De afwezigheid van vrede
– Neeltje Diepeveen –
Ik druk de radio uit, vouw de krant dicht en zet een leuk muziekje op. Ik word down van alles wat nieuws en nieuwsgaring heet.
Bestaat er eigenlijk nog zoiets als goed nieuws, of is dat saai geworden voor ons bijna voortdurend in stress levende mensen? Wie ik ook tegenkom en vraag: ”Hoe is het”, voorziet me van de informatie van deze tijd, druk , druk, druk!
Laatst ontmoette ik een oude vriend, we raakten aan de praat, ik keek tersluiks op m`n horloge en vroeg : “Heb je het niet druk?”. ´Nee,” zei Frank ,”moet dat dan?”
Even stond ik perplex, schoot in de lach en zei : “ Zullen we even bij Sam–Sam gaan zitten, de boel de boel laten en lekker bijpraten?
“Heerlijk, ik word gek van al die druk, druk, druk mensen“, was zijn reactie.
Toen we iets besteld hadden vroeg hij: ”Doe jij iets met spirituele ontwikkeling?”
“Hoezo?”vroeg ik aarzelend, ik had niet zoveel zin om dat meteen maar op tafel te leggen, en beantwoordde zijn vraag met : “Vind je dat niet een erg grote vergaarbak dat woord spiritueel?” “Nou luister naar mijn verhaal en oordeel dan”, was zijn antwoord.
‘Het zal ongeveer een half jaar geleden zijn. Ik werd steeds vaker kotsmisselijk van alles wat nieuws heet en dacht erover de televisie en de krant weg te doen, niet op zolder of zo nee echt weg’.
“Plotseling gingen mijn ogen open”,vervolgde Frank,” `t Was alsof ik iemand hoorde zeggen: “Je wordt er toch kotsmisselijk van en het vreet tijd, die tijd zou je aan andere mensen kunnen geven om iets voor ze doen”.
“Ik keek de kamer rond of ik iemand zag; een stem hoort bij iemand, was mijn gedachte.
De stem zei : “Zoek niet naar mij, ik ben binnenin je, dat licht wat je nu ziet is het gevolg van jouw andere manier van denken”.
“Ik hield mijn adem in, wat was dit voor een onnatuurlijk gebeuren in mijn heel gewone huis? Ik dacht erover een vraag te stellen en concentreerde me op het licht. Beschroomd vroeg ik: “Is er een oplossing voor alle rottigheid in deze wereld vol oorlog, hebzucht en haat ?”
Ik merkte dat het licht anders werd, mijn blik verstrakte .
“Kun je ook een andersoortige vraag over dit onderwerp stellen”, vroeg de zachte stem.
Nadenkend vroeg ik : “Kun je me ook vertellen of ik iets kan doen waardoor er minder leed en pijn in de wereld zullen zijn?”
Meteen zag ik het licht helderder en de kleuren zachter .
Ik pakte pen en papier en begon te schrijven. ”Er is zoveel te doen er zijn zoveel handen en harten nodig, het eerste wat je kunt doen is mensen op hun ongebruikte krachten wijzen; als ze weer steen en been klagen over de toestand in de wereld en schuldigen aanwijzen. Iedereen die niet verder komt dan dat draagt zijn steentje bij aan die ongewenste toestand.
We hebben jullie harten en handen nodig om te helpen de afwezigheid van vrede uit de wereld te helpen. Houdt alsjeblieft op om alles zwarter te maken dan het is. Draag het licht uit dat ik je nu met gratie toevertrouw”.
We waren beiden een poosje stil na zijn verhaal. “ Hier ligt mijn kans,” ging het door me heen : “kijk om je heen en doe wat je hand vindt om te doen dan zul ook jij dat licht zien “.
Ik keek hem ontroerd aan en zei eenvoudig : “Ik ben je maatje”.
Heel zacht maar duidelijk hoorde ik nu binnenin mij: “Ik vertrouw ook jou dat licht toe”. Ik drink langzaam m`n thee die nooit zó heeft gesmaakt als toen.
Neeltje Diepeveen,