10915 resultaten - Pagina 644 van 728
... 632 - 633 - 634 - 635 - 636 - 637 - 638 - 639 - 640 - 641 - 642 - 643 - 644 - 645 - 646 - 647 - 648 - 649 - 650 - 651 - 652 - 653 - 654 - 655 - 656 - 657 ...
[10] Dat ze volkomen machteloos zijn, kunnen jullie gemakkelijk zien aan het feit, dat ze zich nog geen millimeter boven het bad uit kunnen bewegen. Wat voor eer zou er dan voor ons te behalen zijn, als wij ons nu op hen zouden wreken, omdat wij machtig, zij echter totaal machteloos zijn? Ik denk dat deze roem zou lijken op die van een leeuw die zich tot muggenvanger zou verlagen.Hoofdstuk 126: Lastertaal van de badende aanhang van de draak – Geruststellende uiteenzetting van de Heer - Jakob Lorber - Bisschop Martinus
[12] Zij schelden alleen maar over Gods gerechtigheid die hen hier laat baden wat voor hen natuurlijk niet helemaal pijnloos kan zijn, wil het hen helpen. Want elke verandering is zo lang met pijn verbonden, tot een wezen in zijn geheel is overgegaan in een andere orde. De pijn zelf is echter nodig. Als er geen pijn was, dan zou er ook geen gelukzaligheid zijn, omdat een wezen dat niet ontvankelijk is voor pijn, ook volledig dood zou zijn voor geluksgevoelens.
Hoofdstuk 126: Lastertaal van de badende aanhang van de draak – Geruststellende uiteenzetting van de Heer - Jakob Lorber - Bisschop Martinus
[14] Opdat jullie je echter niet langer ergeren aan dit loze gescheld, gaan jullie nu met Mij mee naar die deur, waar Borem, Martinus en Chorel nu al staan met de vele vrouwen. Deze deur die nu voor jullie ogen nog gesloten is, zal Ik opendoen. Jullie zullen daar ruim gelegenheid krijgen in heel je wezen tot in de laatste vezel van jullie nogal hoogmoedige hart deemoedigheid te betrachten, wat jullie allemaal vooral nodig hebben. Volg Mij daarom nu; zo zij het!'
Hoofdstuk 126: Lastertaal van de badende aanhang van de draak – Geruststellende uiteenzetting van de Heer - Jakob Lorber - Bisschop Martinus
[4] Want als iemand in zijn huis gedurende de nacht een licht wil aansteken, moet hij toch eerst de nodige voorzieningen treffen, waardoor hij licht kan doen ontstaan. Moet hij dan niet een met olie gevulde lamp gereed hebben en een goede betrouwbare vuuraansteker? Wat moet hij met de vuuraansteker doen en hoelang zal hij werk hebben, tot hij daaruit het gewenste licht tot stand zal brengen? Er zal toch een tijdje voorbij gaan vóór het licht is. En een paar handelingen zullen er aan vooraf moeten gaan en het doel van al deze voorafgaande handelingen zal tenslotte het licht zijn. Als het licht eenmaal is ontstoken, dan kan pas tot een ander vruchtbaar handelen in het licht worden overgegaan; daarvóór kan daarvan echter redelijkerwijs geen sprake zijn!
Hoofdstuk 127: Bij de gesloten zonnedeur - De verhouding van licht tot werkzaamheid - Gedragswenken voor de sfeer van de wijsheid - Jakob Lorber - Bisschop Martinus
[8] Of heb je op aarde ooit gezien, dat schooljongens een ambt bekleden? Eerst moet een leerling door menige studie tot het vereiste, volle licht van het inzicht komen, voordat hem een functie wordt toebedeeld die past bij zijn licht. Als hij echter zijn wetenschappelijke loopbaan heeft doorlopen en een goed inzicht heeft verkregen, zal hij zich dan soms op een rustbed werpen en daarop behaaglijk gaan slapen, in plaats van te werken in zijn verworven licht? Ja, hij zal nu welbeschouwd pas beginnen te werken, want al zijn vroegere studiewerk was alleen maar het maken van licht in de nacht van zijn wezen.
Hoofdstuk 127: Bij de gesloten zonnedeur - De verhouding van licht tot werkzaamheid - Gedragswenken voor de sfeer van de wijsheid - Jakob Lorber - Bisschop Martinus
[16] Nu echter nog iets, Mijn geliefde Martinus. Zie, wij zullen deze keer de grote zonnevelden veel intensiever en verder betreden dan de eerste keer. Je zult daar vrouwelijke wezens van nooit vermoede schoonheid met de grootste bekoorlijkheid, liefde en onbeschrijflijke tederheid ontmoeten, evenals ook mannen. Je moet ze echter steeds met echte, hemelse ernst behandelen. Als je spreekt, spreek dan weinig en wijs; daardoor zul je ze het beste voor je winnen. Liefhebben moet je hen zeker niet openlijk, zodat ze het niet merken, dan zul je veilig en zeker onder hen wandelen.
Hoofdstuk 127: Bij de gesloten zonnedeur - De verhouding van licht tot werkzaamheid - Gedragswenken voor de sfeer van de wijsheid - Jakob Lorber - Bisschop Martinus
[5] Borem en Chorel brengen nu hun vrouwen naar buiten. Deze zijn heel bedeesd, beginnen tenslotte echter toch, door hun grote nieuwsgierigheid hun vrees overwinnend, hun voeten over de drempel van de deur te zetten. De monniken en de andere gasten, zoals de ouders van de nonnen en ook van een enkele monnik, volgen de vrouwen. Hierbij sluiten zich tenslotte de Chinezen aan en volgen hen met zeer voorzichtige stappen.
Hoofdstuk 128: Op de lichtgevende zon - De Heer als Laatste - Martinus als reisgids - Jakob Lorber - Bisschop Martinus
[14] Ik kan hier echter niet vooraan lopen, om ten eerste niemand van jullie allen in zijn vrijheid te storen. En ten tweede, omdat als Ik voorop liep en de bewoners van deze lichtwereld zouden ons tegemoet komen, dan zouden zij Mijn wezen met hun zeer heldere geest maar al te snel herkennen, maar daarbij dadelijk wegkwijnen vanwege een te grote hoogachting voor Mij. Maar als Ik helemaal als laatste achter jullie aanloop, dan geeft dat niet. Want bij deze zonnebewoners is het eerste altijd het beste. Maar wat zich helemaal achteraan bevindt, dat zien zij nauwelijks of helemaal niet. En daarom ben Ik achteraan het best op Mijn plaats!
Hoofdstuk 128: Op de lichtgevende zon - De Heer als Laatste - Martinus als reisgids - Jakob Lorber - Bisschop Martinus
[10] Je weet, dat de Heer mij de grote gave van de diepste wijsheid heeft verleend. Hij heeft mij een zeer diepgaande openbaring gegeven en daarmee nu ook de volkeren van alle zonnen en heeft eonen zeer wijze geesten onder mij gesteld, die echter toch allemaal uit mijn overvloed putten. En zie, zelfs mij hebben vooral de bewoners van deze zon danig in verlegenheid gebracht! Als op zulke momenten de Heer me niet te hulp zou zijn gekomen, dan had ik smadelijk kunnen vertrekken!
Hoofdstuk 129: Martinus' ontmoeting met Petrus en Johannes - Over het wezen van de liefde en de wijsheid bij de zonnemensen - Jakob Lorber - Bisschop Martinus
[17] Zie, broeder, als je deze regels nauwkeurig in acht neemt, dan zul je veel zaligheid aantreffen bij de zonnevolkeren. In het tegenovergestelde geval zul je echter heel erg in verlegenheid worden gebracht, net zoals bij Satana, toen jij haar in die andere gedaante, in het aangezicht van de Heer had willen kussen!'
Hoofdstuk 129: Martinus' ontmoeting met Petrus en Johannes - Over het wezen van de liefde en de wijsheid bij de zonnemensen - Jakob Lorber - Bisschop Martinus
[4] Nu ben ik echter enkel door de liefde, erbarming en genade van de Heer werkelijk mens geworden en heb al menigmaal Zijn brood des levens gegeten en Zijn echte wijn van de zuivere erkenning gedronken. Zou het nu wel prijzenswaardig van mij zijn om trek te hebben in de fraaie aardse ezel - en ossenkost? Zou ik dan hier ook nog net als op aarde de verkeerde opvatting hebben, dat de zalige burgers van dit oneindig grote, hemelse geestenrijk barmhartiger, liefdevoller en genadiger zouden zijn dan de Heer Zelf en dat Hij Zich pas door hen tot liefde, erbarmen en genade moet laten bewegen? 0 vriend, zo dom als ik was, ben ik nu - God zij dank - niet meer.
Hoofdstuk 130: Enkele vragen van Johannes om Martinus op de proef te stellen - Jakob Lorber - Bisschop Martinus
[1] Martinus ziet nu werkelijk hoe de weg zich in duizend bochten over de uitgestrekte bergruggen naar beneden slingert een reusachtig dal in, waar hij echter nog helemaal niets kan onderscheiden.
Hoofdstuk 131: Afdaling in een zonnevallei - Het zien van de geesten - Voorwaarden voor een snelle of langzame reis in het geestenrijk - Jakob Lorber - Bisschop Martinus
[10] JOHANNES zegt: 'Dat zijn prijzen voor de meest wijzen onder ons, waarmee ze ons willen tooien, nadat ze ons van tevoren aan de tand zullen hebben gevoeld. Jij hebt weliswaar van de Heer al zo'n hoed op je hoofd, maar dat geeft niet. Als je volgens hen in aanmerking komt voor een prijs, dan zullen ze jouw hoed met die van hun zo innig verstrengelen, dat daaruit maar één hoed zal ontstaan, maar met een veelvoudig verhoogde glans. Zullen ze je echter niet een prijs waardig vinden, dan zullen ze je zo laten als je bent. Neem je daarom in acht, opdat een dergelijke prijs je niet ontgaat!'
Hoofdstuk 135: De heerlijkheid van de zonnewereld en haar bewoners - Martinus' vrees voor de wijsheid van de zonnemensen en de gedragswenken van Johannes - Jakob Lorber - Bisschop Martinus
[2] MARTINUS wil zich wel op de eerste van de drie storten, maar toch vermant hij zich en zegt: 'Ja, heerlijke schoonheden, jullie gestalte is oneindig mooi en volmaakt. Doch jullie zijn daarbij ook zeer wijs en dat dekt jullie schoonheid en maakt, dat ik deze nauwelijks enigszins kan verdragen. Want ik ben geen vriend van al te grote wijsheid. Als jullie mij echter tot vriend wilt hebben, dan moeten jullie vanuit de liefde en niet vanuit de wijsheid met mij spreken.
Hoofdstuk 137: Martinus in een examenstrijd met de drie zonnedochters - Tussen wijsheid en liefde - Jakob Lorber - Bisschop Martinus
[3] Daar jullie, lieve kinderen, dat toch onmogelijk kunt betwisten, moet de Heer mij toch een gedeelde prijs hebben gegeven, dus: alleen die van de liefde, die echter op zichzelf toch de noodzakelijke en verhoudingsgewijze juiste graad van wijsheid bevat. En als deze prijs als een volmaakte gave van de grote God dientengevolge geen halve - dus gedeelde - maar goed beschouwd een volledige gave is, zie ik ondanks jullie zeer wijs gemotiveerde tegenwerping werkelijk niet in, waartoe jullie prijs, die enkel op de wijsheid betrekking heeft, mij zal dienen.
Hoofdstuk 138: Martinus' motivatie voor het afwijzen van de wijsheidsprijs - Antwoord van diepe wijsheid van de zonnedochters - Jakob Lorber - Bisschop Martinus