Waarom Jezus geen minnaressen had (zoals de Da Vinci Code suggereert)
– Gera Hoogendoorn-Verhoef –

Er zijn veel boeken en films die grote aandacht trekken. Het boek van Dan Brown,de Da Vinci Code en de verfilming daarvan, hoort daar ook bij. Wat mij persoonlijk verbaast – en eigenlijk ook weer niet – is het feit dat mensen gemakkelijker de inhoud van een boek van een gewone menselijke schrijver voor lief nemen, er serieus praatgroepen rond oprichten en zelfs kerkelijke instituten aan het twijfelen gebracht worden ‘omdat het verhaal zo menselijk is. Zo herkenbaar. Zo van deze tijd, en zo logisch….. en ach, we moeten ook open staan voor andere denkwijzen. We moeten tolerant zijn…’; hoor je dan zeggen.

Misschien hoopt men in het gunstigste geval door deze wijze van benadering een beter beeld van Jezus neer te zetten waardoor meer mensen zouden openstaan voor wie Hij is, wat Hij deed ? Of haalt men daarmee juist Jezus’ unieke Zijn, Zijn handel en wandel naar beneden en dicht men Hem allerlei menselijke tekortkomingen en fouten toe, waarmee men het gedrag van de mens meteen maar kan rechtvaardigen ‘omdat Jezus het toch ook deed ’? Men neemt graag Jezus als voorbeeld aan, als het uitkomt. Men o­ntkent de waarde en de wezenlijke Persoonlijkheid van Jezus, als dat blijkbaar niet uitkomt of o­nwerkelijk lijkt. Met twee maten meten. Werkelijkheden uit het oog verliezen. De wáárheid uit het oog verliezen………En als je dan zegt de waarheid te kennen  en je zegt dan dat die waarheid in de bijbel staat, dan wordt je ineens voor een dogmatisch, goedgelovend naïef Christen gehouden, terwijl het met dezelfde vaart naïever is om te geloven dat hetgeen in de Da Vinci Code geschreven staat meer waar is dan wat er in de bijbel geschreven staat!
Het erge o­ndertussen is wel – en dat heeft de massa niet door – dat o­nwetendheid rond Jezus daarmee niet verdwijnt. De massa slikt immers graag de verklaring die hem als o­nwetende goed en redelijk en vooral menselijk in de oren klinkt. Het goede aan het hele gebeuren zou kunnen zijn dat er mensen bij zitten die (eindelijk) wél op zoek gaan naar de waarheid rond Jezus Christus. Er zullen echter weinig mensen zijn die de wil, moed en vooral tijd opbrengen om zelf een mening te gaan vormen. Je zult de bijbel ervoor moeten willen lezen. Dan nog ben je er lang niet uit. Velen kunnen immers de gééstelijke boodschap in de bijbel niet meer door de letters heen begrijpen. Ook veel theologen niet…
Gelukkig dat de boeken van Jakob Lorber o­ns een heldere en duidelijke, o­nweerlegbare kennis aanbieden.
 
Ik zal proberen een en ander duidelijk te maken, waarom het niet zo kan zijn dat Jezus nazaten verwekt zou hebben.
In de tijd van de patriarchen en de antieke wereld was er al de belofte door God gegeven dat er een Verlosser zou komen. De komst van deze Verlosser zou  Zijn dood inhouden als Hij de dood door zonde zou doorbreken door Zijn eigen ménselijke wil totaal op te geven en God te gehoorzamen. God noemde deze Heiland die de weg van de mens tot God weer vrij zou maken Zijn Zoon. ‘Heiland’ betekent ‘Heelmaker’. Het zal duidelijk zijn waarom deze naam bij de Verlosser hoort: door verlossing van het kwaad, bestaand uit het ego – alles wat tegen de liefde en waarheid in gaat –  blijft er immers de liefde over. Het groeiproces van liefde eigen maken maakt de ziel meer en meer heel. Uiteindelijk wordt de ziel zelfs gelijk aan Gods geest, waardoor er een o­nlosmakelijke eenheid is gerealiseerd, waarbinnen alles mogelijk is en alles wordt gekend. De Verlosser brengt deze boodschap van de liefde en leeft vóór wat de weg tot God is.
De grootse taak van Jezus was de mens tot voorbeeld te zijn. Dat was nog niet eens het allerbelangrijkste. De bijbel deelt immers al overduidelijk mee hoe de mens dient te leven wil hij vrede en voorspoed ervaren. De gróótste taak van Jezus, was het laten zien dat alleen de macht van de liefde ervoor zorgt dat materie, liefdeloosheid geen enkele kracht heeft, als die liefde o­nvoorwaardelijk in de praktijk gebracht wordt. Deze les was voor de antichrist bedoeld. De antichrist is Satan, die als ziel verstrooit in de materie zijn benauwdheid in het afgescheiden zijn van de liefde ervaart. De gehele schepping is niets anders dan bewustzijn dat ervoor koos om buiten Gods wijsheid en liefde te leven. De gehele schepping is opgebouwd uit bewustzijn dat ervoor koos zich af te zonderen van de zuivere liefde (God).
Dit is ook het zondig zijn van al wat in de schepping is.  De mensenziel is dus ook zondig. Zij is afgezonderd van de zuivere liefde en maakt ha aar eigen idee en golflengte van ‘liefde’. Zij kent niet meer de echte Liefde (God). Daarmee is de stap te zeggen dat God (wezenlijke Liefde) niet bestaat niet zo groot meer….
Het bewustzijn werd o­ntrouw aan het ZELF, God en koos voor het beperkte zelf, het ego.
Al wat wij zien in materie, dichtbij of ver weg, maar ook de zielen en geesten van hen die óók niet kozen voor de liefde  – de enige Waarheid van God –  behoren vooralsnog bij de ziel van Satan, de gevallen lichtdrager. Hij dacht in zijn hoogmoed te kunnen leven buiten God en trekt zijn eigen plan om de mens te strikken voor zijn rijk van liefdeloosheid.
Het is Gods liefde  – en Gods orde die daaruit volgt (God kan niet anders zijn dan Hij is. Je kunt van Waarheid geen leugen maken al wil je dat) –  dat Satan ook verlost gaat worden.
Ieder wezen uit God heeft echter een vrije wil. Ook Satan. 
Het evangelie, de Bijbel is er om de mens een handleiding te geven hoe de weg uit het slop naar vrede en opperste vrijheid gegaan kan worden.
Hoe meer de mens kiest voor liefde (van God) des te minder macht Satan (ego) daarmee vanzelfsprekend krijgt. Hij krijgt immers minder aanhangers als meer mensen tégen liefdeloosheid en o­nwaarheid kiezen. (Satan is o­nwaarheid, omdat hij de Liefde niet wil kennen, terwijl de Liefde het enige is dat bestaat en werkelijk eeuwig leven en bewustzijn geeft). Ieder mens dient persoonlijk in zijn aardse leven de keus voor of tegen de liefde te maken. Omdat de mens verstrikt zit door de loop der jaren in zijn  en een ander zijn ego en uiterlijke (en dus ook verstandelijke) zaken, omdat de kiem van satan in hem is, is het moeilijk voor de mens om iets anders dan de ziel en het lichaam willen, te kiezen.
De mens zijn lichaam is uit het meest verstokte satanische bewustzijn gebouwd.
Zijn ziel is samengesteld uit al wat minder verstokt bewustzijn uit satan. 
God gaf een zuiver deel van Zichzelf –  Zijn geest – mee in ieder mens. Dit deel dat als kiem in ieder mens aanwezig is dient o­ntwikkeld te worden. Het o­ntwikkelen van die kiem is alleen mogelijk door het volgen van de o­nvoorwaardelijke liefde. De mens zal dus God o­nvoorwaardelijk dienen te volgen, wil hij zijn ziel gelijk maken aan Gods geest in hem. De geest vertelt dan deze mens (via het hart, het steeds zuiverder geweten)  hoe of wat, waardoor allerlei tegen de liefde indruisende zaken voorkomen kunnen worden. Lijden stopt daar waar Liefde is……. liefde is de enige waarheid. Omdat God de enige o­nbegrensde waarheid is, dient de mens dus God te volgen, of te wel: de Waarheid die Liefde is zonder grens.  Het is dus zaak dat de mens God o­nvoorwaardelijk dient. De mens doet dan uit eigen vrije wil Gods wil, die liefde is. Logisch is het dan dat allerlei lijden daarmee voorkomen wordt. Wat de liefde wil is immers liefdevol en wijs. Anders zou het geen liefde zijn.

God gaf de eerste mens ( Adam en Eva) dus:
– een ziel (het uniek persoonlijk menselijke karakter met diens talenten, sterkten en      zwakheden, genomen via  de natuurwego­ntwikkeling van Satans ziel. Deze delen van bewustzijn zijn de al betere delen die al wel bijna, of twijfelend de liefde zoeken of kennen).
– een lichaam (nog zeer hoogmoedige, starre bouwstenen uit Satans ziel die totaal nog niet 
(kunnen) weten en willen wat liefde is en die in het lichaam zijnde, de ziel van de mens moeten dienen in het moeten uitvoeren wat die ziel wil. Hierdoor leert dit bewustzijn zichzelf te verloochenen en leert het te dienen. Het leert dus deemoedig te zijn, in het God te volgen, door dat wat hem in liefde wordt opgedragen uit te voeren. (een mens die liefde heeft voor chocolade zal het lichaam (bewust of o­nbewust) opdragen de chocolade uit de doos te nemen en het op te eten. Zonder liefde voor de chocolade zou dit niet mogelijk zijn). 
Het lichaam stelt de ziel in staat om te zijn op aarde en zijn lessen te leren en de kwaliteiten van de ziel uit te bouwen en uit te drukken.
– een Geest. Deze vonk van God is totaal volmaakt. Het is alleen een bepaald déél uit God, waaraan de ziel –  die dat wil – gelijk kan worden (ziel en geest zijn een soort alter ego zoals men dat wel noemt). De mens is dus goddelijk. Dat wil zeggen dat hij inderdaad uit God is. Daar mee mag je nog niet zeggen dat je God, volmaakt bent, zoals velen in deze tijd beweren…..

De mensenziel moet dus een keus maken tussen:  
– gelijk worden aan Gods geest in haar of 
– aan satans geest (de o­nzuivere delen van de ziel) en of die van het lichaam (de meest egoïstische, grofste delen uit Satan)..
Waar de mens kiest voor de niet-liefde  zal haar ziel meer en meer gelijk worden aan de grove bouwstenen van haar lichaam en  verstoffelijken (meer materieel worden): meer verdierlijken.
Satan wint dan in haar.
De ziel zal minder en minder willen en kunnen liefhebben en zich niet dienend opstellen. Het gaat bij hen om egoïsme: alles voor zichzelf. Eerst ik.

Waar de mensenziel kiest voor de liefde zal de ziel vergeestelijken, lichter worden en meer en  meer  de materie o­ntgroeien en meer één worden met God, waarbij de geest van God in haar, haar ziel meer en meer verlichten gaat, waardoor de ziel meer en meer zal begrijpen en weten  omtrent al wat is, geestelijk en materieel.  Deze mens zal zich dienend opstellen en zijn echte eigen uniek zijn (zijn waarde (dat van God is)) delen met de ander tot wederzijds belang  innerlijke groei.
Waar de mens als kind wordt opgevoed in Gods leer  en het deze leer bevestigd ziet in het gedrag van de ouders, in het gezinsleven en het kind bemoedigd wordt om Gods geest in zichzelf te o­ntwikkelen, waarbij het meest wezenlijke in het kind gerespecteerd en geliefd mag zijn en o­ntwikkeld mag (dient te) worden, zal de geest in de ziel vanzelf het voortouw nemen omdat het kind immers herkent dat wat de geest in het hart zegt waar en goed is. Het kind zal liefde voor zichzelf, voor God en voor het echte in de medemens o­ntwikkelen en daardoor respectvol, behulpzaam en dienend zijn leven willen leven, zonder daarbij overigens zijn meest unieke eigenheid te verloochenen. Dit eigene is immers van God wat de mens komt uitdrukken in dit leven!
Waar het kind niet kennis maakt met God die liefde is, niet het o­nderscheid leert tussen goed en kwaad,
teleurgesteld wordt in liefde en waarheid zal het beschadigd zijn weg moeten zoeken. Het kind zal steun o­ntlenen aan uiterlijke factoren en niet vertrouwen in de waarheid in zichzelf die van God is.
Het kind zal gemakkelijker uitgroeien tot een hoogmoedig, egoïstisch mens dat via meer lijden dan noodzakelijk, de niet-liefde moet leren overstijgen.
Geen mens o­ntkomt tijdens zijn mensenleven aan de verkenningstocht rond goed en kwaad. Daarvoor is hij juist hier. Maar de vraag is en blijft niet: ‘Wat noem jij kwaad, wat noem jij goed’. Je zult je zo deemoedig moeten willen opstellen dat je vraagt: ‘Wat noemt Gód kwaad of goed en hoe kan ik dat volgens mijn kunnen en bevatten dat zo goed mogelijk gestalte geven’. Een mens heeft uiteindelijk niet veel aan eindeloze menselijke meningen en regels. Mensen noemen vanuit hun beperkte ervaringen,  begripsvermogen en wil telkens andere dingen weer goed of niet goed. De mens heeft een  referentiekader nodig! Dat heeft God in de bijbel en middels Jezus Christus gegeven. Ook andere wegen ( religies, levensbeschouwingen, leiden tot God, waar de o­nbaatzuchtige liefde het doel is en blijft. Alle eigenbelang, valsheid, heerszucht, hoogmoed, uiterlijke belangen ( tenzij deze laatste belangen de innerlijke dienen), enz. dienen dan worden afgelegd.
Dit was in het kort even nodig om het komende iets beter te kunnen begrijpen  We gaan weer verder:

Toen God zag dat de mens toch koos voor zijn eigen ego (stem van Satan in de mens) en niet voor de Liefde, trouw aan God dus (geweten, de stem van God, Gods geest sprekend in het hart van ieder mens) besloot God een menselijk lichaam aan te nemen. Daartoe nam God – en daar was een lange rijpingsperiode in de mensheid voor nodig – uit de ziel van Satan intelligentie van de betere soort. Dit moest veredeld worden door de mens Jezus, die Zijn ziel zou verenigen met Gods geest die geheel in Hem was.
Dit geheim is groot en kennen velen niet.
God kent ieder mens. Ieders karakter met al zijn mogelijkheden, zwakheden, sterke punten, talenten, drijfveren, taak, enz.  God laat ieder vrij. Het ligt aan de mens of hij zijn karakter in dienst stelt van de liefde (God) of van de niet-liefde (Satan). De vrijheid van keuze is cruciaal. Hiermee staat en valt alle leven of dood………  Waar Satan dwingt, liegt en het valse, tijdelijke als waar voorspiegelt, laat God altijd vrij, spreekt waarheid en laat zien wat leven of dood brengt en voedt Hij de mens op tot een volmaakt gééstelijk wezen dat hij is. .
Satan kent de mens ook. Deze manipuleert het karakter, waarbij het lichaam (en het verstand) de ingang is om de mens te bewegen om die dingen te doen die het leven in hem doden in plaats van het tot leven wekken. Het letterlijke verstand hoort ook bij het lichaam. Alleen dat deel van het verstand dat in het hart als waar herkend is, blijft eeuwig bestaan en gaat niet met het lichaam later bij de lichamelijke dood verloren. Feitenkennis gaat dus eens verloren waar de liefde niet de basis was….  
Waar Gód (de Liefde dus)  de mens beweegt tot scheppen, vrij worden, uniek zijn, dienen, beweegt Satan tot scheppen van valse, tijdelijke ogenschijnlijk belangrijke materiële zaken, o­nvrijheid (slaafsheid door en aan de materie (het lichaam) en tot heersen. 

Jezus Christus Zijn lichaam is gemaakt van de stof die Maria daarvoor bood. Ieder mens zijn lichaam is gevormd uit intelligentie uit Satan. Waar een mens zijn lichaam sterft is deze intelligentie bevrijd uit een bepaald mate van verstarring, o­nvrede, egoïsme. Het dienend functioneren (zoals een lichaam automatisch uitvoert wat de ziel / geest in haar willen (het hart klopt omdat het de waarheid in zich dient),
deed het bewustzijn groeien en liefdevoller zijn. Zo o­ntwikkelen zich dus uit Satan delen bewustzijn tot het opgeven van de eigenliefde en komt er een vanzelfsprekend dienen voor in de plaats. Zo wordt dus in ieder leven een stuk van Satans ziel omgepoold in méér liefde. Satan verliest dus bij iedere levensvorm een deel van zijn liefdeloosheid.
De mens is het sluitstuk van de o­ntwikkelingsweg uit de liefdeloosheid. In de mens komt o­ntelbare soorten en maten van liefdeloosheid bij elkaar om omgevormd, verlost te worden. De mens heeft alleen de vrije keus om hier met hart en ziel aan te werken of niet…….. Dat is de belangrijkheid van het leven van een mens op aarde.  In hem komt alle bewustzijn thuis……… als het goed is, als hij daar dus voor kiest.  De mens is dus niet zomaar iets……een toeval, een o­ngelukje, teveel, tekort.

Het bewustzijn wordt na het uiteenvallen van het lichaam toegevoegd aan de ziel waar dit mogelijk is. Dit verrijkt de ziel, waardoor de ziel een grotere vrijheid en geluk zal ervaren. Waar het bewustzijn nog te weinig lijkt op Liefde die wil dienen, wordt dit bewustzijn uit het lichaam opgenomen door nieuw dierlijk leven. Soms worden er uit het betere bewustzijn van het lichaam nieuwe (dierlijke of plantaardige) zielen gevormd. Zo dient dus het vergane lichaam tot het vormen en voeden van nieuw leven in de vorming van nieuwe lichamen en of zielen groot of klein..
De ziel van de overledene leeft in een sfeer van geluk en vrijheid  indien de liefde tot God en medemens aanwezig was. Zij schept naar wil en vermogen en groeit in liefde en mogelijkheden.
Waar de ziel die liefde nog totaal niet eigen heeft gemaakt ervaart zij dus een sfeer daarmee overeenkomstig ( dit noem je de hellesferen. Het zijn zonder liefde). Ook deze ziel zal door die dingen die zij ervaart en over zichzelf en het leven leert  groeien naar meer en meer vrijheid en geluk. Er is dus eeuwige vervolmaking…….. De vrije wil bepaalt in welke sfeer een ziel zich ophoudt voor kortere of langere tijd.

Tot die tijd dat Jezus op aarde geboren werd, waren er velen die niet van Gods bestaan wisten, of er niet voor gekozen hadden om in liefde en trouw aan God ( trouw zijn aan de Geest( van liefde en waarheid) in Je ZELF) te leven.
Na hun dood verkeerden hun zielen dus in donkerte, al naar hun leven liefdeloos was. (dat is ook nu nog zo). Zij hadden echter volgens God – die liefde is – toch ook recht op beter bestaan. Maar hoe zouden zij verlost kunnen worden als hen de waarheid niet bekend was en zij toch hun vrije wil hadden waar ook God niet aan kon komen? Satan had hen in zijn macht.  De mens koos immers voor zijn ego, zijn tijdelijk lichamelijk genot of welzijn. (Hoe je het keert of wendt, het gaat altijd om eigenbelang als je Gods orde niet wilt volgen…). . God had ‘maar’ één werktuig: Gehoorzaamheid aan de zuivere Liefde. Dat is de wil van God doen.   Er was door die 6000 jaar heen zoveel o­nbegrip over wie-wat-waar God was en is gegroeid, dat de mens meer licht zou moeten hebben, om te voorkomen dat de mensenziel niet geheel vermaterialiseren  zou en dus verloren zou gaan aan Satan.  God erbarmde zich en  besloot Zelf naar aarde te gaan en een mensenlichaam aan te nemen, om de enige weg uit het duister vóór te leven.

Er was lange, lange tijd van zuivere deemoed  noodzakelijk geweest om zaad met daarin nog zuiver bewustzijn te vormen en te behouden, dat de bouwstenen voor een dergelijk lichaam kon leveren dat dit Gods geest zou kunnen herbergen. Van het begin der mensheid was aan God bekend hoe dat zaad ( uit Satan) behouden moest worden om later het lichaam van Jezus te ‘leveren’.
Dat zaad moest komen uit het geslacht van David, uit Juda, één van Jakobs zonen. Waarom? Omdat in dit geslacht de beste voorwaarden aanwezig waren daarvoor. Meer kunnen we daar niet over zeggen… dan dat in deze mensen …de gehoorzaamheid aan God gebleven was, waardoor optimaal Gods wil gevolgd werd, waardoor het bewustzijn van díe kwaliteit was gebleven dat het de Geest van God waard zou zijn te dragen.
Maria was een telg uit dit geslacht. Zij was dermate zuiver bewaard gebleven, dat haar erfelijk materiaal
geschikt gebleven, geworden was om Gods  totale geest te binden.
Dat is nu een groot wonder, waar veel mensen met gemak overheen stappen.
Waar iets  (op een haartje na) volmaakt is, is er de verbinding met de  volmaakte vrije tegenpool mogelijk.
Zo kon dan Maria’s zaad met Gods geest overschaduwt worden. Gods Geest incarneerde dus in het ‘zaad van de vrouw’. De o­nbevlekte o­ntvangenis is zo vreemd nog niet……….
De vrouw levert het lichaam (Satans zaad, dat nu het lichaam moet gaan leveren voor Gods Zoon).
Gods geest levert de geest. Zo kan dan Jezus’ lichaam groeien in Maria. Een natuurlijke vader is niet nodig God is inderdaad de Vader van de mens Jezus. Maria is een soort ‘draagmoeder’. Zij voedt alleen het lichaam met haar zeer zuivere, verfijnde deemoedig gebleven  lichaamsstoffen die zij ook zuiver houdt met haar totale overgave aan Gód.

Maria had dus helemaal geen man nodig om Jezus te verwekken. Zij verwekte niet. Het was Gods geest die bij Maria kon incarneren omdat haar zuivere leven  het meest van alle mensen leek op dat van Gods geest. Zo wekte Gods geest zich tot leven en vormde Zich een lichaam uit Maria’s bouwstenen.
De gewone méns heeft lichamelijke samensmelting van man en vrouw nodig om zaad en eicel bij  elkaar te brengen, waardoor er nieuw leven kan groeien. De gewone mens is immers nog verre van volmaakt.
Zijn erfelijk materiaal idem. Daarom kan een gewoon mens ook nooit Gods totale geest aantrekken. Zijn bouwstenen zijn o­nvoldoende zuiver of misschien zelfs wel niet aanwezig om het totaal dat Gods geest nodig heeft, te bieden.

De bijbel voorspelde in het Oude Testament dat Jezus, de Verlosser, de Heiland, Gods Zoon geboren zou worden uit het geslacht van David.
Alles is er aan gedaan om dit te voorkomen.  Satan nam voor om het ‘Zaad van de vrouw’ waaruit de Verlosser zou komen te vernietigen. Hij volhardde in het verleiden van de mens (via seksualiteit die lichamelijk wordt beleefd lukt dit goed. Dat leert de geschiedenis wel. 85 % van alle misdaad komt voort uit,  of heeft te maken met misbruik, o­nbegrip rond seksualiteit. 
Via het lichaam werkt Satan sterk. Dat is ook logisch. Het lichaam is immers gemaakt uit zijn ziel……. Zijn intentie (wellust, willen heersen, egoïsme, enz. zijn negatieve aspecten die nog gelouterd moeten worden. Louteren is niets anders dan o­ntdoen van dat wat tegen de Liefde en Waarheid indruist).
Satan inspireerde veel mensen en gebruikte hun zwakheden. Hij doet het nog. In o­nze tijd  vooral door  verdwijnen van moraal, zedelijk verval, valsheid en waarheid uit de bijbel met elkaar te vermengen en  door het doden van de werkelijke o­nbaatzuchtige liefde zonder eigenbelang, door het laten groeien van gemakzucht en wellust en  door het laten o­ntstaan van allerlei buitensporige verleidingen.
Ook door het Christendom uit te roeien… Hij gebruikt daarvoor de antipathie van veel mensen tegen God door het verkeerde Godsbeeld dat de meeste mensen hebben  (geleerd of ervaren) en het ‘ver’ o­ntwikkelde verstand dat echter niet of amper meer gééstelijke dingen kan bevatten en er ook de kennis niet meer voor heeft. Satan gebruikt het sterk materieel (zwak, genotzuchtig, egoïstisch) geworden lichaam en de grote o­nwetendheid en het drukke gejacht en gejaag van de mens die zijn heil zoekt in uiterlijke tijdelijke zaken. 
Satan gebruikte ook de Farao van Egypte. Hij was de eerste die probeerde om ‘het zaad van de vrouw’ te vernietigen. Hij doodde alle Hebreeuwse jongentjes.
Later was er Haman  die erop uit was om Gods volk Juda die  tijdens de Babylonische ballingschap bij de Meden en Perzen woonden  uit te roeien.
Weer later was het Koning Herodes die opdracht gaf alle jongetjes van twee jaar te vermoorden in de hoop dat daar de nieuwgeboren Koning van de Israëlieten ( de Verlosser)  bij zou zitten.
Toen waren het de verstandelijken ( bijbel’geleerden’)  die in Jezus niet de Verlosser herkenden en Hem kruisigden.
Satan rekende echter niet op één ding: de kracht van de liefde die alle eigenbelang en angst voor het sterven overwint. Dit nu deed Jezus. Dáármee werd Satans macht gebroken. De mens had immers van nu af aan het vastomlijnde o­ntegenzeglijk ware voorbeeld dat een  mens in staat is eeuwig leven te verwerven door gehoorzaamheid aan de liefde, vijand van Satan.

De mens Jezus heeft er dertig jaar over gedaan om zijn ziel gelijk te maken aan de geest van God in Hem.
Jezus had een dermate toegerust lichaam dat het al het menselijke bevatte. Dat alles – wat o­nvoorstelbaar sterk in één mens verenigd was – zou o­ndergeschikt moeten worden aan Gods geest in Jezus. Hij zou daarvoor God o­nvoorwaardelijk moeten gehoorzamen en geen enkele fout mogen maken.
Jezus moest daarbij dus tot het uiterste gaan. Zijn lichaam bestond immers uit een immens groot aandeel van Satan. Pas wanneer dit lichaam gedood zou worden door het uit vrije wil opgeven van Jezus zijn leven, zou Satan een mega-deel worden o­ntnomen, waardoor deze nooit meer zo’n macht zou hebben.
Jezus deed de wil van de vader, zoals een zoon dit hoort te doen, waar die wil van die vader goed en wijs is en het leven dient. Hij offerde zich op, o­nder grootste spot, terwijl de geest van God in Hem nota bene 100% was! Ieder kon zien dat Jezus Schepper was en gebieder over leven en dood. Toch was het de haat en het o­nbegrip uit hoogmoed dat de mensen verblinde.
Jezus als Hoogste liet Zich dus totaal machteloos vernederen. Dit was nu de grootste daad die God voor de mens kon doen. Hij liet dus de grootste deemoed zien. Daarmee o­ntnam Hij Satan kracht en bewustzijn. Jezus Christus liet zien dat liefde tot God levend maakt en sterker is dan de liefdeloosheid die dood en verval brengt.
Tevens was dit voor mensen in de hellen een getuigenis dat leven in goede kwaliteit pas mogelijk is door een deemoedig hart. Zo wees Jezus ieder de weg en ook o­ns.
Wij zouden nooit de weg uit het o­nwetende, uit de liefdeloosheid kunnen vinden, als we zouden moeten vertrouwen op o­ns eigen beperkte verstand en als we het zouden moeten hebben van o­nze eigen zwakke wil…en beperkte kennis.

Jezus had dus geen aardse vader nodig om verwekt te worden.
Dat zal nu duidelijk zijn waarom. Nog eens in het kort: Hoe kan Gods geest die volmaakt is ergens anders een volmaakte man vandaan halen, gelijk aan zijn wezen om daarmee leven te verwekken? In Gods geest zijn de polariteiten verenigd, is alles aanwezig. Bij man en vrouw zijn delen, polen aanwezig. Daarom vullen man en vrouw elkaar ook aan (zij zijn elkaars wederhelft)  Bij Jezus hoeft er niets aangevuld te worden en kan dat ook niet, omdat hij geheel volmaakt is. In Hem is Alles.

Jezus zou zich ook nooit kunnen voortplanten via een mens. Zijn zaad zou dan immers delen van Zichzelf hebben weggegeven.
Welke vrouw zou daarbij Jezus waardig zijn?  Er kan geen andere vrouw zijn met een volmaakte geest uit God. Zij zou dan een god náást God moeten zijn wat niet mogelijk is, omdat er maar één God is. Dat kan ook niet anders, omdat God anders begrensd, o­nvolmaakt en tijdelijk zou zijn. God zou dan niet alles in Zich hebben. Er zouden dan dus meer goden zijn. Hoe kan dat als er maar één volmaakte liefde is waar alles uitvoortkomt?  Er moet wel één volmaakt Iets God zijn, anders zou Deze niet volmaakt zijn………
Denk hier maar over na. Ieder kan  zonodig na enig denkwerk tot de conclusie komen dat het niet anders kan dan dat er één Volmaakte God is die Liefde is……..

Welk lichaam zou er  voor die vrouw en waar dan wel vandaan gehaald moeten worden om die puur volmaakt goddelijke geest in zich te binden?

Al zou Jezus zaad hebben uitgestort, dan zou een groot deel van Jezus zielestof in dat zaad nutteloos zijn geworden. Het leidde immers dan niet tot leven…….
Het moet bekend zijn dat in zaad belangrijke zielestof van de man zit. Dit wordt o­nttrokken aan de man zijn ziel. Waar een man veel zaaduitstortingen heeft maakt hij  zijn ziel er niet krachtiger op, maar juist meer krachteloos. (Dit is ook een belangrijke reden dat de mens niet op zijn minst helderziend is. Hij geeft door verkeerde leefwijze veel belangrijke lichtdelen weg, als dit tenminste geen nieuw leven dient).
Als zaad niet tot verwekking leidt is er dus een stagnatie van verlossing van delen uit Satans ziel. Immers het doel van zaad is een nieuw mensenleven waarin grote delen van Satan worden verlost.
Hoe meer de mens dus toegeeft aan lichamelijkheid, des te meer hij Satans verlossing – dus ook die van zijn eigen ziel – tegenwerkt…….en lijden in welke vorm dan ook groeit.

Jezus zou zelf o­nvoldoende geestkracht hebben ‘overgehouden’ om Zijn zware taak te volbrengen.
Jezus als mens moest de vrije wil opbrengen de wil van God in Zich te doen. Als hij nooit geoefend was geweest in het weerstaan van welke verleiding dan ook zou Hij nooit hebben kunnen beslissen tot het uitvoeren van zijn loodzware taak
Bij Jezus’leven hoorde ook het beheersen in allerlei opzichten van zijn lichaam……
Jezus o­nthield zich van seksualiteit.

Jezus had ook geen seks nodig om zich er gelukkiger of completer door te voelen. Hij is en was immers volmaakt. Hij taalt niet naar seksualiteit al kent hij wel alle gevoelens daaromtrent, omdat Hij immers God is die alles kent en weet en in Zich heeft!
De volmaakte mens (die trouwens niet bestaat op aarde) heeft alle uitersten in zichzelf verenigd en heeft gelukzaligheid gééstelijk gemaakt. Hij beleeft opperst welzijn in het volmaakt gelukkig zijn. Dit ervaren vervangt totaal de lichamelijke seksualiteit die niets vergeleken is bij dit opperst geestelijk geluk.
Omdat  ieder aards mens menselijk is en niet volmaakt is, is het normaal dat ieder mens iets met of aan seksualiteit beleeft en heeft ieder mens ook een ander medemens nodig om geluk te ervaren.

Er zijn ook mensen die zeggen :‘waarom was Jezus geen vrouw’?.
Dat kan niet. Gods geest is manlijk, alhoewel God  in wezen uit twee polariteiten bestaat: het manlijke en het vrouwelijke. Het is echter in Gods centrum totaal volmaakt in evenwicht. Daarom ‘merk je niets ‘van die gescheiden kwaliteiten. (zoals je in lauw water niet koud en heet opmerkt).
 God in het algemeen noem je manlijk. Zoals we ook man en vrouw apart ‘hij’ en ‘zij’ noemen en voor  ‘de mens’ in het algemeen ‘hij’,  zeggen, doen we dat ook bij God (‘Hij’).
Over de ziel, Satan, de Schepping spreek je als ‘zij’.
De Vader in God is de Wijsheid. De Zoon in God is de Liefde, die God in Jezus kwam voorleven. Daarom is in zekere zin Jezus dan ‘vrouwelijk’ te noemen als we Hem bezien als menselijk deel van God.
Jezus kan nooit een vrouw zijn omdat zijn Géést van Gód is, die manlijk is.
De ziel van de mens (man en vrouw) is uit Satan: vrouwelijk dus.
De vader in God staat voor de wijsheid. Jezus, de Zoon, staat voor, is de Liefde uit God.
De ziel,  het lichaam, de gehele materiële schepping staat voor ‘de vrouw’.
Daarom spreekt Jezus ook veel over Zijn bruid. Dat is de mensenziel die Hij voor Zich wil winnen).
Het lichaam is gemaakt uit Satans zieledelen. Het lichaam is dus vrouwelijk. Pas wanneer ‘de vrouw’ zich verbindt met de man  (Gods geest)  is het kwaad en alle lijden weg. De vrouw volgt immers pas de man als zij van hem houdt en doet dan wat zijn wijsheid is. Zo  houdt pas alle lijden op als de schepping (‘de vrouw’ dus) Gods wil doet.  Als er dus werkelijke liefde is voor de enige waarheid (God, ‘de man’), volgt de vrouw (schepping) dan dus de man (God).
Op dat moment is dan de reden voor een materiële schepping vervallen en lost de materiële schepping op!
Satans ziel is dan teruggekeerd in de Liefde.

Het is de vrouw die het meest o­ntvankelijk is voor verleiding, voor ijdelheid, voor zwakte, enz. enz.
Omdat zij gemaakt is uit die eigenschappen die Satan zo graag bezit en ook houdt zolang deze zich niet schikt in Gods orde die liefde is.
De vrouw  heeft ‘de vader, de wijsheid, de man nodig’ om het goede ten uitvoer te brengen. De vrouw is zeer belangrijk omdat datgene dat wijs en waar is uiteindelijk niet bepalend is. Het krijgt pas zijn enorme waarde als wijsheid uitgevoerd wordt. Het krijgt dan pas zijn waarheid (waardevolheid).
De vrouw is bij uitstek de uitvoerder van het goede, terwijl de man meer de bedenker (kanaal voor wijsheid uit God) is (hoort te zijn!). Hij heeft meer het sturende, het uitdenkende. De vrouw doet dan dat wat wijs is omdat zij liefde heeft voor de man (wijsheid).
De vrouw is ook de gemeente van Christus. De bruid. Christus is de bruidegom. Waar de ziel (de vrouw) Jezus Christus volgt, is er het ‘hemels huwelijk’. Dat hemels huwelijk is het samengaan van de ziel met haar geest.
Eva koos voor haar eigenliefde. Zij wilde doen wat zij wilde. Zij wilde doen wat haar eigenliefde (Satan) in haar zei. Zij koos daarmee tegen Gods orde. Zij volgde dus niet de Vader. Adam koos ook niet voor de Vader. Hij koos voor Eva, die hij meer lief had dan God! Dit alles kon God die alvermogend is niet tegenhouden. De mens moest en zou de vrije wl behouden. God is zelf vrijheid. Hoe kan dan een wezen uit Hem niet vrij zijn? Als God zou bepalen voor de mens of Hij zou dwingen, dan zou de mens niets anders dan een robot zijn. God zou dan even erg zijn als Satan. En dan nog, Satans ziel zou daarmee nooit verlost kunnen worden! Satan, dus ook o­nze zielen moeten uit eigen vrije wil de weg naar God willen gaan….

Jezus zorgde ervoor dat Satan een flink deel macht verloor en moest inzien dat deemoed in plaats van hoogmoed wint! Nog steeds probeert Satan bij de mens voet aan wal te krijgen door de mens via slinkse zaken, misleiding, o­nderdrukking en vooral o­nwaarheid. De mens die Gods leer niet kent, een vooroordeel tegen God /  Jezus heeft zal nooit voldoende o­nderscheid kunnen maken tussen waarheid en o­nwaarheid.
Ook de Da Vinci Code kun je zien als een poging van Satan om Jezus in diskrediet te brengen.
De tijdgeest van nu is:
– maak van Jezus een gewoon mens. Daarmee heeft de mens meteen een vrijbrief voor zijn eigen gedrag, als hij gelooft dat ‘Jezus het immers ook zo deed’. Dicht Jezus allerlei menselijke trekken die Hij niet beheerst toe en we hoeven o­nszelf niet meer te beheersen….
– Christenen zijn dogmatisch en denken dat zij alleen de waarheid kennen ‘met alleen ‘hun’ Jezus  en dus discrimineren ze en zijn ze zelfgenoegzaam of intolerant.
–  God is niet nodig. We kunnen het zelf wel.
–  Jezus is zeker niet goddelijk en praat helemaal niet van wonderen omtrent zijn geboorte en zijn leven.
Kortom, Jezus staat o­nder vuur. Waarom? Omdat in deze tijd het moment is aangebroken dat de mens kiest voor of tegen Jezus Christus. In deze tijd zal de mens o­ntwaken en inzien dat hij niet buiten God kan of door blijven modderen tot het bittere eind waarvan het resultaat is dat de zielen van velen zullen vermaterialiseren. En in grootste duisternis voor lange tijd zullen zijn. Er is een grote geestelijke strijd gaande, maar alhoewel Satan  uit alle macht de wereld in zijn greep houdt, stuiptrekt hij omdat veel mensen gelukkig toch gaan kiezen voor de vrede die van God uitgaat……..
 
Maar nog steeds probeert Satan in zekere zin het ‘Zaad van de vrouw’ te vernietigen. In dit geval de wederkomst van Christus probeert hij te voorkomen. Satan kan geen lichamelijke wederkomst voorkomen. Dat wil hij ook niet, wat dat zal nooit zo gebeuren.
Wel wil hij een geestelijke wederkomst ( het opnieuw o­ntwaken, geboren worden van o­nvoorwaardelijke liefde van de mens tot God) voorkomen. De antichrist doet goed zijn best. Kijk maar om je heen…..
Satan zijn strijd is van mens tot mens. Van ziel tot ziel. Het gaat erom dat ieder persoonlijk mens durft te kiezen voor of tegen Christus. Voor of tegen de Kracht van de Liefde. Dat staat en valt met het erkennen of het o­ntkennen van Christus.
Hoe kun je strijden tegen iets dat je niet kent, negeert, waarin je niet gelooft?
Hoe kun je strijden voor iets wat je niet kent en dus ook niet lief hebt?
Jezus brak Satans macht. Wij kunnen evenzo doen, als wij Jezus volgen. Een andere weg dan de hoogste o­nbaatzuchtige niet veroordelende liefde en de grootste deemoed is er niet…………   

                                         *******************   

“Waarom Jezus geen minnaressen had, zoals de Da Vinci Code suggereert”. Column van Gera Hoogendoorn-Verhoef.