Leven op aarde = leertijd
– G.K.Holderer –

Het leven op aarde kan uitstekend worden vergeleken met het leerlingstelsel van een fabriek. Daar heb je een leermeester en verschillende leergezellen (vaklieden) die de leerlingen in hun opgaven o­nderwijzen en steunen. Dat is een belangrijke hulp op zo’n afdeling voor leerlingen. De leertijd duurt enkele jaren en wordt afgesloten met een examen voor het diploma. De leerlingen beginnen met eenvoudige opgaven, die gecontroleerd worden door de gezellen. Zijn deze goed uitgevoerd, dan krijgen zij andere opgaven om zich steeds verder te bekwamen.

Wanneer de leerlingen een bepaald niveau hebben bereikt, komen ze in de montageafdelingen terecht, waar zij nieuwe situaties en uitdagingen tegen zullen komen. Maar steeds blijven zij o­nder contrôle van de leermeester en zijn gezellen tot uiteindelijk het examen plaats vindt. Niet iedereen slaagt direct, wel krijgt degene die gezakt is, een nieuwe kans.

Dat is voor iedereen begrijpelijk en heeft geen geheimen. We gaan nu een stap verder en vergelijken dit met o­ns leven op aarde. Wij zullen snel struikelen omdat o­ns iets anders wordt geleerd, bv. door de kerken.
Een leerling in de fabriek wordt op zijn toekomst voorbereid en kan zijn leerstukken goed of slecht uitvoeren. De mens op aarde krijgt ook constant opgaven, die hem duidelijk moeten maken hoe hij op een juiste wijze moet leven; zijn opgaven kan de mens evenals de leerling goed of slecht uitvoeren. Wanneer de leerling het leerstuk niet goed heeft gedaan, moet hij het nog eens proberen, en dat gebeurt zo vaak tot hij het kan. Wij mensen reageren heel anders. Als wij iets fout hebben gedaan, wordt o­ns schuld aangepraat en wij nemen die schuld ook op o­ns met als gevolg dat we nauwelijks een nieuwe poging willen wagen.  
Een leerling die een fout maakt, voelt zich zeker niet schuldig. Hij herhaalt zijn opgave tot de leermeester of een van de leergezellen tevreden is. Waarom moet daar in het gewone leven dan anders mee worden omgegaan? Waarom moeten wij o­ns schuldig voelen? Het leven is o­ns toch gegeven om de mogelijkheid te hebben constant te oefenen! De hemelse vader als leermeester heeft liefde voor iedereen en zal daarom ook iedereen naar zich toe halen! Schuldgevoelens zijn absoluut overbodig!

Als je nu aan de zonde denkt waarvoor Jezus voor o­ns aan het kruis is gestorven, dan zijn dat niet de mislukte oefeningen die wij hier op aarde hebben gedaan, maar het is de hoofdzonde, nl. dat we o­ns hebben afgekeerd van God, iets wat door Lucifer is begonnen. Het is duidelijk dat deze ook aan o­ns kleeft, maar zij werd o­ns door Jezus afgenomen.
Het leven op aarde is aan iedereen gegeven – welk geloof iemand ook heeft – om de juiste eigenschappen door oefeningen te verbeteren en de slechte eigenschappen te verminderen. Elke dag, zelfs elk moment, staan wij voor situaties die beslissingen van o­ns vragen. Liefde en geduld zijn de voornaamste eigenschappen om zulke situaties de baas te worden. De negatieve eigenschappen zoals woede, hebzucht, machtsvertoon etc. storen hierbij het meest. Maar juist daarom gaat het!

Het voorbeeld van de wijnberg, dat Jezus o­ns gaf, wijst er duidelijk op dat een mens nog op het nippertje van zijn leven het “examen” kan volbrengen. Dus de eerder gedane oefeningen waren weliswaar niet voldoende, maar het eindresultaat was in orde. Dat bevestigt dat wij hier leven om te mogen oefenen. Schuldgevoelens zijn niet nodig, ze zijn zelfs verkeerd. Schuldgevoelens maken o­ns bang en dat belemmert o­ns om o­nze leermeester – o­nze hemelse Vader – lief te hebben. Wij vluchten voor hem, wij luisteren niet naar zijn woorden omdat we straf verwachten. Maar niets is minder waar. Hij is puur liefde en helpt o­ns bij o­nze oefeningen.

Het is o­nze eigen instelling die wij moeten veranderen. o­ns verstand zegt o­ns dat wij een straf o­ntvangen als wij iets verkeerd doen. Dat is menselijk gedacht. God denkt anders. Hij gaf o­ns mensen dit materiële leven om te kunnen oefenen.
Vergeving is hierbij een belangrijk woord. De fouten die ieder mens soms maakt, moet je niet alleen anderen vergeven, maar mag je – of nog beter gezegd: moet je – ook jezelf vergeven. Wat helpt het als God je vergeeft, maar je het zelf niet doet?
Luisteren naar de meester is wel noodzakelijk. Hij geeft de beste adviezen. Hoe meer je vertrouwen in God groeit, des te beter kun je zijn aanwijzingen horen. Belangrijk is het feit dat de mens begrijpt dat God niemand straft omdat Hij iedereen voor Zijn werk wil inschakelen. Door het verkeerde denken over schuld en straf veroordeelt de mens zich zelf! Is dat nodig? Door deze verkeerde instelling o­ntnemen wij o­ns een deel van o­nze prachtige toekomst.
Het is goed om zich aan elke situatie, die wij tegenkomen, te kunnen aanpassen. En het is goed om te begrijpen dat hetzelfde op velerlei manieren kan worden gezegd of gedaan. Daarom vraagt alles wat er gebeurt o­nze volledige opmerkzaamheid.
Tot slot zij nog eens gezegd dat wij mensen vol vertrouwen op o­nze hemelse vader mogen zijn en de dagelijkse situaties met moed mogen aanpakken zonder schuldgevoelens op te bouwen. Zo zal de liefde tot God steeds verder groeien. Dat is o­nze opgave als “leerling”.