God is een Gentleman

De dochter van Billy Graham werd in een TV-show “Finally the truth” (eindelijk de waarheid) geïnterviewd. Met het oog op de gebeurtenissen van 11 september werd haar gevraagd: “Hoe kon God zoiets toestaan?”
En Anne Graham gaf een bijzonder degelijk en leerzaam antwoord. Zij zei:
“Ik denk dat God net als wij diep bedroefd was. Maar wij moeten één ding goed begrijpen: wij sturen God sinds jaren uit o­nze scholen weg, ook uit o­nze regering en uit o­ns leven en omdat Hij een gentleman is, zó denk ik, heeft Hij zich stil en zacht teruggetrokken. Hoe kunnen wij verwachten dat God o­ns zegent en beschermt zolang wij van Hem verlangen dat Hij o­ns met rust laat?”

Er zijn veel emails rond de wereld verstuurd, die betrekking hadden op de gebeurtenissen van 11 september. Maar deze zin zou o­ns tot nadenken moeten stemmen: “Hoe kunnen wij verwachten dat God o­ns zegent en beschermt zolang wij van Hem verlangen dat Hij o­ns met rust laat?” Sta eens even stil bij de jongste gebeurtenissen, bij de terreuraanslagen, het schieten op scholen, etc. – en laat o­ns over de mogelijke oorzaken nadenken.
Ik vermoed dat het ermee begon dat Madeline Murray O’Hare (zij werd vermoord) erover klaagde dat in o­nze scholen gebeden werd – en wij accepteerden het. Weer iemand anders zei dat wij op school ook niet uit de bijbel mogen lezen… de bijbel die zegt: je zult niet doodslaan, je zult niet stelen, je zult je naaste lief hebben zoals jezelf. En wij accepteerden het.
Toen stond Dr. Benjamin Spock op en zei: wij mogen o­nze kinderen in geen geval straffen wanneer zij zich slecht gedragen. Hun kleine persoonlijkheid zou daardoor misvormd worden en wij zouden hun zelfbewustzijn beschadigen (de zoon van Dr. Spock pleegde zelfmoord). En wij zeiden: een expert zoals hij zal wel weten waarover hij spreekt, en we accepteerden het. Toen eiste iemand dat leraren en de schoolleiding o­nze kinderen in geen geval tot verantwoording mogen roepen wanneer zij tegen de discipline verstoren. En de schoolleiding gaf opdracht dat geen leidinggevende van de school een kind mag straffen, want wij wilden toch geen slechte pers en helemaal niet aangeklaagd worden (er bestaat echt een groot verschil tussen “ter verantwoortding roepen” en straffen, slaan, oorvijgen uitdelen, trappen, deemoedigen etc.). En wij accepteerden het opnieuw.
Toen was er iemand die met grote stelligheid beweerde dat o­nze dochters zich gerust mogen laten aborteren wanneer zij het wensen en dat zij het niet eens aan hun ouders hoeven te vertellen. Ook hiertegen zeiden wij “ja”. Vervolgens legden enkele wijze leden van het bestuur van een school uit dat jongens nu eenmaal jongens zijn en “het” in elk geval deden. Daarom zouden de scholieren condooms krijgen als zij die wilden hebben om zichzelf zo veel mogelijk plezier te bezorgen. En wij zouden de ouders niet vertellen dat zij deze op school cadeau hebben gekregen. En iedereen ging akkoord.
Ook waren er verschillende van o­nze toppolitici, die zeiden dat iedereen het recht heeft privé te doen wat hij maar wilde, zolang hij zijn werk maar goed deed. En wij accepteerden het weer en kwamen met elkaar overeen dat het niet van belang was wat iemand (de president inbegrepen) deed, zolang hij zijn plicht maar nakwam en de economie floreerde.
Toen kwam iemand die zei: laat o­ns tijdschriften drukken met beelden van naakte vrouwen en uitleggen dat het gewoon en realistisch is. Op die manier zou de waardering van de schoonheid van het vrouwelijke lichaam beter tot uitdrukking komen, en allen zeiden “ja”.
Daarna gingen anderen nog een stap verder hiermee en er werden beelden van naakte kinderen openbaar gemaakt en men plaatste ze ook op het internet. Ook daartegen zeiden wij “ja”. Uiteindelijk heeft iedereen het recht op vrije meningsuiting.
Vervolgens kwam de amusementsindustrie: laat o­ns televisieshows, films en muziek produceren die de verdorvenheid van de wereld laat zien, met geweld en seks erin. Dat zou o­ns toch niet kunnen beïnvloeden. Niemand zou dat serieus nemen. Daarom mogen wij gerust zo doorgaan.
En nu vragen we o­ns af waarom o­nze kinderen geen geweten hebben, waarom zij goed en kwaad niet van elkaar kunnen o­nderscheiden en waarom ze er niet voor terugdeinzen om vreemde mensen, klasgenoten of zichzelf te doden.
Misschien vinden wij het antwoord op de oorzaak van dit alles. Vermoedelijk hangt het samen met het feit “dat wij oogsten wat wij gezaaid hebben”.