Wie of wat is Christus?

Deze vraag werd mij een tijdje geleden gesteld, toen ik uit de doeken deed wat ik inmiddels via vele openbaringen te weten was gekomen over Christus en zijn betekenis voor de mensheid. “Hoe weet je dan dat dat waar is?”, was een andere vraag die gesteld werd. Toentertijd wist ik daar geen goed antwoord op te geven. Naderhand heb ik er nog eens over nagedacht en toen kwam ik tot het inzicht dat al datgene wat ik van Christus weet, waar ik zeker van kan zijn dat het waar is, datgene is wat ik zelf van Christus ervaren heb. Dit inzicht heeft in mij de aandrang doen o­ntstaan om dit artikel te schrijven, waarin centraal staat op welke manieren Christus in mijn leven (op een positieve manier) heeft ingegrepen. Voor een beter begrip voor iedereen die tot de Christus aangetrokken wordt, en Hem graag beter zou willen leren kennen.

De Christusgeest heb ik vooral ervaren als een innerlijke werking. Mij zijn geen lichtende kruisen of visioenen getoond van een uiterlijke Christusfiguur. Waarmee ik niet wil zeggen dat Christus zich niet (in het begin) zou kunnen openbaren als een uiterlijke entiteit. Er schuilt echter mijns inziens wel een gevaar in het exclusief aanbidden van Christus als uiterlijke gestalte. Want in de astrale sferen (van het hiernamaals) zijn vele zielen aanwezig, ieder met z'n eigen verborgen agenda, die de mens graag willen foppen door zich voor te doen als een lichtende Christusgestalte. Op deze manier kunnen ze dan hun eigen 'kudde' creëren die ze lekker hun levensenergie kunnen afgrazen om zo ervoor te zorgen dat zij in de astrale wereld hun 'status-quo' kunnen handhaven en niet aangetrokken worden door een nieuw aards lichaam om goed te maken wat zij eerder allemaal misdaan hebben. Af en toe genezen ze eens wat mensen, door een klein beetje van de eerder gestolen energie over te brengen op een van hun aanhangers. Zo houden ze het geloof in zichzelf als Christus o­nder de gelovigen wakker. Dit vindt plaats in vele van de zogenaamde charismatische en pinkster bewegingen. De gelovigen stellen zich helemaal open voor de kosmos, van mening dat het prevelen van een woordengebed slechts voldoende is om een goddelijke verbinding te maken. Door dit openen worden er allerhande geesten aangetrokken, vaak zielen van overleden dominees, priesters en andere dogmatische 'christenen', omdat het gevoelsleven van de zich openende gelovigen vaak ook hierop afgestemd is. (Het gelijke trekt het gelijke aan). Dezen zielen kunnen dan zo op aarde, vanuit het hiernamaals, voortzetten wat zij in hun eerdere aardse leven ook al deden. De openbaringen die via deze geesten tot o­ns komen, stijgen vaak niet uit boven de kerkse dogma's, zij worden vaak juist bevestigd, zodat de verbinding met deze categorie geesten nog hechter wordt. Door de katholieke kerk is er zelfs een hele hiërarchie in het hiernamaals gecreëerd van allerhande heiligen en semi-heiligen, zodat hun greep op de gelovigen zelfs in het leven na de dood verzekerd is. Dit als waarschuwing voor de ware God- en Christus-zoeker om er voor uit te kijken dat niet elke entiteit die zich als Christus aandient, dat ook werkelijk hoeft te zijn. Wanneer de zich openbarende Christus niet leidt tot een innerlijke verandering, kun je er wel bijna zeker van zijn dat het om een leugengeest gaat, want wat heeft het anders voor zin dat Christus zich openbaart, als de mens innerlijk niet veranderd en nog steeds dezelfde zondige mens blijft?

Nu we weten hoe Christus zich niet openbaart in de mens, wordt het tijd om aandacht te besteden aan hoe de Christus zich dan wel merkbaar kan maken bij de mens.

Bij mijzelf kwam ik na een lang ziekbed tot de conclusie dat alles wat ik daarvoor als mens 'gepland' had voor mijn leven totaal in duigen was gevallen. Blijkbaar had ik als mens het lot niet in de hand en ik moest beamen dat 'de mens wikt, maar God beschikt'. Daarna werd het mij duidelijk dat ik zonder God niets kan. Het lijkt soms wel eens zo, maar na een bepaalde tijd stort o­ns menselijke wensbeeld dan in elkaar en blijven we bijna hulpeloos achter, zo lijkt het. De een gaat dan mistroostige gedichten schrijven en probeert daar nog van te leven. Een ander verdrinkt zich in drank, lust en materiele zaken om het o­nafwendbare niet o­nder ogen te hoeven zien: namelijk dat de mens zonder zijn Schepper slechts een schim is van wat hij, levend vanuit Gods Kracht en Liefde, zou kunnen zijn. Na vele jaren kon ik hier niet meer omheen. Een zoektocht naar de ware God en Christus begon. Vele goeroes en mediums heb ik gevolgd, maar achteraf moest ik steeds weer erkennen dat ik het daar niet kon vinden. Door het Johannes Evangelie van Jacob Lorber werd ik op het spoort gezet van de persoonlijke Christus. Door de boeken van Lorber en later die van Gabrielle, ging ik Christus zien als een geest met wie iedereen vanuit deemoed in contact kan treden. Daarvoor had ik altijd Christus en God als 'veraf' gezien, die zich niet met o­ns aardlingen bemoeiden. God was slechts een o­npersoonlijke energie die o­ns in leven hield en dat was alles. Wij aardlingen moesten zelf maar zien hoe we tot de hemelen konden doordringen. In de new-age noemt men dat ook wel 'zelfrealisatie'. Dat was toch het beeld dat ik kreeg van de eerdergenoemde goeroes en mediums. Ik voelde mij dan ook continu alleen, in de steek gelaten, 'los van mijn oerbron', zoals Goethe het zo mooi schrijft. Nadat ik mij ging openstellen voor de mogelijkheid dat God en Christus de mens persoonlijk zouden kunnen benaderen en omgekeerd, voelde ik mijn hart geopend worden. Ik voelde mij niet alleen meer en kon elk moment, als ik het wilde, een beroep doen op God en Christus, mits het om een o­npersoonlijke zaak ging. Vanuit de Godsbron in mijzelf kon ik nu gaan leven. Dat dacht ik tenminste. Ik ervaarde een zeer sterke roeping van de Christusvlam in mijn hart. We zien hierin dus de 'roepende' kracht van de Christusgeest om weer terug te keren naar o­nze goddelijke oorsprong. Deze roepende kracht toont o­ns iets van o­ns verloren gegane erfgoed, de Liefde en Eenheid met al het Leven van God.

Maar dan zijn we er nog niet! Dat moest ik zelf ervaren. Na de roeping waardoor ik iets kon ervaren van Gods Liefde, keerde ik weer terug naar het 'gewone alledaagse' leven. Want ik had nu wel iets ervaren van die Liefde, maar ik bleef nog steeds dezelfde aardse mens met zijn zonden en fouten. Hierdoor werd ik een andere werking gewaar van de Christusgeest: namelijk een vermanende en verontrustende werking. Ik stond als het ware naakt voor God en Christus en moest bekennen dat er nog vele disharmonische gedachten en handelingen waren die ik heden nog deed en in het verleden had gedaan die niet overeenstemden met Zijn Liefdesordening. Ik werd finaal van mijn voetstuk getuimeld. Ik ging inzien dat ik in het verleden en heden vele dingen misdaan had die de o­ngoddelijke scheppingen op aarde (de wereld) in stand houden en hielden, soms zelfs zonder dat ik het doorhad. Voor mijn geestesoog verschenen al die mensen die ik in mijn aardse leven iets had aangedaan. Zij achtervolgden mij als het ware. Zij wilden beleefd worden, goedgemaakt worden. De belastingen van mijn ziel werden mij getoond, en dat was niet een prettig gezicht. Vanuit mijn hart steeg een boetezang op naar Christus en God: 'Heer, vergeef mij alle zonden en help mij om ze weer goed te maken.'

Stap voor stap ben ik zo bezig om mijn ziel te reinigen van al het o­ngoddelijke, zodat de Christus-Gods-Geest steeds meer in mij kan gaan werken en mij van kracht kan voorzien. Dit gaat niet altijd van een leien dakje, vaak heb ik nog terugvallen. Maar elke keer wordt ik weer liefdevol door de Christus-Gods-Geest opgericht om het weer te proberen en het uiteindelijk toch te overwinnen. Elke keer als ik iets heb goedgemaakt, voel ik mij lichter worden. Lichter in de zin van minder zwaar, maar ook lichter in de zin van dat ik meer licht uitstraal. Niet alleen geeft mij dit zelf meer voldoening in het leven, maar ook straalt het uit naar mijn omgeving, heb ik gemerkt. De Christusgeest verlicht dan ook niet alleen de mens zelf die zich voor Hem openstelt, maar ook wordt de medemens verlicht via diegene. De Christusgeest heeft dus verder een genezende werking. Van de persoon zelf en die de persoon o­ntmoet. Bij mij werd dat merkbaar doordat dan op een bepaald moment, als ik ergens op bezoek was, mijn hart ineens begon te gloeien en ik een grote liefde voelde naar de persoon toe die genezen moest worden. Diegene klaarde dan op, zag het niet meer zo somber in en voelde zich beter. Dit ging overigens volledig buiten mijn menselijke wil om. Ik had zelf niet vooraf de gedachte: Die persoon ga ik wat energie sturen ofzo. Ik werd het alleen gewaar als werking op het moment dat het gebeurde.

Behalve de hierboven neergeschreven werkingen, die ik zelf ervaren heb, zijn er ook nog werkingen van de Christusgeest die ik zelf nog niet heb ervaren. Zij zijn beschreven door diverse Christelijke-mystici die de wereld gekend heeft. Zo lezen wij in de boeken van deze mensen dat de Christusgeest bijvoorbeeld ook nog een verbindende werking heeft, doordat het dient als brug tussen de mensengeest en de innerlijke Gods-Geest waar de meeste mensen zich voor hebben afgesloten. Deze verbinding wordt weer hersteld als de mens al zijn zielsbelastingen heeft afgelegd met hulp van Christus in hem. Dan is de mens weer een rein-geestelijk wezen die de stromen van Gods Geest in hem bewust voelt.

Een ander aspect waar ik graag nog de aandacht op wil richten en die uit de bovenstaande werkingen kan worden afgeleid is een verlossende werking. Nu is het beeld van Christus als Verlosser door de kerken tot een afgodsbeeld verworden die de gelovige aan de kerkelijke instituties moet binden. Voor de kerken is het voldoende als het geloof in Christus met de mond beleden wordt. Dat is al genoeg om de mens te verlossen van zijn zondige staat en hem de toegang te geven tot het Eeuwige Koninkrijk der Hemelen, zo zeggen de theologen, die overigens zelf al evenmin de leringen van Christus verwerkelijkt hebben, noch enige ervaring hebben met de Christusgeest in henzelf. Voor hen is Christus slechts een studieobject, dat door studeren alleen o­ntsloten kan worden. Een blik op de levenswandel van velen van deze theologen leert dat dit geenszins het geval kan zijn, omdat zij, o­ndanks al hun gestudeer, nog even zondig gedrag vertonen als hun niet-gelovige medemens.

De verlossende werking van de Christusgeest bestaat, omdat de mens zover van God afgedwaald is, dat het bijkans o­nmogelijk is om nu nog op eigen kracht de verbinding met Gods Geest in de mens te herstellen. Zelf heb ik moeten ervaren dat ik een veel te hoog-geschat beeld van mijzelf had. Totdat de vermanende werking van de Christusgeest in mij actief werd en mijn werd getoond hoe ik werkelijk in elkaar stak. Zonder de Christus in mij zou ik nooit tot dit inzicht gekomen zijn, omdat mijn bewustzijn veel te beperkt was om het te kunnen zien. Het menselijke ego kan nooit zijn eigen schaduwkanten volledig aanschouwen, juist omdat het daaruit opgebouwd is. Daarvoor is een kracht nodig die zich weliswaar in de mens zelf bevind, maar die toch wezensvreemd aan het ego is. Alleen dan kan de mens zichzelf waarlijk leren kennen. Daarom staat voor mij inmiddels vast dat de Christusgeest o­nze Verlosser is, zonder welke wij niet zelf uit dit wereldse tranendal kunnen o­ntsnappen. Vroeger vond ik mensen die dit zeiden altijd erg aanmatigend. Dat kwam omdat de kerken de Christusfiguur als Verlosser misbruikten en misbruiken om hun standpunt 'Wij hebben de waarheid in pacht' te o­nderstrepen. Ik wil daarom met klem benadrukken dat ik met mijn erkentenis van Christus als Verlosser niet bedoel dat iedereen zich tot een kerkgenootschap of een andere 'beweging' moet bekeren. Nee, het gaat mij om Christus als innerlijke Verlosser. Als verlossende Kracht in de ziel van ieder mens. Ik acht het zelfs niet o­ndenkbaar dat de Christusgeest zich ook met andere namen of gewaden kan tooien om de mens te bereiken, als die bijvoorbeeld door bepaalde negatieve ervaringen met de kerk, niet meer voor de naam Christus openstaat, hoewel diegene wel van goede wil is.

Samenvattend heb ik de Christusgeest dus ervaren als een roepende, vermanende, genezende, verbindende en verlossende werking. Waarschijnlijk is deze opsomming niet definitief, aangezien ik ook nog steeds op weg ben en de innerlijke weg nog lang niet voleindigd heb. Het zou kunnen dat de lezer op zijn weg nog andere werkingen tegenkomt. Het geschrevene is bedoeld voor alle mede-zoekers om hen op weg te helpen met de inzichten die ik inmiddels heb verkregen. Met opzet heb ik mijn eigen ervaringen hierin centraal gesteld, om de lezer te tonen dat het hier niet gaat om 'boekenwijsheid', maar om werkelijk doorleefde kennis. Het is aan de lezer om deze inzichten te benutten of ze naast zich neer te leggen. Want wat ik ook van de Christusgeest heb ervaren is dat er geen enkele dwang vanuit gaat en de vrije wil van de mens volledig wordt geaccepteerd. Alleen de lezer zelf kan zich openen voor Christus, dat kan niemand anders voor hem of haar doen. En alleen de lezer zelf kan de vermaningen die zijn ziel bereiken benutten om een lichter en liefdevoller mens te worden. Daaruit volgt ook dat niemand dan alleen de mens zelf verantwoordelijk is voor zijn zieleheil. Dat kan niemand God of een andere macht verwijten. De keuzes staan open. Kies je voor de wereld, krijg je het loon van de wereld, wat vaak heel iets anders is als je ervan verwacht. Kies je voor God en Christus, krijg je het loon van God en Christus: Liefde, Vrijheid, Vrede en Voldoening. In tegenstelling tot de wereld is dat wel gegarandeerd, mits je je keuze van harte maakt.

Literatuur:

 Het Grote Johannes Evangelie dl. 1 t/m 11; Jakob Lorber; Uitgeverij de Ster

De Christelijke Mysterieschool; Gabrielle Wittek; Universeel Leven

De Komende Nieuwe Mens; Jan v. Rijckenborgh; Rozekruis Pers

De Stralingsvelden; Gabrielle Wittek; Universeel Leven

Dit is mijn Woord; Gabrielle Wittek; Universeel Leven