UTOPIA
– Hans de Heij –

Vroeger mijmerde ik wel eens over utopia. Een wereld waarin iedereen een huis en voldoende eten en drinken heeft. Iedereen leeft daar in vrede met elkaar en alle mensen hebben een taak. De een is akkerbouwer, de ander verzorgt een kudde koeien. Weer anderen bouwen huizen en we doen zo veel mogelijk zelf. Heel ouderwets en herkenbaar. Er is geen strijd om wat dan ook. Geld is overbodig want niemand streeft bezit na. Niemand is er op uit meer land of geld te willen hebben dan een ander, of meer status, of meer macht. Het klinkt te mooi om waar te zijn, daarom werd het ook utopia genoemd. Het is een illusie, een utopie, om te denken dat zoiets mogelijk zou zijn.

Toch is zo`n samenleving volgens mij veel dichterbij dan veel mensen denken. Het geld waar men nu zo`n drukte overmaakt, is feitelijk slechts virtueel. Iedereen leent van iedereen, waar komt dat geld dan vandaan? Het is schijnbaar geld. Cijfertjes op papier of nog minder: getallen op een computerscherm. Zodra je computer uitzet is het “geld” weg. Wanneer we o­nze huidige denkbeelden over economie en geld los laten en ook o­ns egoïsme beheersen, is utopia een realiteit. We blijven gewoon het werk doen dat echt nodig is: voedsel produceren en huizen bouwen voor o­ns allemaal. Wanneer we dat op een milieuvriendelijke en mensvriendelijke manier doen, kost het veel meer arbeid dan met machines. Dat is gunstig omdat alle mensen dan werk hebben.
 
Hèt grote probleem is natuurlijk het egoïsme van de mens. Wanneer wij o­ns eigenbelang weten te beheersen, is dè grote verandering tot stand gebracht. Maar ja, hoe krijgen we dit ooit voor elkaar? De belangrijkste factor die we moeten afbreken is conditionering. Er zijn nu in elke generatie mensen die snel doorhebben hoe belangrijk macht is en wat daar mee te bereiken is. Anderen o­ntdekken hoe je snel veel geld kunt verdienen. Zij passen zich snel aan het heersende systeem aan en zetten het voort. Zo wordt nu al tientallen eeuwen de wereld door een kleine elite geregeerd. Daar komt nu echter duidelijk verandering in. Die kleine groep heeft nu nog wel de macht, maar de werkelijke macht komt meer en meer bij het volk te liggen. Steeds meer mensen, hele volken, beseffen dat die machthebbers altijd wel erg goed voor zich zelf zorgen en dat zij daarvan de dupe zijn. De nieuwe generatie werkt veel meer samen, wil delen en doet dat al. Zij wil een andere samenleving.

Wanneer we gewoon werken, ieder een deel voor zijn rekening neemt, heeft niemand tekort. Maar ja, je moet niet een ander voor je willen laten werken. Dan gaat het al fout en dan blijft echt geluk een illusie. Het wachten blijft op zo`n betere wereld: utopia. Allemaal gelukkig en altijd vrede. Niemand lijdt honger of ervaart de diepe ellende die meer dan een miljard mensen nu wel o­ndervinden. o­nderdrukking, uitbuiting, dorst, honger, ziekte, armoede, troosteloosheid, wanhoop, ze zijn allemaal voorbij als we maar o­ns eigenbelang opzij willen zetten of beheersen. Zo simpel is de oplossing van de huidige geldcrisis, milieucrisis, economiecrisis, oliecrisis, bestuurlijke crisis, emotionele crisis. Deze ware wereldcrises tonen aan dat het nu echt anders moet!