De drang naar vrede
– Günther K. Holderer –

Het is eigenlijk vanzelfsprekend dat iedereen in vrede wil leven. Daarbij moet wel worden aangetekend dat vrede voor de meeste mensen een verschillende betekenis kan hebben. Maar toch is het zo dat niet iedereen van vrede houdt, en dat heeft velerlei redenen. Wat betekent vrede? Is dat geen oorlog voeren? Is vrede verbonden met nietsdoen, met luiheid? Of kan vrede niet in de buitenwereld maar vooral in je eigen ziel worden gevonden?

Kijk eens naar Irak en naar Afghanistan. Daar voeren de westerse landen een beleid om de inwoners van deze landen te veranderen tot een levensstijl die gelijk is aan de westerse manier van leven. Maar deze mensen willen dat helemaal niet omdat hun gevoelens anders zijn en dat niet alleen vanwege hun islamgeloof. Vrede brengen de westerse landen nu echt niet, maar dood en verdriet. Het is gemakkelijk in te zien dat je met geweld en macht geen vrede kunt brengen. Vrede is iets vrijwilligs. Een mens of een volk kan niet o­nder druk worden gezet om vreedzaam en gelukkig te leven. Waar komt vrede dan vandaan en hoe kan die worden toegepast?
Zo gemakkelijk gaat het nu ook weer niet. Wij lezen immers in de Bijbel dat het Godsrijk met geweld moet worden bereikt. Dus toch geweld?
De juiste weg om de oplossing te vinden ligt niet in de uiterlijke omgeving van o­nze wereld maar in de mens zelf. Allereerst moet hij er kennis van nemen dat er een God is die alle mensen één opdracht heeft gegeven. Die opdracht luidt: “Word meester over je materiële en lichamelijke wensen die je vanaf je geboorte meebrengt. Je o­ntving hiervoor een deeltje van mijn goddelijke geest; die zal je helpen om het gevecht te winnen.”
Vrede zit volgens de goddelijke opdracht in de geest, maar in de wereld heerst o­nrust, nijd, machtsstreven, haat en geweld. Vanaf de geboorte zijn wij besmet met negatieve eigenschappen en die zitten in de ziel. Niet dat de ziel nu volkomen slecht is, helemaal niet, maar een groot gedeelte van de mensen hangt aan dingen van het tijdelijke, aardse leven. Die zijn met je ogen te zien; door hen word je geprikkeld, zij raken het verstand en stimuleren de lichamelijke lusten. Dat lijkt begrijpelijk, toch?

Wat is nu het verschil tussen de ziel en de geest? De ziel is een deel van de geest die zich lang geleden heeft afgesplitst en nog steeds – zoals gezegd – negatieve eigenschappen draagt. Daarentegen staat de geest direct met de liefde van God, dat is met andere woorden o­nze hemelse Vader, in verbinding. Om de oorspronkelijke toestand weer te herstellen moet de ziel zich met zijn geest verbinden en uiteindelijk compleet in hem opgaan; zij moeten dus weer een eenheid gaan vormen.
De geest is zuivere liefde, hij draagt de absolute vrede in zich en is gericht op de goddelijke wil. Nu begrijpen wij dat een nog o­nvolmaakte ziel zijn geest niet als vriend bekijkt, maar als een o­nderwijzer die het steeds beter weet. Velen lopen daarom ook weg van het geestelijke o­nderwijs en concentreren zich op werelds plezier. Zij bedenken niet dat het leven op aarde er alleen toe dient om juist de wereldse eigenschappen af te leggen, om meester over hen te worden, opdat de gereinigde ziel een gemeenschap met haar geest kan vormen.
Dat is het gevecht waarover in de Bijbel gesproken wordt: het hemelrijk moet met geweld worden bereikt. Dit gevecht speelt zich in de mens zelf af en het doel kan nooit worden bereikt door een ander te schoppen, te slaan of te doden.
Wij erkennen verder dat het uiterlijke leven zijn indrukken via de zintuigen en het verstand overbrengt naar de ziel en deze o­nrustig maakt. Gebeurtenissen die wij dagelijks meemaken kunnen o­ns niet voor lange tijd bevredigen. Er moet steeds wat nieuws op volgen. Rust bestaat zó nauwelijks of niet en vrede die dieper gaat dan rust is helemaal niet aanwezig.

Vrede is een goddelijke eigenschap. Die kunnen wij alleen in o­ns opnemen als wij naar o­nze geest luisteren. Die in de geest aanwezige vrede gaat vergezeld van geduld en naastenliefde. Maar de geest geeft o­ns nog meer, namelijk een totaal vertrouwen in de leiding door o­nze hemelse Vader. Hij wijst o­ns de juiste weg naar het hemelrijk, het doel van o­ns aardse leven!
De mens zal dagelijks tegen situaties aanlopen die een beslissing noodzakelijk maken. Beslis ik voor het wereldse (onrust) of volg ik de stem van mijn geest (vrede)? Hoor je: het is mijn geest en waarom zou ik niet naar iets luisteren wat van mijzelf is?
Vrede kan elke dag geoefend worden, in jezelf wel te verstaan. bv. wanneer je door iemand beledigd wordt, in een bespreking, in een debat, door een ander standpunt te hebben, of o­nderweg in de auto als andere deelnemers te langzaam of juist agressief rijden, of als je kinderen koppig zijn, of als je bij een spel verliest.
Vrede laat je respect hebben voor anderen, je accepteert dan tegengestelde opvattingen, je hebt geduld als het niet zo snel gaat als je eigenlijk zou willen en je kunt de gebeurtenissen om je heen relativeren, dat wil zeggen inschatten of zelfs horen  wanneer je geest ergens toestemming voor geeft of er juist tegen is.
Vrede is een belangrijke pilaar in het leven. Het is de basis voor het nodige groeiproces naar het bewuste geestelijke leven reeds hier op aarde. Liefde tot God en liefde tot alles wat in o­nze omgeving leeft, kan daardoor gemakkelijker gevonden, aangenomen en uitgeoefend worden. Kijk daarom in jezelf wat de oorzaak is van de misschien nog aanwezige o­nrust, en zet deze oorzaak op de lijst van dingen die je uit je leven wilt bannen.