdstuk 245: De grote scheppingsmens in het universum - Jakob Lorber - Het Grote Johannes Evangelie (deel 6)
[18] Maar ook deze mens is aan de buitenkant net als iedere afzonderlijke hulsglobe met een soort huid omgeven. Weliswaar is die huid nog onnoemelijk veel dikker -om begrijpelijk te spreken - dan die van een hulsglobe, maar deze heeft toch in het algemeen hetzelfde doel en is naar jullie begrippen oneindig belangrijk net als de omhulling van een enkele hulsglobe. Jullie zullen je nu wel afvragen wat er dan buiten deze mens is, en waarop deze bijna eindeloos grote mens staat en wat hij als mens doet.
Hoofdstuk 245: De grote scheppingsmens in het universum - Jakob Lorber - Het Grote Johannes Evangelie (deel 6)
[19] Buiten deze wereldmens strekt zich naar alle kanten de vrije etherruimte eeuwig uit, waar deze mens in een voor jullie begrippen werkelijk eindeloos grote kring, door Mijn wil aangedreven, met voor jullie onvoorstelbare snelheid doorheen vliegt ter wille van de voedingsstof uit de eindeloze etherzee, waar hij in zekere zin als een vis doorheen zwemt. Omdat er in de vrije, grote etherruimte geen onder of boven is en geen wezen noch naar de ene noch naar de andere kant ergens heen kan vallen, bevindt deze mens zich dus net zo stevig en vast in de etherruimte als deze aarde, de zon en al de aeonenmaal aeonen zonnen in een hulsglobe.
Hoofdstuk 245: De grote scheppingsmens in het universum - Jakob Lorber - Het Grote Johannes Evangelie (deel 6)
[1] (DE HEER:) 'Zoals jullie nu, zullen nog talloos velen uit hem ontstaan, en dat net zo lang tot al het in hem gerichte en gevangen gehouden leven over zal zijn gegaan in het vrije geestelijke leven; en zolang deze hele wereldmens niet volledig in het vrije, zelfstandige geestelijke zal zijn opgelost, zolang zal ook het gericht en de hel voortbestaan. En dus hoeft niemand van jullie er zich zorgen over te maken dat eventueel de hellegeesten van de ergste soort in het lijden en de kwellingen die zij zichzelf aandoen te kort zullen komen.
Hoofdstuk 246: De verlossing van de wereldmens - Jakob Lorber - Het Grote Johannes Evangelie (deel 6)
[2] De omlooptijd van deze zon om haar centrale zon beslaat een tijdsruimte van ongeveer 28000 aardse jaren, wat voor de zon zelf dus een jaar is, dat wil zeggen ongeveer een jaar op de zon.
Hoofdstuk 246: De verlossing van de wereldmens - Jakob Lorber - Het Grote Johannes Evangelie (deel 6)
[3] Voordat deze aarde er was, had de zon als datgene wat zij nu is, deze weg al talloze malen doorlopen, maar met deze aarde ook al zo vaak, dat jullie voor het totaal van die zonnejaren in jullie rekenkunde helemaal geen getal kennen dat groot genoeg is om het te berekenen, en er zou nog minder een getal te bedenken zijn voor het aantal malen dat zij haar grote kringloop nog zal blijven volbrengen tot aan haar volledige oplossing. Ik zeg jullie: aeonenmaal aeonen van die zonnejaren zouden nog vrijwel niets zijn!
Hoofdstuk 246: De verlossing van de wereldmens - Jakob Lorber - Het Grote Johannes Evangelie (deel 6)
[12] Kijk, alles wat een geheel vormt, van het grootste tot het kleinste, heeft ter bedekking en ter bescherming van zijn uiterst kunstige binnenste een omhulling! Deze omhulling heeft echter ook nog het heel belangrijke doel om het onreine van het binnenste mechanisme van een levend lichaam in zich op te nemen en als iets wat voor het organische leven ondeugdelijk is naar buiten te brengen, maar daarvoor dan van buiten af gezuiverde levensvoedingsstof op te zuigen en ter versterking van het leven aan het inwendige, organische lichaamslevens mechanisme toe te voeren. Daaruit kunnen jullie je nu in ieder geval een duidelijk begrip vormen, waarom ik het geheel van zonnen en werelden-al-alcompendium een omhulde bol of 'hulsglobe' noem.
Hoofdstuk 245: De grote scheppingsmens in het universum - Jakob Lorber - Het Grote Johannes Evangelie (deel 6)
[4] Maar wat is de ouderdom van een planetaire zon vergeleken bij die van een centrale zon van een zonnengebied, die eindeloos eerder bestond, voor er ook maar één planetaire zon de haar omringende planeten verlichtte?! Maar wat is deze bestaansduur dan weer vergeleken bij die van een centrale zon van een zonnenal, en die weer vergeleken bij de bestaansduur van een centrale zon van een zonnenal-al, en bijna helemaal niets vergeleken bij die van een centrale oerzon in een hulsglobe, die eigenlijk de allereerste grootmoeder van alle zonnen en werelden in een hulsglobe is?!
Hoofdstuk 246: De verlossing van de wereldmens - Jakob Lorber - Het Grote Johannes Evangelie (deel 6)