Moony het kind, Moony de wijze,
(domweg gelukkig)
– door Neeltje Diepeveen –
Ik leerde Moony kennen toen ze nog een kind was, gewoon een meisje uit de straat. Met een broertje en een zusje die haar plagen, de gek aansteken en van haar houden. Toch is ze niet gewoon. De mensen noemen haar een kind met het syndroom van Down.
Voor mij is ze onmiskenbaar een wijze die de dag plukt en haar leven in kinderlijke eenvoud leeft. Een echt knuffeldiertje is ze, ze gaat graag naast je zitten, geeft kusjes en slaat een arm om je heen, zo geeft ze zonder moeite veel warmte.
Eén keer zei een vriendinnetje iets geks tegen haar, zonder bedenken brengt ze in een oeroud gebaar haar vinger naar haar voorhoofd, kijkt me aan en trekt haar wenkbrouwen op in een snap-jij-het gebaar.
Samen met familie vriendjes en vriendinnetjes viert Moony haar 18e verjaardag met kadootjes, appeltaart en thee. Stralend neemt ze haar kadootjes; lippenstift, rouge en badschuim in ontvangst. Mooi! Gaaf, voor als ik naar de disco ga!
Meer en meer valt mij haar wijsheid en natuurlijke manier om met mensen om te gaan op.
Op een feestje van mijn vriendin, die haar moeder is, valt me op hoe onbevangen ze van de een naar de ander gaat, haar gesprekjes voert en stralend haar nieuwe kleren laat bewonderen terwijl ze, met kleine teugjes, genietend van haar limonade drinkt.
Moony is nu twintig en gaat over een tijdje met andere kinderen in één huis wonen. Als ik haar vraag: ‘wanneer ga je verhuizen?’ zegt ze: ‘ Mama en ik gaan eerst nog spulletjes kopen voor mijn kamer, als het klaar is ga ik verhuizen’. ‘Vind je het leuk?’ vraag ik, daar moet ze even over nadenken.
Hoe langer ik haar ken hoe zekerder ik weet; ‘ Zij is een echte wijze’.
Het geheim van haar gelukkig zijn kan ik niet zomaar ontrafelen en waarom ook?!
Het lijkt me haast zeker dat het vermogen om je niet echt zorgen te maken over de komende en voorbije gebeurtenissen, omdat ze niet in je opkomen, er iets mee te maken heeft.
Met alle respect, bestaat er dan toch zoiets als domweg gelukkig?
'Domweg gelukkig’ 25 mei 2005
Neeltje Diepeveen.