De waarde van onze gebrokenheid en kwetsbaarheid
– door Luni Vermeulen –

Ik heb het idee dat we er vaak naar streven om feilloze, volmaakte wezens te zijn. Of het nu in ons professionele of ons persoonlijke leven is, we doen ons best om foutloos te handelen, dingen vlekkeloos te doen, de perfecte kameraad te zijn en de medewerker te spelen die altijd uitblinkt en overal van op de hoogte is.

Natuurlijk is er niets verkeerds aan om te willen uitblinken en uitstekend te presteren, in welk facet van je leven dan ook. Het zijn kwaliteiten als zelfrespect, motivatie, doorzettingsvermogen, creativiteit en vernieuwingsdrang die een houding creëren waarbij we de talenten en gaven, die ons zijn toevertrouwd, ten volle benutten. Wat ik persoonlijk echter zorgwekkend vind is dat we in veel gevallen onze gebrokenheid en kwetsbaarheid tegen elke prijs verhullen.

Het is menselijk om ons verslagen te voelen door teleurstellingen en te vermijden dat we gekwetst worden. Het is normaal dat je graag wilt dat je leven gladjes verloopt en dat dingen precies volgens schema gebeuren. Het spreekt vanzelf dat je wilt worden geaccepteerd en dat je verdrietig wordt van kwetsuren en afwijzing. De waarheid is dat het leven niet het sprookje is dat we ons ervan hadden voorgesteld toen we nog kinderen waren.

We gedragen ons vaak stoer om de onderliggende pijn en het verdriet te maskeren. We zetten een masker op voor de buitenwereld om zelfvertrouwen en eensgezindheid uit te stralen. We willen niet dat anderen onze gebrokenheid en kwetsbaarheid zien omdat we bang zijn dat anderen dan misbruik van ons maken. Hoe we ons van binnen ook voelen, we verhullen het aan de buitenkant want het leven gaat verder.

Ik wil helemaal niet suggereren dat het een slechte karaktereigenschap is om je over teleurstellingen, pijn en afwijzing heen te zetten en sterk te zijn. Integendeel: ik geloof dat dit bewonderenswaardig en wijs is, vooropgesteld dat er op een verstandige manier met deze teleurstellingen, pijn en afwijzing is omgegaan, zodat men deze ervaringen heeft kunnen afsluiten en er waardevolle lessen van heeft kunnen leren. Maar ik geloof ook dat het pas noodzakelijk wordt om een masker op te zetten en de schijn op te houden als we de last van deze negatieve ervaringen in ons mee blijven dragen. Dan hebben we er behoefte aan om ons perfect en vlekkeloos te gedragen.

Ik vind het zorgelijk en triest dat we het nodig vinden om gebrokenheid en kwetsbaarheid te verhullen. Het mag dan waar zijn dat er misbruik van kan worden gemaakt als het aan licht komt, toch ben ik er van overtuigd dat onze eigen gebrokenheid en kwetsbaarheid, onze bereidheid om ons hart te openen voor anderen, onze bereidheid om het risico te lopen dat we worden teleurgesteld, datgene is wat ons kracht geeft en mooi maakt.

Gebrokenheid maakt ons nederig, het wekt mededogen en inlevingsvermogen in ons op en het zorgt voor perspectief. Alleen wanneer we in staat zijn om onze gebrokenheid en kwetsbaarheid te erkennen, zijn we in staat om het in anderen te herkennen en mededogen aan de dag te leggen. We moeten niet onderschatten in welke mate we anderen kunnen ondersteunen en hen kunnen motiveren en bemoedigen, als we bereid zijn om onze gebrokenheid en kwetsbaarheid met anderen te delen.
_____________________________________________________________________________________________________________

Oorspronkelijke titel:
“The value of our brokenness and vulnerability”.
Vertaling: Hendrik Klaassens.

Luni Vermeulen is passionate about people empowerment. She believes that trials and tribulations effectuate personal growth that can be put to good use for self-development and serving others with encouragement and inspiration. She shares some of her thoughts and experiences on her blog, surrenderinginfaith.wordpress.com. Luni is interested in Middle East politics and eschatology, is an avid reader, a news junkie, an enthusiastic traveller and has a strong sense for the protection of animals. Twitter handle: @lunivermeulen.