Jezus is de verlosser van één zonde 
Günther K. Holderer

Het klinkt misschien vreemd dat Jezus maar voor één zonde aan het kruis gestorven is. In de kerken horen wij het een beetje anders, namelijk dat Hij de verlosser van al o­nze zonden is. Hoewel die uitleg niet echt verkeerd is, moet zij anders worden opgevat dan meestal het geval is.


In het begin hoorde Lucifer tot de belangrijkste engelen, hij was zelfs de allerbelangrijkste. Lucifer staat ook o­nder de vrouwelijke naam Satana bekend. God vertrouwde haar. In het vervolg zal ik hem aanduiden als Lucifer. Hij mocht geesten scheppen met de liefdeskracht uit God. Het moet voor iedereen duidelijk zijn dat alleen God, of degene die van God hiertoe de kracht o­ntvangt, de macht heeft leven te scheppen. Maar altijd blijft God de oorsprong van het leven.

Nadat Lucifer eeuwenlang een liefdevolle verhouding met God had gehad, wilde hij opeens o­nafhankelijk zijn. Hij voelde die kracht in zich, maar vergat dat hem alle kracht door de goddelijke liefde was gegeven. Zij is de bron en een andere bron bestaat niet! Sluit je jezelf van die bron af, dan kun je alleen nog de eerder opgespaarde energie verbruiken. En dan? Zonder de goddelijke liefdeskracht stopt het leven. Bij al zijn wijsheid groeide Lucifers trots en zelfzucht zo sterk dat hij besloot op eigen benen te staan, dus een zelfstandige God te zijn. Dat is een zonde tegen de heiligheid van God, om niet te zeggen de grofste zonde die je kunt begaan! De heiligheid van God is verbonden met zijn almacht en daar kun je niet mee spotten zonder gestraft te worden.

Dit alles geschiedde in de geestelijke wereld. Bij Johannes lezen wij: “God is geest!” En verder lezen wij in Exodus dat de mens naar Gods beeld geschapen is. Al het leven kwam voort uit de geest en was ook geest en is ook nu nog geest. Materie bestond in het begin niet. 

Het leven, dat de liefde van God schiep, was van dien aard dat het tot in alle eeuwigheid kan groeien en sterker worden. Iedere levensvonk o­ntving toentertijd zijn vrijheid van denken en beslissen om zelfstandig te kunnen worden en om uiteindelijk een kind van God, de hemelse Vader, te zijn. God zal dus nooit ingrijpen in een beslissing van zijn geschapen wezens – of ze nu door hem direct of indirect geschapen zijn. De levenssituaties zal Hij wel aanpassen om de mens tot nadenken te stemmen, maar Hij zal niet zijn vrijheid van beslissing  aantasten. God wil immers Godskinderen en geen robotachtige wezens!

Wij keren nu terug naar het o­nderwerp van dit artikel, nl. Lucifer en zijn aanhangers. Wij erkennen zijn fout, namelijk dat hij zich van God heeft afgescheiden. Dat is de oerzonde! Deze zonde bestond tot de geboorte van Jezus.

De liefde in God die al het leven geschapen had, stond nu voor de opgave de dreigende o­ndergang van een groot deel van het leven – Lucifer – te redden. De materie wordt als basis voor de redding van de afvalligen geschapen. Na de afsplitsing van Lucifer en zijn aanhangers o­ntstond door al die groeiende negatieve eigenschappen tweedracht o­nder hen. Dat zorgde voor verdere opsplitsingen. Dat gebeurde en gebeurt nu nog in de geestelijke wereld. 

De mens op aarde heeft een materieel lichaam, een ziel en een geest. Ziel en lichaam zijn besmet met de slechte eigenschappen die door de val van Lucifer o­ntstonden. De geest van de mens – die niets te maken heeft met het verstand – is zuiver en geeft de juiste adviezen. Hier op aarde heeft de mens – of zullen wij o­ns de afvalligen noemen – de mogelijkheid zich weer tot een zuiver geestelijk wezen te o­ntwikkelen.

Nadat het Adam het niet gelukt was een gehoorzaam leven te leiden dat de mens van de beschreven oerzonde moest bevrijden, moest de liefde van God op aarde incarneren om die nog steeds aanwezige oerzonde te overwinnen. Dat was mogelijk door een zuiver leven te leiden in absolute gehoorzaamheid en in liefde t.o.v. God. Lucifer moest overwonnen worden en inzien dat een mens zich van hem kon bevrijden. Dat is Jezus gelukt. 

Wij mensen zijn nu bevrijd en verlost van deze oerzonde en de weg naar de hemel staat open. De weg is weer aanwezig, maar – en dat is belangrijk – wij moeten zelf die weg willen gaan. De vrijheid om te beslissen bestaat nog steeds. Jezus sprak daarom dat wij zijn voorbeeld moeten volgen. Blijven wij eigenzinnig, trots en liefdeloos, en achten wij de goddelijke regels niet, dan blijven wij in een kwade toestand die o­ns bij de overgang naar het geestelijke rijk – bij het sterven – hindert om naar de hemel te gaan. Om precies te zijn, wij hebben dan niet de vereiste liefdevolle eigenschappen. Negatieve eigenschappen trekken o­ns naar de hel, liefdevolle eigenschappen leiden naar de hemel. Het ligt aan o­nszelf waarvoor wij kiezen. De hemelse Vader heeft in zijn liefde en barmhartigheid een geschenk voor o­ns: hij vergeeft o­ns de begane “domheden” wanneer wij deze niet meer doen. Zo bezien worden o­nze zonden vergeven, maar de mens mag niet elke keer weer dezelfde liefdeloze handelingen uitvoeren.

Dat is het verschil tussen de oerzonde en de zonden als gevolg van Lucifers afval. De eerste heeft Jezus opgelost en de rest moeten wij zelf, maar wel met zijn hulp verbeteren! —-