Het proces tegen Jomanda dient de belangen van een kleine elite
– Hendrik Klaassens –

Op maandag 8 mei moest Jomanda opnieuw voor de rechter verschijnen i.v.m. de dood van Sylvia Millecam. In de media wordt zij afgeschilderd als degene die verantwoordelijk is voor de dood van de actrice. Die constatering lijkt me echter nogal overdreven. Natuurlijk heeft Jomanda inschattingsfouten gemaakt. Geen twijfel mogelijk. Zo beweerde ze tijdens een healingsessie dat Sylvia geen borstkanker had, maar een 'bacteriële infectie'. In een boek van Jomanda, dat binnenkort verschijnt, wijst ze siliconen als de doodsoorzaak aan. Ze had het mis, maar omdat Sylvia Millecam het medium op haar woord geloofde, weigerde ze verdere hulp van reguliere artsen. Dat heeft ze niet overleefd.

Later werd de genezeres in de media als de hoofdschuldige aangewezen. Daarbij werd de indruk gewekt dat Millecam een o­nmondig kind was dat voor het charisma van het medium uit Tiel was gevallen. Ze zou zich argeloos aan een soort goeroe hebben overgeleverd. Millecam heeft echter bewust voor een alternatieve benadering gekozen. In de laatste maanden van haar leven heeft ze bemoeienis door reguliere behandelaars afgewezen. Dat laatste wordt voor het gemak vaak vergeten. Bovendien is er geen enkele zekerheid dat ze haar borstkanker wél had overleefd als ze op het reguliere spoor verder was gegaan.

Millecam overleed in augustus 2001. Achter de schermen is binnen het reguliere circuit al die tijd druk overleg gevoerd hoe men dit uit kon buiten. Jomanda was immers vrij bekend en de media hebben heel veel aandacht besteed aan het overlijden van Millecam. Bovendien was de verontwaardiging over het optreden van Jomanda in deze affaire behoorlijk groot. Ik kan me dan ook niet aan de indruk o­nttrekken dat Jomanda nu als de kop van jut wordt gebruikt om alternatieve geneeswijzen over de hele linie te verbieden. De macht van het reguliere medische circuit wordt daardoor versterkt, evenals de macht van de farmaceutische industrie.

Is al deze aandacht van de media voor de dood van Millecam en de rechtszaak tegen Jomanda en twee andere therapeuten terecht? Jaarlijks overlijden in Nederland maar liefst 1300 mensen door verkeerd medicijngebruik. Veel medicijnen hebben zúlke verschrikkelijke bijwerkingen of kunnen zó slecht worden gebruikt in combinatie met andere geneesmiddelen, dat mensen er dood aan gaan. Mijn eigen vader is in een verpleeghuis overleden doordat hij een combinatie van slaap- en kalmeringsmiddelen kreeg waar hij niet tegen kon. Hij kreeg plotseling hoge koortsen en begon te ijlen. Twee dagen later was hij dood en konden we zijn begrafenis regelen.

Zulke dingen gebeuren dagelijks in Nederland. In het reguliere medische circuit vallen veel dodelijke slachtoffers, en heus niet alleen vanwege de medicijnen. Zo zijn er in een jaar tijd 7 mensen gestikt in de zweedse band, een riem die heel strak om de taille van een patiënt wordt vastgemaakt om valincidenten te voorkomen. Verder overlijden er elk jaar enkele mensen in isoleercellen, waarbij je de stellige indruk krijgt dat dit mede is veroorzaakt door verwaarlozing. Zoals uit een o­nderzoek van de Vereniging Ypsilon is gebleken, is het 'laten stikken' van patiënten in isoleercellen bij sommige psychiatrische instellingen heel gewoon.
In iets meer dan de helft van de gevallen stelt een huisarts een verkeerde diagnose. Dat hoeft niet dodelijk te zijn, maar kán in principe gevaarlijke situaties opleveren. Dat is de stand van zaken in de reguliere gezondheidszorg!

Wordt er in al die gevallen ook een rechtszaak begonnen? Nee toch! Soms wel, maar meestal niet. Je krijgt immers het verlammende gevoel dat al die medici elkaar de hand boven het hoofd houden en dat klagen en procederen geen zin heeft. Zo was er een medisch specialist in het ziekenhuis in Emmen die jarenlang o­ngestoord zijn gang kon gaan bij maagverkleiningsoperaties. Zes mensen zijn aan zijn gestuntel overleden Deze man werd geen strobreed in de weg gelegd. In het ziekenhuis in Emmen wist men dat hij een slechte reputatie had, maar hij kon gewoon o­ngehinderd doorgaan. Waren er al die tijd soms andere reguliere artsen die hiertegen hebben geprotesteerd? Absoluut niet. Zulke situaties vindt men kennelijk heel gewoon.

De conclusie ligt voor de hand: Stichting Skepsis en de Vereniging tegen de Kwakzalverij dienen de belangen van het reguliere circuit en de farmaceutische industrie. Zij moeten de investeringen  van dat imperium veilig stellen. Alle alternatieve geneeswijzen moeten daarom wat hen betreft verboden worden. Als je de woordvoerders van die organisaties goed beluistert, dan hoor je ze duidelijk zeggen dat alleen díe mensen, die een reguliere medische opleiding hebben gehad, de geneeskunde mogen uitoefenen. Dát is dus hun uiteindelijke doel. Wie dat niet geloven wil, moet voor de aardigheid maar eens kijken naar de gynaecoloog die op vrijdag 8 mei aan het woord was in het programma “Eén Vandaag”, dat vanaf 18.15 uur te zien was op Nederland 1.  

In dat filmpje zegt de woordvoerder van de Vereniging tegen de Kwakzalverij dat alle alternatieve praktijken moeten worden gesloten. Daar is geen woord Frans bij. Men ziet dit als een uitgelezen gelegenheid om alle niet-reguliere genezers het zwijgen op te leggen. Daar kan niet krachtig genoeg tegen worden geprotesteerd. De vrijheid om zelf je behandelaar en geneeswijze te kiezen is hier in het geding. Wij mogen in Nederland nooit en te nimmer zwichten voor de financiële belangen van deze kleine elite.

Hendrik Klaassens.